"Miłość, to nie pluszowy miś"

[Lorette]

Wiem, że tytuł może wydać się wam trochę głupi, ale uwieżcie mi, że nawiązuje do fabuły. Kto słucha happysadu, ten pewnie zna tę piosenkę, z której zaczerpnęłam cytat, który jest tytułem mojego (o, losie!) już czwartego fotostory. Odcinków będzie ogółem 5, będą dosyć krótkie, więc proszę nie narzekajcie na długość. Mam nadzieję, że wam się spodoba. Dobra, nie zanudzam was już i wstawiam:

PROLOG - poniżej
ODCINEK I
ODCINEK II
ODCINEK III
ODCINEK IV
ODCINEK V - OSTATNI

PROLOG

- Daj mi wreszcie święty spokój! Mam cię dosyć, ciągle się czepiasz!
Po tych słowach Gabriela - niewysoka blondynka o zielonych oczach wybiegła z salonu, o ile ten mały pokoik można w ogóle nazwać salonem. Dziewczyna usiadła sobie pod ścianą w pomieszczeniu obok. Do jej ślicznych zielonych oczu zaczęły napływać łzy. Mężczyzna z którym się pokłóciła był jej chłopakiem, nazywał się Marek. On siedział teraz na kanapie w salonie i zakrywał twarz dłońmi, nie nie płakał, nie chciał poprostu żeby to się tak skończyło. On kochał Gabrielę, kochał ją całym swoim sercem. Ale ona najwidoczniej nie wiedziała co to miłość. Nigdy nikt nie okazywał jej zbyt wielkiej miłości... Gdy miała kilka miesięcy jej matka zmarła, mała trafiła do sierocińca, rok później zaadoptowała ją pewna kobieta. Dorastała u niej. Gdy skończyła 6 lat, kobieta się nią znudziła. Powiedziała wtedy do Gabrysi słowa:
- Nie okazuj nikomu zbyt wielkiej miłości, bo pomyśli że jest dla ciebie ważny.
Dwa tygodnie później Gabrysia siedziała w sierocińcu. Siedziała w nim dosyć długo. Aż trafiło się pewne małżeństwo. Wiktoria i Henryk Kowalczyk, tak to oni zaadoptowali dziewczynkę, wychowali ją na dobre dziecko, ale Wiktoria (tak kazała na siebie mówić) nigdy nie okazywała jej zbytnio uwagi, zrozumienia, a co tu mówić o miłości. Widziała tylko swój czubek nosa, a dziecko było dla "dobrej wizytówki", gdyż Wiktoria była aktorką. Grała jakieś mało znaczące rólki... Ale co tam, Gabrysia wyszła na człowieka... świadectwa szkolne były bardzo dobre, zawsze wykonywała wszystko sumiennie, jadła to co jej podali, starała się słuchać Wiktorii i jej męża... Chyba nie jeden rodzic marzył o takim dziecku. Ale widać, Wiktoria nigdy nie doceniała tego co miała. Gabrysia była całkiem ładna. Miała wielu chłopaków, z Markiem była już od roku. Wiedziała, że w głębi duszy kocha go, ale życie nauczyło ją, żeby tego zbytnio nie okazywać. Marek miał własne mieszkanie, rodzice kupili mu je rok temu na osiemnastkę, Gabrysia była od niego o rok młodsza. Gabrysia Wiktorię nie bardzo obchodziła, dlatego najczęściej robiła to co jej się podobało. Dziewczyna częściej spędzała czas u Marka niż w swoim własnym domu. Teraz siedziała pod ścianą a łzy ciekły jej po policzkach. Do pokoju wszedł wkońcu Marek, kucnął przy niej.

