`Cztery wiatry przyjaźni` by Matt & Mika Cute^^

[Mika.]

Uwaga, wszyscy forumowicze.... Ja i Matt pragniemy zaprezentować
nasze wspólne dzieło - fotostory pt.: `Cztery wiatry przyjaźni`.
Opowiadają one o losach czwórki przyjaciół którzy bez siebie nie mogą
żyć. Chciałam jeszcze dodać, że odcinek jest krótki, ponieważ będzie
się coś dziać dopiero w drugim. Nie będę więcej zdradzać. Lepiej sami zobaczcie!

1 - Poniżej
2 - TU
3 - TU
4 - TU



Pewnym ciepłym, słonecznym popołudniem w kawiarni przy Wall street
miało się spotkać czterech przyjaciół, którzy znali się już od kołyski,
razem chodzi do szkoły i przeważnie razem bawili się w piaskownicy
na podwórku, ponieważ mieszkali blisko siebie. Oto oni :






Odc. I - Kawiarenka? Dlaczego nie?



Dochodziła godzina 14.00, przyjaciele umówili się na kawę. Do
niewielkiej kawiarenki wszedł Martin. Rozejrzał się po lokalu i zajął
wolny stolik. Kelnerka podała menu, ten powoli otworzył podaną
mu listę i zaczął czytać. Wyczekujący na swoją paczkę spojrzał
na zegarek. Trójka spóźniała się już prawie godzinę. Dwudziestolatek
złapał się za głowę i wybrał pierwsze lepsze danie z karty. Po chwili
kobieta w białym fartuchu przyniosła mu szarlotkę. Zjadł ciasto
powoli, odniósł talerzyk i nałożył na siebie kurtkę. Niespodziewanie
przyszedł Joel.

- Martin, wychodzisz? – krzyknął zatrzymując kolegę.
- O, wreszcie jesteś, popatrz która godzina, mieliście być o 14.00!

Ciemnowłosy mężczyzna położył rękę na ramieniu M. Venss`a i rzekł:
- Przepraszam… mama zatrzymała mnie żebym pomógł jej posprzątać
w pokoju, wiesz jaka ona jest...
Obaj ponownie zajęli miejsce gdzie mieli się spotkać i zaczęli rozmawiać.

- Czy to prawda że dziewczyny zawsze się spóźniają? - zapytał Martin
- To chyba leży w ich naturze, masz ochotę na ciastko?
- Nie, dzięki, czekając na was zjadłem już szarlotkę.
- Ja z przyjemnością wezmę sernik – odpowiedział Joel i zawołał kelnerkę.

Gdy do stolika chłopaków podeszła kobieta która chciała przynieść
deser zamówiony przez drugiego dwudziestolatka w drzwiach pojawiła
się Katie. Z radością w oczach podeszłą do dwojga przyjaciół i przywitała
się z nimi.



- A Nicole jeszcze nie ma? - spytała dziewczyna.
- Nie, ona ma teraz urwanie głowy - powiedział rudowłosy mężczyzna.
- A ty skąd wiesz? – zdziwił się Seldon.
- Chyba w zeszłym tygodniu rozmawialiśmy przez skype i mówiła, że
ma w planach zapisanie się na kursy tańca - odpowiedział na zadane
mu pytanie.
- No cóż to sobie poczekamy na nią. Może dokończmy składać
zamówienie? - zaoferowała Blondynka.
Martin podziękował za ponowne wybranie czegoś z karty.
- Skoro będziemy na nią czekać to porozmawiajmy sobie chociaż przy
dobrej kawie? - powiedział Joel.
- Cała trójka zaakceptowała propozycję kolegi.

Po 15 minutach w lokalu pojawiła się Nicole, z iskierkami w oczach
i dużym uśmiechem na twarzy.



