Madziuch
15.02.2005, 16:51
http://img216.exs.cx/img216/2933/bannerniby7zq.jpg
Przedstawienie Postaci
http://img189.exs.cx/img189/707/liza2zh.jpg
Główna bohaterka fs. Liza. Ma 23 lata, razem ze swą przyjaciółką wprowadziła się do Miłowa niedawno. Lubi przygody.
http://img216.exs.cx/img216/6543/laura0uo.jpg
Przyjaciółka Lizy, Laura. Ma również 23 lata. Jest bardzo tajemnicza, ale także miła.
---
„Na linii życia” – odc. 1
-Cześć! Co tam? – młoda brunetka wesoło wkroczyła do domu, wołając od progu.
http://img206.exs.cx/img206/3383/snapshot4f1ddd866f1de6635xi.jpg
Jej czarne, proste włosy spływały jej po ramionach, a zielone oczy świeciły niczym najpiękniejszy szafir. Dziewczyna powoli zaczaiła się do salonu. Po chichu, bezszelestnie podeszła do krótko obciętej szatynki, z dużymi, migdałowymi oczami.
http://img102.exs.cx/img102/1425/snapshot4f1ddd86ef1de69f8bp.jpg
-Lizka, co ty robisz? – obróciła się nagle. Liza westchnęła pod nosem.
-Ech…znowu nie udało mi się ciebie przestraszyć – odrzekła udając smutną.
-No, widzisz? Mnie się nie da przestraszyć! – powiedziała ze śmiechem – Liza, może sobie już odpuścisz? – zasugerowała żartobliwie.
-Chyba ci się śni. – w głosie naszej bohaterki można było usłyszeć udawaną powagę. Mrugnęła okiem i poszła zrobić śniadanie. Laura, bo tak bowiem nazywała się jej przyjaciółka, pobiegł do swojego pokoju na górę. Liza nigdy w jej pokoju nie była : uważała, że jeśli ona jej nie zaprosi, to wejść nie wypada, iż sypialnia jest tylko Laury, a nie jej.
-Laura! Śniadanie! – zawołała swoją przyjaciółkę. Nikt nie odpowiedział. Nikt nie zszedł.
-Szybciej! Schodź na śniadanie! – ponagliła ją zdenerwowana kobieta. Nikt nie odpowiedział. Postanowiła przynieść śniadanie do jej pokoju. Chodź ja twierdziła sama : „to jest jej prywatne miejsce”, ciekawość była silniejsza. Choć w tej reakcji była także wyczuwana troska : może coś się stało? Poszła na górę. W korytarzu usłyszała ostrą muzykę havy-matal’ową. Cicho, bardzo powoli otworzyła drzwi.
http://img191.exs.cx/img191/7430/snapshot4f1ddd864f1de7f12lo.jpg
Stanęła. Taca o mało nie wypadła jej z rąk. Jej pokój był strasznie dziwny. Ciemny, mroczny. Od takiej strony jeszcze swojej przyjaciółki nie widziała. Z małego radyjka wydobywał się dźwięk ostrych gitar elektrycznych i perkusji. Laura leżała na łóżku zapatrzona w sufit.
Liza podeszła do jej łóżka.
-Eee…ścisz to! – przez chwilę zawahała się. Laura zmierzyła ją wzrokiem.
-To mój pokój! Nie będziesz mi rozkazywać. – powiedziała dość spokojnie.
-Ale…uszy mnie już bolą! – to była chyba najlepsza wymówka, jaką mogła wymyślić Liza, aby jej przyjaciółka ściszyła muzykę.
-Co? Uszy, tak? A pukać to nie umiesz? – w jej glosie była wyczuwalna złość. Wstała, i podeszła do Lizy.
http://img70.exs.cx/img70/8897/snapshot4f1ddd864f1de8901fd.jpg
-Czego chcesz? – powiedziała opryskliwie dziewczyna z brązowymi włosami.
-Eee…chciałam ci przynieść śniadanie – pokazała wolną ręką na tacę.
-Śniadanie?! – szatynka wytrąciła Lizie tacę z rąk. Spadła z dużym łomotem na podłogę.
-Słuchaj, myślałam że coś się stało! – krzyknęła, aż kwiaty zatrzęsły się w doniczkach.
