Z pamiętnika Nieszczęśliwej Panny

[Lorette]

Fryzury ściągałam zewsząd xD nie pamiętam nazw... ;p

Odcinek 3 - Czarna rozpacz w biały dzień

Łzy spływały mi po bladych policzkach. To był on... Wysiadłam z samochodu. Zadzwoniłam do drzwi. Jedna z postaci momentanie się schowała.
- Cześć - powiedziałam słabo.
- Cz... Cześć
- Mogę wejść? - zapytałam. Carmit mnie wpuściła do domu. Była ubrana tylko w bieliznę. Tak jak podejrzewałam. Oni mają romans.
- Co się stało? - zapytała moja "przyjaciółka"
- A JAK SĄDZISZ?! MYŚLISZ, ŻE NIE WIDZIAŁAM... PPRECIEŻ TY... I... WICTOR...
- No i co? Myślisz, że on Cię kocha? Modelko za dychę! - krzyknęła, ale to co powiedziała zraniło mnie wystarczająco. Wictor stanął w drzwiach, półnagi, a ja wybiegłam z tego domu. Wsiadłam do samochodu. Gdy tylko przekroczyłam próg mieszkania odrazu położyłam się na łóżko i zaczęłam głośno płakać. Myślałam, że ona jest moją prawdziwą przyjaciołką, a on... że mnie kocha. A niech go sobie bierze! Nie zależy mi. Niedługo później zasnęłam. Obudziłam się przed 9. Zadzwoniłam do studia.
- Cześć - powiedziałam lekką chrypą.
- Ashley, jak dobrze że dzwonisz! Dostałaś się billboardy! Będziesz sławna! - Adam, mój szef prawie krzyczał z radości.
- To super... - odparłam, nie rajcowało mnie to teraz tak.
- Tylko tyle? Dobra, nieważne... Bądź w studiu za godzinę. Zdąrzysz?
- Nie za bardzo... Jest 9, będe około 10.30.
- No, dobrze. Będziemy czekać.

Odłożyłam słuchawkę. Poszłam powoli do łazienki. Czekajcie, czekajcie... Co ja ostatnio pisałam? Że kocham życie? Niee... Życie jest do dupy i tyle! Po co mam żyć, nikt mnie nawet nie kocha... Umyłam się, uczesałam byle jak. Pociągnęłam usta błyszczykiem. Wzięłam jabłko i zaczęłam jeść. Gdy skończyłam, przypomniało mi się, że się przecież nie ubrałam. Założyłam jakieś jeansy i bluzkę. Włożyłam buty i wyszłam. Wsiadłam do samochodu i pojechałam do studia. Weszłam do środka.
- No w końcu, księżniczko... - powitał mnie Adam
- Korki... na mieście - powiedziałam zupełnie obojętnie.
- Chodź na chwilę ze mną... Porywam Ci ją na chwilkę - złapał mnie za ręke Michael, którego wcześniej nie zauważyłam - Zaparzę Ci kawy, bo chyba jej dzisiaj nie piłaś?
- No, nie... Ale...
- Nie ma żadnego ale, chodź i już!
Powoli posnułam się za nim. Usiedliśmy na małym zapleczu. Zaparzył mi i sobie kawę.
- Nie chcę mi się żyć! - powiedziałam w końcu.
- Oooch... Ash! Na pewni nie jest aż TAK źle.
- Uwierz mi, że jest! Wictor zdradził mnie z moją "najlepszą przyjaciółką", a ona powiedziała mi wprost, że on mnie nigdy nie kochał... Pomijając to, że nazwała mnie pustą szmatą, czy jakoś tak - odparłam przybita. Chciało mi się ryczeć, ale nagle Michael przytulił mnie. Było to takie czułe.
- Nie martw się... Moja była kochała się z moim największym wrogiem w mojej własnej sypialni...
Spojrzałam na niego.
- Uuu... To musiało boleć!
- I bolało... ale wtedy dopiero zrozumiałem, że nie będe się mścił na niej, że miłość przytrafia się przez przypadek, a nie celowo. Ja moją byłą poznałem na imprezie, a ona podjęła sobie cel zdobycia mnie, jak później się dowiedziałem. Ale udało jej się...
Przy Michaelu humor poprawił mi się odrazu. Przez chwilę zapomniałam o Witcorze.
- Ashley... Obiecaj mi, że nie będziesz o nim myślała! Na jednym Wictorze świat się nie kończy!
- Obiecuję - uśmiechnęłam się. Spojrzałam mu głęboko w oczy. W jego pięknych, zielonych oczach było coś, czego nie dostrzegałam wcześniej. Były to iskry radości życia, jakie ogarniały mnie jeszcze wczoraj. Michael wziął mnie na kolana. Przytuliłam się do niego mocno.

