The Golden Years

Siemka! Chciałam dać te fotostory na nowym forum, ale wysłałam trzy razy i niedziała! Niewiem o co chodzi ale mniejsza z tym. To moje drugie fotostory, mnie się bardzo podoba, więc mam nadzieję, że wam też. To dopiero wstęp, 1 odcinek postaram się napisać jaknajwcześniej! A teraz miłego czytania.



Episod 1

Odcinek1

Cisza. Jedyne co było słychać w lesie na skraju miasta to szybki tupot, dzwięk łamanych gałęzi, oraz szelest liści. Noc była taka gorąca, zero wiatru i ani jednej chmurki na niebie, co sprawiało, że gwiazdy mocno oświetlały okolicę. Lecz to niebył czas na podziwianie księżyca ponieważ miała się stać rzecz straszna, przynajmniej Dla Matt'a, 28- latka, ktory biegł teraz zadyszany w głąb lasu. Przystojny kawaler, nauczyciel polskiego. To czego bał się od dzieciństwa, teraz okazuje się prawdziwe. To, w co jeszcze kilka tygodni temu przestał wierzyć goniło go. Niemiał już siły, chciał odpocząć, jednak taki odpoczynek, mógł go teraz kosztować życie. Biegł dalej, jego serce waliło jak szalone a w gardle czół ostre kłucie. Zaczął się krztusić. I w tym właśnie momencie coś szarpnęło go za koszulę i mocno chwyciło go za ramię. Jego oczom ukazał się złowieszczy wyraz twarzy, na którym widniał szeroki uśmiech oraz ciemne, krwisto czerwone oczy, pełne głodu i pragnienia. Na policzkach Matt'a płynęły łzy, nie ze strachu lub smutku, lecz od wiatru, który wiał mu w oczy przez cały czas, długiej gonitwy. Postać o czerwonych oczach bez wahania wbiła swe ostre, białe jak śnieg kły w szyję ofiary. Ssał przez kilka minut, poczym puścił bezwładne ciało, które opadło na ziemię. Wampir przetarł swoje wargi dłonią, ocierając resztki krwi i uśmiechnął się sam do siebie.
- Niema jak obfita kolacja - powiedział poczym ruszył w przeciwną stronę, prowadzącą do pobliskiego cmentarza, na którym podobno straszyło. Szedł wolno, zastanawiając się nad osobą, którą właśnie zaatakował. Kiedyś brzydził się krwi, przyprawiała go o mdłości. Przypomniał mu się wieczór, kiedy odwiedził swoja siostrę w szpitalu, zemdlał jak tylko zobaczył człowieka z całą zakrwawioną twarzą, niosono go na noszach do pokoju obok. Ale kiedy został wampirem, musiał się przyzwyczaić do smaku i zapachu krwi, co z czasem zaczeło mu się nawet podobać. Dochodził już do środka cmentarza, kiedy w oddali obok kapliczki zobaczył swoich przyjaciół, siedzących na kamieniach, rozmawiających o życiu i śmierci.



- Hej, Shakespeare! Gdzie byłeś?! - zawołał jeden z nich.
- Polowałem, a pozatym nienazywaj mnie tak, mam na imię Macaulay!
- Tak tylko mówie, bo lubisz pisać wiersze... - padła odpowiedź.
Mac oparł się o ścianę budynku i zwrócił do kolegów.
- To co robicie? - zapytał zaciekawiony. Jego kumple zawsze mieli o czym gadać, zresztą kto by niemiał, gdyby przeżył ponad cztery lub pięć stuleci.
- Gadamy o ludziach. Weena opowiadała właśnie o tym jak się kiedyś zakochała w takim jednym człowieku, ale on się jej bał, jak się dowiedział kim jest. Więc ta wkradła się do jego mieszkania i wyssała z niego krew do ostatniej kropli. Ja bym nigdy niezrobił czekoś takiego komuś, kogo kocham!
- Ludzie...ciekawe stworzenia. Pamiętam taka rodzinę, oni to dopiero mieli przygody - zaczął Macaulay. - Na początku sami wchodzili mi w drogę. Potem z ciekawości zacząłem ich śledzić.