- Witam was moi drodzy! - krzyknęła.
- Hej! - odpowiedzieli chórem.
- Trochę się na Ciebie naczekaliśmy - z ironią w głosie powiedział
rudy dwudziestolatek.
- Zdaję sobie z tego sprawę ale musiałam coś załatwić - tajemniczo powiedziała N. Tinese.
- Skoro już jesteśmy wszyscy to może opowiesz nam co u Ciebie -
z uśmiechem na ustach spytała Katie
- Mam dla was wspaniałą nowinę rzekła.

Towarzystwo zamilkło. Kiedy Nicole otworzyła usta aby powiedzieć
słowo, cisze przerwał głośny dźwięk telefonu jasnowłosej dziewczyny.
W pośpiechu wyjęła z torebki telefon i przyłożyła go do ucha...


Kolejny odcinek już w niedługo!!! Zapraszamy do komentowania, lecz oceny proponuję oddać do drugiego odc.
Miło widziane są także szczere krytyki, pozdrawiamy czytelników naszego Fotostory, oraz wszystkich forumowiczy ;*


Scenariusz - By Matt
Pomysł na fabułę i tytuł - By Matt
Wzbogacenie scenariusza - By Mika Cute^^
Zdjęcia i obróbka - By Mika_Cute^^

[Gio]

A scenariusz i pomysł na fabułę to nie jest aby to samo?
Rozumiem też, ze Mika jest autorem tekstu?

W takim razie tylko Mika zasługuje na uznanie, bo co do akcji no to wiadomo... bardzo, ale to bardzo jak na razie nieciekawe.
Aczkolwiek czytało mi się bardzo przyjemnie
I ładne zdjęcia

pozdrawiam

[Mika.]

Gio. Tekst napisał Matt, ja dodałam mu tylko koloru. Na początku napisałam, że odcinek pierwzy nie jest za bardzo ciekawy, ale jest bardzo związany z drugim. W teksicie pozmieniał tylko kilka rzeczy i dodałam kilka linijek, połowa tej pochawały należy się mojemu wspólnikowi. he he

[Gio]

Aha! To od razu zmienia postać rzeczy. Tylko moje pytanie: jak duża była Twoja ingerencja? (pewnie pomyślisz, że jestem wredny )

[Mika.]

hmm.... nie myślę, ze jesteś wredny. Można powiedzieć, że około 30% jakies 25, 26, 27, 28 he he hee

[Charionette]

Fs jest przeciętne
Było kilka literówek, a zdjęcia są rozmazane...
Zobaczymy jak wyjdzie wam kolejny odcinek

[Avonlea]

Wielki plus za to zakończenie, bardzo cenie takie chwile oczekiwania. dzięki temu na pewno przeczytam kolejny odcinek...
Zdjęcia może są trochę niewrażnie, ale zdołam dojrzeć przystojnych simów i piękne simki.
Ogólnie spoko, tak jak mówisz ocenie po kolejnym odcinku, gdy akcja się rozkręci.

[caalam]

mi się za szczególnie nie podoba. ok, doceniam pracę, ale nie lubię jak ktoś piszę wierszem.
uwierz to bardzo wkurzające
przemieszczać się z linijki
na linijkę (:

[Matt]

Odc. II `Początki są zawsze trudne`




- Słuchajcie! Brałam udział w castingu `You can dance sims` .
- I co? Gadaj! -z ciekawością razem krzyknęli.
- Nie zgadniecie kto wygrał!

Cała trójka wytrzeszczyła oczy na dziewczynę.

- No co? No oczywiście, że ja! I jeszcze kilka dziewczyn - z dumą w głosie wyjaśniła
to grupie przyjaciół.


Następnego dnia - Sala taneczna.

Sala taneczna wyglądała przecudnie, taka jakby wcale nieużywana. Na ścianach znajdowały
się świeżo wyczyszczone lustra, w których można było zobaczyć siebie od głowy aż po pięty.
Panele były tak wypastowane, że można było ślizgać się po nich jak po lodowisku, a przez
duże okna wpadały przepiękne promienie słoneczne, dzięki którym pomieszczenie było ślicznie
rozświetlone.



