Dark Vamp

[Master of Disaster]

Kurczę, kolejny odcinek rzeczywiście jest ciekawszy. Jest parę drobnych błędów, ale nie przeszkadzają one w czytaniu. W sumie... nie mam się do czego przyczepić, Twoje FS jest na poziomie.

[Brutus]

W jednej z paryskich restauracji, przy zarezerwowanym stoliku siedziała para dziwnych ludzi, chociaż nie byli zbyt bardzo do ludzi podobni. Ona w czarno czerwonej sukni, ze skrzydłami nietoperza i on jakby wyjęty z średniowiecznego zamku. Chociaż inni ludzie spoglądali na nich z wyraźnym poirytowaniem, oni nie przejmowali się nimi, tylko nadal gawędzili w najlepsze.
Tylko jeden człowiek okazywał większe niż inni zainteresowanie parą. Ciągle zerkał ukradkiem w ich stronę, a potem w stronę okna. Nagle ze swojej torby podróżnej wyjął notes i zaczął szybko przeglądać notatki. Po chwili znalazł upragnioną stronę notesu i odetchnął z ulgą, po czym położył banknot na stoliku, przy którym siedział i wyszedł.
- Robercie, to nie wypada! – powiedział cicho Shannon puszczając rękę młodzieńca siedzącego obok. – Ludzie patrzą!
- Co mnie ludzie obchodzą! – krzyknął podniecony mężczyzna. – Tu i teraz.
- Robercie! Jeżeli natychmiast nie uspokoisz się, będę zmuszona zakończyć to spotkanie. Ja jestem porządną kobietą, a nie jedną z tych panienek, z którymi robisz te rzeczy w Petersburgu. Tak, wiem o tym – dodała widząc minę Roberta. – Wiem, że zdradzasz Alicję.
- Shannon, nigdy nie ośmieliłbym się zdradzać twojej matki – rzekł oburzony Robert. – A nawet bym się nie odważył. Twojej matce nie sposób się sprzeciwić.
- Doskonale o tym wiem, dlatego zgodziłam się dzisiaj z tobą spotkać.
- Przepraszam ciebie na moment – powiedział Robert i wstał. – Jak wrócę, to mi dokończysz.
Shannon westchnęła i spojrzała w okno. Mężczyzna w czarnym garniturze oddalał się pospiesznie od restauracji, trzymając w ręku notatnik.
- Niebezpieczeństwo – szepnęła do siebie wampirzyca, po czym pociągnęła spory łyk kawy. – Niebezpieczeństwo – powiedziała ponownie Shannon. W jaj głowie zapaliła się czerwona lampka. Coś wewnątrz mówiło jej, że powinna uciekać stąd jak najszybciej. Wtedy wrócił Robert.
- Już jestem kochanie. Teraz możesz mi dokończyć.
- po pierwsze nie mów tak do mnie, a pod drugie wychodzimy stąd natychmiast.
- Ale Shannon! Nie możemy tak po prostu wyjść. Ludzie zaczną plotkować…
- Zamknij się – krzyknęła Shannon i zerwała się na równe nogi. Rzuciła banknot na stolik, złapała Roberta za rękę i pociągnęła w stronę wyjścia.

Edgar Elidde szedł przed siebie ulicami Paryża.
- Byle dalej od tej przeklętej restauracji co? – usłyszał głos dobiegający z tyłu.
- Gregory! Myślę, że nasz problem został rozwiązany!
- Nie ekscytuj się tak. To jeszcze nie koniec. Nie mamy pewności, czy ta przeklęta Shannon nie uciekła.
- To co z tego? Złapiemy ją w domu.
- Ty chyba żartujesz. Przecież ona na pewno nie wróci do domu. Będzie wiedziała, że ktoś czyha na jej życie.
- Myślę, że już o tym wie. – Edgar uśmiechnął się porozumiewawczo do Gregorego.

- Kupujcie wieści Paryża! – krzyczało dziecko roznoszące gazety w mieście. – Wszyscy przebywający w jednej z najbardziej luksusowych restauracji Paryża zginęli. Kupujcie wieści Paryża! – W stronę chłopca rzuciła się chmara przechodniów zaciekawiona nowiną.
___
Nareszcie zaczyna coś się dziać co?