-Nie potrzebuję siostry miłosierdzia w domu! A teraz wyjdź. – zakończyła rozmowę Laura. Jej przyjaciółka cała w nerwach wyszła z pokoju. Poszła do siebie. Był to zupełnie inny nastrój niż w tamtym pokoju. Tu w większości panował błękit, gdzieniegdzie z dodatkiem niebieskiego. Liza szybko podbiegła do łóżka, rzuciła się na nie z ogromną złością.
http://img223.exs.cx/img223/865/snapshot4f1ddd868f1de8d19ox.jpg
„Wiedziałam, że Laura jest taka tajemnicza. Ale czy ona coś ukrywa? Czemu się tak zdenerwowała?” – Liza pogrążyła się w swoich własnych myślach. Złość wyparowała z niej, właściwie to zapomniała o kłótni. Zeszła na dół, do salonu. Zobaczyła tam krzątającą się Laurę. Liza usiadła melancholijnie na kanapie. Laura odchrząknęła głośno.
-Co? – spytała mimochodem.
http://img190.exs.cx/img190/2945/snapshot4f1ddd860f1de9bf0hs.jpg
-Nic…wiesz, Lizko, przepraszam. – podeszła do niej nieśmiałym krokiem. Brunetka także wstała.
-Za co? – spytała złośliwie. Laura odpowiedziała jej chwilą milczenia.
-No, dobrze… - objęły się razem. Choć Liza była trochę zła, przyjęła uścisk.
W tym czasie zdążyło się ściemnić. Wieczór był bardzo ciepły i pogodny. Liza poczuła, że ogarnia ją sen. Weszła na górę, i skierowała się do swojego pokoju. Położyła się spać.
http://img119.exs.cx/img119/2546/snapshot4f1ddd86ef1deafb0zs.jpg
Sen miała głęboki, szczęśliwy i długi. Wszystko w około było najnormalniejsze na świecie. Nagle błogi sen został przerwany. Liza poczuła chłodny powiew wiatru na twarzy.
http://img218.exs.cx/img218/3624/snapshot4f1ddd864f1deb2f5ur.jpg
Obudziła się. Pokój był pogrążony w ciemności. Nagle zdało jej się, że jakieś lodowe sznury zaplotły się w około jej ciała. Usłyszała cichy głos. Zobaczyła jakąś postać. Właściwie nie postać, jakiś cień. Usłyszała zimny, zachrypnięty głos…
---
C.D.N
1. Kim jest tajemnicza postać?
2. Czego dowie się Liza?
Wszystko w drugim odcinku!
---
Przedstawienie Postaci
http://img189.exs.cx/img189/707/liza2zh.jpg
Główna bohaterka fs. Liza. Ma 23 lata, razem ze swą przyjaciółką wprowadziła się do Miłowa niedawno. Lubi przygody.
http://img216.exs.cx/img216/6543/laura0uo.jpg
Przyjaciółka Lizy, Laura. Ma również 23 lata. Jest bardzo tajemnicza, ale także miła.
---
„Na linii życia” – odc. 1
-Cześć! Co tam? – młoda brunetka wesoło wkroczyła do domu, wołając od progu.
http://img206.exs.cx/img206/3383/snapshot4f1ddd866f1de6635xi.jpg
Jej czarne, proste włosy spływały jej po ramionach, a zielone oczy świeciły niczym najpiękniejszy szafir. Dziewczyna powoli zaczaiła się do salonu. Po chichu, bezszelestnie podeszła do krótko obciętej szatynki, z dużymi, migdałowymi oczami.
http://img102.exs.cx/img102/1425/snapshot4f1ddd86ef1de69f8bp.jpg
-Lizka, co ty robisz? – obróciła się nagle. Liza westchnęła pod nosem.
-Ech…znowu nie udało mi się ciebie przestraszyć – odrzekła udając smutną.
-No, widzisz? Mnie się nie da przestraszyć! – powiedziała ze śmiechem – Liza, może sobie już odpuścisz? – zasugerowała żartobliwie.
-Chyba ci się śni. – w głosie naszej bohaterki można było usłyszeć udawaną powagę. Mrugnęła okiem i poszła zrobić śniadanie. Laura, bo tak bowiem nazywała się jej przyjaciółka, pobiegł do swojego pokoju na górę. Liza nigdy w jej pokoju nie była : uważała, że jeśli ona jej nie zaprosi, to wejść nie wypada, iż sypialnia jest tylko Laury, a nie jej.
-Laura! Śniadanie! – zawołała swoją przyjaciółkę. Nikt nie odpowiedział. Nikt nie zszedł.