- Dodałeś mi otuchy, wiesz?
- Wiem...
Spojrzeliśmy sobie w oczy po raz kolejny. Wiedziałam, że w końcu to nastąpi. Pocałował mnie. Jego delikatne usta dotykały moich ust. Było to przyjemnie... Nawet bardzo. Po chwili oderwałam się od niego. Nie żałowałam ani przez chwilę, że pocałowaliśmy się.
- Koniec tego dobrego - powiedziałam w końcu, gdy schodziłam mu z kolan - teraz zabieramy się do pracy! I to bardzo ostrej pracy! Dodałeś mi humoru, a ja dodam Ci motywacji do pracy, bo tej brakuje Ci chyba dzisiaj, co?
Michael uśmiechnął się do mnie i wyszedł z pokoiku. Ja szybko dopiłam kawy i wtargnęłam do studia.
- Róbcie mnie na bóstwo, nie chcę wyglądać jak ostatnia ofiara na tych billboardach! - uśmiechnęłam się.
Nagle wszyscy spojrzeli na mnie.
- Jasne, Ashley! - odezwał się tyko Michael - Kathrine... Zaraz skończymy farbować te straszne odrosty, najpierw zrobię coś z Ashely...
Usiadłam na miejscu poprzedniej modelki. Michael zaczął robić mi fryzurę, później mnie pomalowano i ubrano. Po sesji zdjęciowej wychodząc już ze studia zatrzymał mnie Michael.
- Ashley... - powiedział zdyszany
- Tak?
- Słuchaj, wiesz... jutro jest bal... No wiesz, organizuje go SimEverFantasy... Niezła impreza... Może... Wybrałabyś się ze mną?
- Z wielką chęcią! - powiedziałam
- Będe po Ciebie jutro o 18...
- Dobrze - uśmiechnęłam się, po czym pocałowałam go w policzek...
Uśmiechnął się.
- To było miłe... - wymamrotał.
Wyszłam ze studia. Udałam się do domu. O, dziwo drzwi były otwarte... Pewnie Wictor przyszedł po rzeczy. Weszłam do korytarza. Zobaczyłam go siedzącego na kanapie.
- Wictor... Zabieraj swoje rzeczy i się wynoś lepiej, bo jak nie...
- Wezwij karetkę... Szybko - wykrztusił z siebie, po czym opadł na podłogę jak kłoda.

Hmm... Wiem, że nie chcieliście żeby był to Wictor, ale on musiał być... I proszę nie zrażajcie się do tych odc. to się później rozkręci! Obiecuję :smirk:
Pozdrawiam...

[Liv]

A ja tam uważam, że dobrze się stało, że tam był Wictor. Bo gdyby nie on, to jaki byłby sens obaw bohaterki?
Ciekawi mnie, co się właściwie stało u niej w mieszkaniu jak wróciła. Co się stało Wictorowi?
Każde FS choćby miało być "oklepane" zawsze będzie miało jakiś swój urok. Czytałam już tyle opowiadań na ten sam temat i mogłabym czytać jeszcze więcej. Bo jednak wydarzenia będą inne, bohaterowie będą mieli inne charaktery, akcja może być inna, a do tego może być wpleciony zupełnie inny wątek...
Albo jeśli piszesz FS "na bieżąco" (czyli jak większość) możesz zawsze coś dodać, zmienić, co może bardzo zaskoczyć czytelników.
Dobra, rozpisałam się... Ocenka 9/10 (za błędy)

No, jednak nie było tak źle Znalazłam jeden błąd (zdąrzyć - według mnie pisze się "zdążyć"), reszty albo nie ma, albo przeoczyłam. Mnie też, tak jak Liv94, ciekawi, co się stało z Wictorem. Nawet mam koncepcję: zaraził się od kochanki jakąś straszną chorobą, oboje umrą jak Romeo i Julia, a Ashley poślubi Michaela i będą miali 10 dzieci. To oczywiście mój pomysł
Czekam na kolejny odcinek i mam nadzieję, że nie będzie tak wstrętny i oklepany jak moje wymysły.
9 i pozdrowienia/10

Fotostory fajne, dobrze sie czyta i co najwazniejsze zdjecia sa wyrazne...
Moim zdaniem Wictor probowal popelnic samobojstwo, bo Ashley nakryla go na romansie i potem on jej wszystko wytlumaczy i ona do niego wroci, ale znow zakochal sie w niej Michael i nie bedzie mogla sie zdecydowac kogo wybrac... x3 To taka moja wersja xDD.


Ocenka bedzie po 4 odcinku, a mam nadzieje, ze dodasz go niedlugo bo juz zrzera mnie ciekawosc xPP...;]]

Nieźle
Narazie się dopiero rozkręca i punktacji nie dam, poczekam.
Ciekawe, co się stało z Wiktorem?

Mmmm... Podoba mi się W pewnym momencie było obok siebie kilka zdań pojedynczych i jakoś to nie pasowało, ale wielki plus za to, że nie ma(chyba) błędów. Tylko widziałam słowo "kościastym", czy coś takiego i chyba powinno być kościstym. W każdym razie sympatycznie się zaczyna Życzę dalszej weny!

hmm ... No może że czy wiście dobrze stało się że to był Wiktor? W końcu od czego jest Michał (Michael)? Ok. ocenie po 4 odc. I życzę weny !!

Także się zgadzam, że dobrze iż to był Wictor. Jak widać akcja się rozkręca. Tak trzymaj ocena 9/10 popracuj jeszcze nad kilkoma np. Dodaj nowe postacie tak jak doszedł Michael i przedewszystkim przydały by się zdjęcia jej koleżanki itp.

[Lorette]

Hehe... Dzięki za wszystkie komentarze... Odc. może dzisiaj... Ale nic nie obiecuję ;p

fajnie by było gdyyś dała dzisiaj ale to twój wybór