[kovalenko14]

Nie patrzę na błędy ponieważ bardzo mnie zaciekawiła fabuła tego FS
czekam oczywiście na dalsze odcinki twoje FS jest jednym z lepszych na tym forum jeśli chodzi o FS the sims 1 ;D

[Master of Disaster]

No, no... ciekawy odcinek. Mam przeczucie, że szykuje się niezła akcja. Ciekawi mnie, co będzie dalej.

Trochę mi przeszkadzają te kryształki, ale wiem, że w jedynce nie tak łatwo je usunąć.

[Brutus]

Akurat w tym przypadku usunięcie kryształków było niemożliwe, ponieważ zdjęcie nie było robione w domu, tylko w centrum, a tam nie można wejść do trybu kupowania, żeby je sprzedać. Nie można też tam zabrać kogoś z domu, żeby to on miał kryształek.

[piostrze]

bardzo mnie wciągnęło twoje fs, czekam na dalsze części, jestem ciekawy czy teraz wampirzyca wróci do matki i czy przeżyje...

[Brutus]

Przecież ona jej nienawidzi, więc nie wróci.

[piostrze]

ale wie, że w jej domu czeka ją niebezpieczeństwo, więc może desperacko szukać ratunku gdziekolwiek... ale już rozwiałeś moje podejrzenie

[Brutus]

Może dzisiaj dam kolejny odcinek.

[Brutus]

Przepraszam, że krótsze, ale macie za to więcej zdjęć.
Przepraszam też za łódź. Po prostu w tej grze nie da się zrobić dobrej łodzi.
Zmieniłem zamek Alicji.
__________

Alicja pracowała w swoim gabinecie, kiedy dostała wiadomość o śmierci swojej córki. Za oknem świeciło słońce. Petersburg pogrążony był w codziennym życiu. Ludzie chodzili ulicą niedaleko zamku, a ona nie mogła zrozumieć dlaczego.
- Jakim prawem oni cieszą się i rozmawiają, kiedy stało się takie nieszczęście! – krzyknęła. – A co z Robertem? Miał być u niej. – Twarz Alicji przybrała wyraz dogłębnej rozpaczy.
Kilka chwil później hrabina siedziała już w swoim samochodzie. Zamierzała pojechać do Paryża, żeby poznać prawdę.

Wiele kilometrów dalej, w łodzi na jeziorze Bodeńskim siedziała blond włosa piękność. Naprzeciwko niej siedział mężczyzna usilnie wiosłując.
- Cieszę się, Heleno, że wybraliśmy się dzisiaj popływać – rzekł mężczyzna.
- Ja również Fryderyku – odpowiedziała kobieta.
Płynęli w ciszy po spokojnym jeziorze rozkoszując się pięknem tego miejsca.
- Spójrz Fryderyku! Ktoś się topi! – zawołała nagle Helena.
- Rzeczywiście. Podpłyńmy do niego i uratujmy go!
Fryderyk zaczął mocniej wiosłować i po kilku minutach znaleźli się koło topiącego się. Fryderyk rzucił mu linę.

- Pomóż mi go wciągnąć na pokład Heleno! – zawołał.
Helena złapała za linę i zaczęła mocno ciągnąć. Wtem topielec stał się cięższy. Tak się przynajmniej Helenie wydawało, ale prawda była taka, że to Fryderyk puścił linę.
- Żegnaj Heleno! – zawołał i popchnął Helenę do wody, po czym topiący się mężczyzna szybko wsiadł na łódź i usiadł na miejscu Heleny. Kobieta została sama na środku jeziora.

- Jak wyleczyć wampiryzm? – zapytał Hieronim Elidde. Stał na cmentarzu za domem i rozmyślał o swoich badaniach nad wampirami. Młoda kobieta przechadzała się po cmentarzu. Hieronim zauważył, że ona od jakiegoś czasu się nim interesuje. Domyślał się, że to powodu pieniędzy. – A może naprawdę się we mnie zakochała? – zapytał cicho.
- Witaj Hieronimie – zapytała pochodząc do niego. – Nazywam się Katie i interesują mnie twoje odkrycia.
- Naprawdę? – zapytał mężczyzna. Jeszcze nikt nigdy nie zainteresował się jego pracą.
- Tak, ale ty jeszcze bardziej! – powiedziała Katie, po czym gorąco pocałowała mężczyznę.