Po przerwie zapraszam Was na kolejną część historii
Obywatele Północnej Groty byli przerażeni zwiększającą się ilością zaginięć - ludzie znikali w niewyjaśnionych okolicznościach. Policja była bezradna wobec braku jakichkolwiek śladów, więc niektórzy rozpoczęli śledztwo na własną rękę.
Madalitso wykluczała, żeby oskarżenie mogło paść na nią. Niczym nie wyróżniała się na tle reszty mieszkańców wiktoriańskiego miasteczka - większość z nich była oryginałami, często trochę oderwanymi od świata. Dlaczego za winną zabójstw mieliby uznać spokojną panią naukowiec, która rzadko opuszcza swoją posiadłość?
Mimo to postanowiła, że ona i Lucrèce wyjadą z miasta na jakiś czas. Wolała poczekać, aż emocje opadną i ludzie zapomną o ostatnich wydarzeniach. Zarezerwowała apartament na Isla Paradiso w hotelu La Costa Verde.
W wakacje chciała poświęcić czas Lucrèce'owi, ponieważ na co dzień oboje są zajęci swoimi sprawami osobno - on w rezydencji, ona w swoim laboratorium. Na szczęście wygody kurortu zdecydowanie sprzyjały wspólnemu wypoczynkowi.
Innym walorem Isla Paradiso były egzotyczne... "smaki".
Madalitso była zaskoczona tym, jak łatwo jej i Lucrèce'owi udało się wtopić w resztę turystów. Mogli najzwyczajniej w świecie spacerować po ulicach i nikogo nie interesowało, dlaczego robią to akurat w środku nocy.
Zobaczyli również najciekawsze z atrakcji wyspy. Starożytne wystawy w muzeach zawsze pasjonowały Madalitso.
Czas szybko im mijał. W końcu Madalitso podjęła decyzję o powrocie do domu. Tęskniła już za swoimi badaniami, dzięki przerwie miała jeszcze więcej zapału do pracy.
Także Lucrèce chciał już wrócić do swojego dworu. Wróciła już do niego wampiryczna siła sprzed lat i znowu świetnie bawił się ze swoimi niczego nieświadomymi ofiarami.
Tymczasem Madalitso postanowiła spędzić więcej czasu z Pegarrionem, którego ostatnio trochę zaniedbała.