-Szybciej! Schodź na śniadanie! – ponagliła ją zdenerwowana kobieta. Nikt nie odpowiedział. Postanowiła przynieść śniadanie do jej pokoju. Chodź ja twierdziła sama : „to jest jej prywatne miejsce”, ciekawość była silniejsza. Choć w tej reakcji była także wyczuwana troska : może coś się stało? Poszła na górę. W korytarzu usłyszała ostrą muzykę havy-matal’ową. Cicho, bardzo powoli otworzyła drzwi.
http://img191.exs.cx/img191/7430/snapshot4f1ddd864f1de7f12lo.jpg
Stanęła. Taca o mało nie wypadła jej z rąk. Jej pokój był strasznie dziwny. Ciemny, mroczny. Od takiej strony jeszcze swojej przyjaciółki nie widziała. Z małego radyjka wydobywał się dźwięk ostrych gitar elektrycznych i perkusji. Laura leżała na łóżku zapatrzona w sufit.
Liza podeszła do jej łóżka.
-Eee…ścisz to! – przez chwilę zawahała się. Laura zmierzyła ją wzrokiem.
-To mój pokój! Nie będziesz mi rozkazywać. – powiedziała dość spokojnie.
-Ale…uszy mnie już bolą! – to była chyba najlepsza wymówka, jaką mogła wymyślić Liza, aby jej przyjaciółka ściszyła muzykę.
-Co? Uszy, tak? A pukać to nie umiesz? – w jej glosie była wyczuwalna złość. Wstała, i podeszła do Lizy.
http://img70.exs.cx/img70/8897/snapshot4f1ddd864f1de8901fd.jpg
-Czego chcesz? – powiedziała opryskliwie dziewczyna z brązowymi włosami.
-Eee…chciałam ci przynieść śniadanie – pokazała wolną ręką na tacę.
-Śniadanie?! – szatynka wytrąciła Lizie tacę z rąk. Spadła z dużym łomotem na podłogę.
-Słuchaj, myślałam że coś się stało! – krzyknęła, aż kwiaty zatrzęsły się w doniczkach.
-Nie potrzebuję siostry miłosierdzia w domu! A teraz wyjdź. – zakończyła rozmowę Laura. Jej przyjaciółka cała w nerwach wyszła z pokoju. Poszła do siebie. Był to zupełnie inny nastrój niż w tamtym pokoju. Tu w większości panował błękit, gdzieniegdzie z dodatkiem niebieskiego. Liza szybko podbiegła do łóżka, rzuciła się na nie z ogromną złością.
http://img223.exs.cx/img223/865/snapshot4f1ddd868f1de8d19ox.jpg
„Wiedziałam, że Laura jest taka tajemnicza. Ale czy ona coś ukrywa? Czemu się tak zdenerwowała?” – Liza pogrążyła się w swoich własnych myślach. Złość wyparowała z niej, właściwie to zapomniała o kłótni. Zeszła na dół, do salonu. Zobaczyła tam krzątającą się Laurę. Liza usiadła melancholijnie na kanapie. Laura odchrząknęła głośno.
-Co? – spytała mimochodem.
http://img190.exs.cx/img190/2945/snapshot4f1ddd860f1de9bf0hs.jpg
-Nic…wiesz, Lizko, przepraszam. – podeszła do niej nieśmiałym krokiem. Brunetka także wstała.
-Za co? – spytała złośliwie. Laura odpowiedziała jej chwilą milczenia.
-No, dobrze… - objęły się razem. Choć Liza była trochę zła, przyjęła uścisk.
W tym czasie zdążyło się ściemnić. Wieczór był bardzo ciepły i pogodny. Liza poczuła, że ogarnia ją sen. Weszła na górę, i skierowała się do swojego pokoju. Położyła się spać.
http://img119.exs.cx/img119/2546/snapshot4f1ddd86ef1deafb0zs.jpg
Sen miała głęboki, szczęśliwy i długi. Wszystko w około było najnormalniejsze na świecie. Nagle błogi sen został przerwany. Liza poczuła chłodny powiew wiatru na twarzy.
http://img218.exs.cx/img218/3624/snapshot4f1ddd864f1deb2f5ur.jpg
Obudziła się. Pokój był pogrążony w ciemności. Nagle zdało jej się, że jakieś lodowe sznury zaplotły się w około jej ciała. Usłyszała cichy głos. Zobaczyła jakąś postać. Właściwie nie postać, jakiś cień. Usłyszała zimny, zachrypnięty głos…
---
C.D.N
1. Kim jest tajemnicza postać?
2. Czego dowie się Liza?
Wszystko w drugim odcinku!
---