- Gabi... przepraszam cię... to nie miało być tak, nie chciałem tego powiedzieć... - szepnął.
- Ale powiedziałeś... dziękuje, teraz wiem ile znaczę - spojrzała się w stronę okna.
Marek spojrzał na nią wyrozumiale.
- Ale ja naprawdę czasem mam wrażenie, że mnie olewasz...
Uśmiechnęła się blado i położyła głowe na swoich kolanach.
Marek usiadł obok i objął ją swoim ramieniem.
- Kocham cię - szepnął.
Spjrzała się na niego zapłakanymi oczami.
- Wiem, ja ciebie też...
Przytuliła się do niego mocno. I jakoś zleciał im kolejny wieczór, ile to ciepłych i miłych wieczorów spędzili razem? Gabrysia często dziękowała Bogu, że trafił jej się ktoś tak wyrozumiały i miły jak Marek. Następnego dnia dziewczyna obudziła się ze świadomością, że jest czemuś winna. Marka nie było w domu, pewnie poszedł na uczelnie - przez chwilę przebiegło przez myśl zielonookiej. Przecież dzisiaj niedziela, gdzie on może być? Gabrysia stanęła przed lustrem, chyba nikt by nie pomyślał, że komuś tak ładnemu jak ona może przejść przez myśl, że jest straszna i patrzeć na nią się nie chce.

Przygładziła swoje blond kosmyki, umyła zęby. Później ubrała się.
- Zadzwonię do Marka, przecież nie może tak być, gdzie on jest... Ja muszę iść do domu niedługo - powiedziała sama do siebie.
Chwyciła za komórkę i zadzwoniła do niego. W odpowiedzi na pytanie gdzie jest uzyskała tylko zdanie:
- Nigdzie się nie ruszaj, usiądź sobie, ja będe za jakieś dziesięć minut. Pa!
Położyła telefon na stole w salonie, poczuła lekki głód, więc poszła do kuchni. Na stole stały naleśniki. Zjadła dwa. Chwilę później do mieszkania wszedł Marek.
- Gabrysia, nie pomyśleliśmy o jednym...

Już niedługo odcinek 1, czytajcie!

uwielbiammm tę piosenkę

co do FS całkiem nice, ale (czepliwa coś jestem ostatnio), tak jakoś mi się wydawało że akcja strasznie pędzi i aż zaczynałam czytać szybciej razem z nią, streściłaś całe życie Gabrysi w jednym akapicie a można było to rozłożyć na kilka odcinków i powolutku dawkować czytelnikom poza tym całkiem ładnie opisane, zaciekawiło mnie będę czytać

Mało xD...
Ogólnie to fajne, ale szkoda, że tak mało odcinków. Ocenię po 1 odcinku.

[Adamsims]

Po tytule myślałem że to jakieś fs elle.
Zapowiada się ciekawie tylko krótko krótko 5 odcinków i prolog to jak na mistrzynie fs trochę krótko 9,5
Tak jak napisał ptasie mleczko akcja za bardzo pędzi.

Masz błąd w tytule - ten przecinek jest tam zbędny, nie oddziela się podmiotu od orzeczenia . Stylistycznie trochę niemrawo, tzn. dużo powtórzeń. Trochę błędów ortograficznych.
Co do treści - straszny natłok nieuporządkowanych informacji pomieszanych z niepotrzebnymi.
Ładne zdjęcia, ale czy główna bohaterka ma standardowy Maxisowy kształt ciała? Wygląda dość anorektycznie.

[Adamsims]

masz racje thriller wygląda zbyt chudo jak na normalną osobę .

[Lorette]

Dzięki za komentarze! ;]
Thriller i adamsims, a skąd wiecie czy ona nie ma anoreksji, hęę? :>
No dobra, skoro są błędy to mi je wymieńcie... to poprawię =]

[Adamsims]

Lorette więc talia tej simki na pewno jest z gry czy ściągnełaś z internetu ?

Fajne, fajne...
Będę tu zaglądać...

prawie każdy skin z internetu ma takie kości. Czepiacie się oj czepaicie.
Jak nie ściągacie z neta skinów to lepiej nie gadajcie.