- I raz i dwa i trzy i obrót. -powtarzał kilkakrotnie instruktor.
- Jestem zmęczona. - oznajmiła Nicole, trzymając w dłoni kolorową butelkę wody.
- Dobra Nicka. Ty sobie odpocznij a my potrenujemy. -powiedział instruktor.

Dziewczyna zeszła do szatni. Podeszła do drewnianej ławki i usiadła. Wzięła
głęboki łyk wody, właśnie wtedy usłyszała głośny łomot skrzypiących drzwi.
Przestraszona wstała i wychyliła głowę, aby zobaczyć co spowodowało hałas. Nikogo
nie było, tylko okno było uchylone, a firanka szalała na wietrze. Serce Nicole waliło tak
jakby miało zaraz uciec. Z lękiem ponownie siadła na ławce i wmawiała sobie:

- Nicole, bądź dzielna, przecież to tylko otwarte okno, na pewno sprzątaczka chciała
przewietrzyć tą śmierdzącą łazienkę.



Zadzwonił dzwonek. Tego dnia dziewczyna miała dwie godziny lekcji tańca.
Po krótkiej przerwie weszła do sali. Grupa długo czekała na instruktora. Nauczyciel
nigdy się tak nie spóźniał. Po prawie połowie zajęć do pomieszczenia wszedł przystojny,
wysoki brunet. Każda dziewczyna patrzyła się w mężczyznę jak w obrazek, każda
z wyjątkiem Nicole.

- Jestem Dylan Deep i dzisiaj jestem za pana Nelsona. -przedstawił się i wytłumaczył
nieporozumienie.

Było widać w jego oczach, że do gustu przypadła mu jego anty wielbicielka.
Przez całą lekcję przywiązywał wzrok tylko do niej. Lecz ona nic w nim
nie widziała. Muzyka grała. Dylan chciał popisać się przed Nicole, czego nie powinni
robić nauczyciele. Chciał wszystkich nauczyć pewnego kroku.



- Nie tak, źle to robisz! -kiwając głową powiedział do zwyciężczyni konkursu.
- A jak? Niech pan pokaże jeszcze raz. -powiedziała z podejrzeniem w głosie.
- Moja droga po co mam ci pokazywać? -Sama poczuj ten rytm.

Nika nie wiedziała co o tym myśleć, czy brać to na poważnie, czy raczej za żart.
Brunet chwycił dziewczynę za biodra i zaczął nimi kołysać. Pomyślała, ze on chce jej coś
zrobić wiec wyrwała się i zbiegła do szatni. Ponownie siadła na ławce i wyjęła z plecaka
papierosa. Usłyszała ciche skradanie się, ale kiedy wstała spadła worek z czyimiś butami do
tańca. Nieznajomy spłoszył się, ale dziewczyna nie wiedziała czy uciekł.
Była bardzo odważna, ale czasami nie mogła wytrzymać i wymiękała.



Schowała się. Ciągle słyszała czyjeś kroki, nagle poczuła lekki powiew wiatru i zapach perfum
`Hugo Boss`. Wtedy można już był stwierdzić, że był to mężczyzna. Nicole bardzo się bała,
prochowiec za którym się chowała zaczęła drżeć. Zamknęła oczy i próbowała
odciągnąć wszystkie myśli. Ręce trzymała ściśnięte w pieści przy piersi, niespodziewanie
ktoś zdjął płaszcz z wieszaka, a ciemno włosa zaczęła piszczeć!

[ddo bwayo]

No to tak. Większych błędów nie wylapałam, niektóre zdania mogły brzmieć lepiej, gdyby kolejność słów była inna, powtórzeń też nie znalazłam. Jest o wiele lepiej niż poprzednio, akcja może za szybko się nieco dzieje, ale wciąga.