- Opowiedz, co tam u nich takiego się działo! - Zawołał wesoło Sean, jeszcze młody, niedoświadczony wampir.
- To naprawdę długa historia - Mac próbował się wymigać.
- Mi się nie śpieszy - powiedział jeden z wampirów, a zaraz za nim reszta mrocznych stworzeń.
- To się zaczęło w hiszpanii, w 1890, jak była ta afera, bo ktoś zabił królową. Rok przed śmiercią urodziła córkę. Wybierała się z nią na przejażdżkę po mieście, ale niewiedziała jednej rzeczy. Dwóch przystojnych mężczyzn, prowadzących pojazd byli płatnymi mordercami. Niewiem dlaczego to zrobili, ale po zawiezieniu jej wysokości w ślepy zaułek, wysiedli i rzucili się na królową. Krzyczała, ale nikt jej nie słyszał. Ja niechciałem się w to mieszać, pozatym nie miałem zamiaru ujawniać się. Nieobchodził mnie zbytnio smutny los starej kobiety, bardziej bałem sie o dziecko, które w czasie gdy para morderców robiło sobie żarty, strasząc królową ostrym sztyletem, zniknęło za wielkim koszem na śmieci



W końcu jeden z mężczyzn pchnął nóż w brzuch kobiety, a ta upadła na zimny chodnik. Zapomnieli o dziecku. Chciałem potem po nie iść, widząc, że biedactwo nadal tam siedzi, bezradne, przestraszone, ale zbliżał się świt i musiałem schronić się przed słońcem. Ukryłem się za skromnym budynkiem na przeciwko, z którego mogłem wszystko widzieć. Patrzyłem na wschód słońca, piękne kolory zabłysły na horyzącie, w kilka minut potem wyszło palące słońce. Schowałem głowę w głąb ciemnej alejki, czując jak moja twarz zaczyna z lekka piec. Wtedy usłyszałem otwierające się drzwi. Jakaś kobieta wyszła z domu, obok którego schowała sie mała księżniczka. Miała ze sobą kosz, oraz kartkę z której czytała jakąś listę. Bez wątpienia wybierała się na zakupy. Ale cos przykóło jej uwage. Musiała usłyszec głos dziewczynki, za wielkim pojemnikiem na śmieci, bo rzuciławszystko i pobiegła w stronę ślepego zauku. Wzięła małą na ręce. Trzymała ją przez chwilę, poczym wróciła, podniosła koszyk i wróciła do budynku, na którym dopiero później zauważyłem czerwoną tabliczkę z napisem

Dom dziecka św. Rodriges'a
Hija Adoptivo Centro
P.O. Box 6891
Madryt, CO 80021

Na razie to koniec, 1 odcinek już wkrótce! A teraz skomentujcie!

[Isi]

Jestem pewna, że fs sie na tamtym forum pojawi- musi najpierw zpostać zaakceptowane przez moderatora, tutaj też tak było, dopóki byli modzi. Wystarczy wysłać raz, o wszystkim jest napisane w regulaminie działu.

No ale skomentuję tu jak już przeczytałam.
Temat na fs mi się podoba, choć to dopiero początek i jeszcze się tak bardzo nie rozwinęło, więc tylko tyle na razie powiem.
Tekst jest ładny, ale miejscami zdarzają się błędy, np.:
- ksztusić- krztusić,
- niema- nie ma,
- poczym- po czym,
- Przystojny kawaler, nauczyciel polskiego, to czego bał się od dzieciństwa, teraz okazuje się prawdziwe. - te 2 części zdania nie za bardzo do siebie pasują, powinnaś to rozdzielić raczej jakoś kropką. Lekki chaos, a reszta zdań na moje oko w porządku.
Zdjęcia i plakat mi się podobają.

Czekam na odcinek i ocenię na tamtym forum.
Pozdrawiam

Fotostory bardzo mi się podoba. Pomysł i zdjęcia też. Masz troche błędów ortograficznych. Widziałam jeszcze kilka, których nie wymieniła Isi.
No i te wampiry ...w fotostory trochę mi się przejadły.

7/10

To niebędzie o wampirach, historia, którą Macaulay opowiada, trwa przez wieki, dlatego narrator musiał być wampirem, bo kto inny przeżyłby tyle lat. niestety nie bedzie ich w opowiesci (przypominam, to tylko wstep. Wampiry pojawią się jeszcze raz w epilogu, to wszystko) a narazie cieszę się że się wam podoba!

Aha. Świetny pomysł xP Ocenę podwyzszam 9/10

Pomysł bardzo mi się podoba jestem ciekawa dalszego przebiegu historii ;] kilka błędów te co zauważyła Isi, wiecej nie widzialam 9/10 pozdrawiam ;*

Całkiem niezły tekst generalnie bez błędów, super zdjecia i to glównie za nie daje 8/10

Jak wkleić zdencia bo chcem zrobić FS ;( :1smutny:

No nieźle.....ciekawe te twoje fotostory
pozdro:*
;D

Jejciu... Kiedy kolejny odcineczek?? Już nie mogę się doczekać !!