Muszę przyznać, że mi się podoba.
Podoba mi się twój styl narracji - główna bohaterka opisuje rzeczywistość w taki sposób, jaki lubię. Pomimo, że z fabuły jasno wynika, że historia dotyczy smutnych i traumatycznych przeżyć, a tematyka jest raczej horrosystyczna, i tak wplatasz nieco zabawne komentarze głównej bohaterki, która dzięki temu wydaje się jeszcze bardziej odizolowana od niemałego problemu jaki ją spotkał, bo jednak pobyt w psychiatryku to nic co należałoby rozpatrywać jako pozytywną rzecz
Oprócz tego podoba mi się wizerunek jaki wykreowałaś dla Fhilippy - młoda dziewuszka, która zapewne przeżyła jakąś traumę i uważa się za mądrzejszą od otoczenia co potwierdzają jej komentarze pełne osądów
To taka swoista poza, którą większość ludzi przyjmuję jedynie udając, że niczym się nie przejmują, jednak w jej przypadku nie mam wątpliwości, że faktycznie taka jest. Nie zgodzę się co do komentarza, że Fhilippa jest emo, bo z emo to ona ma niewiele wspólnego. Zachowuje się raczej jak rasowa socjopatka, a nie rozkapryszony bachor, który z nudów musiał sobie znaleźć jakąś subkulturę i z braku laku padło na emo.