Eveline
23.03.2006, 16:27
Postanowiłam pokazać moją najnowszą pracę. Powstawała kilka miesięcy i zapewne niektórzy przestali już wierzyć, że w ogóle kiedykolwiek zostanie ukończona.
Ale że nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło dokończyłam budowę będąc na zwolnieniu lekarskim (ostra angina).
Mam nadzieję, że się spodoba.
Najpierw przedstawię aktualnych mieszkańców:
Dworek należy do Adelajdy. Odziedziczyła go po babce i sprowadziła do niego niedawno. Mieszka w nim razem ze służącą. Często przyjmuje, mniej lub bardziej pożądanych, gości. Miejscowa ludność nie jest przychylnie nastawiona do kobiety zważywszy na jej stan panieński i dezaprobatę dla instytucji małżeństwa. W porywach wiejskich plotek posądzana o czary i wampiryzm.
Aron jest kuzynem Adelajdy. Zniewieściały i zmanierowany mężczyzna nie jest zbyt mile widzianym gościem. Dawniej majętny, obecnie zadłużony przez długi hazardowe. Pomieszkuje u kuzynki, gdzie może żyć wygodnie i na cudzy koszt, czyli tak, jak najbardziej lubi.
Medsy to pokojówka i kucharka Adelajdy. Prosta, niewykształcona kobieta. Bezgranicznie oddana swojej pani. Lubi pracę. Zarobione pieniądze wysyła rodzinie. Wystarcza jej utrzymanie i dach nad głową w dworku. Nie lubi Arona. Uważa go za naciągacza i darmozjada. Z niecierpliwością czeka, aż się wyprowadzi.
Pora na pokazanie domu.
Widok na całą parcelę w dzień:
Wejście (widok z lewej)...
i z prawej...
Przed domem znajdują się dwa ozdobne kwietniki w kształcie koła. Zaprojektowane przez babkę Adelajdy.
Po prawej stronie domu znajduje się mały potok z kamienistym dnem. Jest przejrzysty lecz nie mieszkają w nim żadne rybki.
A teraz widok na tyły dworku, gdzie znajduje się drugie wejście (przez taras). Za domem jest wypielęgnowany ogród.
Teraz widok w bezchmurną noc, kiedy na niebie widać gwiazdy.
Z lotu nietoperza:
Wejście:
I widok na nocny ogród:
Główne wejście do domu:
Hol. Naprzeciwko drzwi do sypialni pani domu. Po prawej (niewidoczne) drzwi do pokoju gościnnego, który aktualnie zajmuje Aron, po lewej (niewidoczne) drzwi do łazienki. Przed sofą wejście do saloniku.
Wejście do biblioteki:
Wnętrze biblioteki, w której zgromadzono wiele rzadkich woluminów. Książki stoją na półkach poukładane alfabetycznie i tematycznie. Jest to jedno z ulubionych miejsc Adelajdy. Spędza tu długie godziny na czytaniu ulubionych lektur i zgłębiając wiedzę na interesujące ją tematy.
Znajduje się tu również biurko, przy którym można albo zagłębić się w lekturze albo pisać długie listy.
Jedno z większych i jaśniejszych pomieszczeń należy do pani domu. Stanowi sypialnię połączoną z garderobą. Oba umowne pomieszczenia oddzielone są parawanem.
Część sypialna:
Obowiązkowo kominek, na chłodniejsze wieczory i noce:
Część garderobiana:
Przejdźmy teraz do saloniku. Urządzony jest tak, by w ciszy i spokoju można było oddawać się pogawędkom.
Stoi tu zegar po babce, o który pieczołowicie troszczy się Medsy.
Z saloniku prowadzi wyjście na taras.
W drugim skrzydle domu znajduje się jadalnia:
Tuż obok niej kuchnia, królestwo Medsy. Prosta lecz funkcjonalna:
Miejsce, do przygotowywania posiłków.
Obowiązkowo piec:
Zapas wina i co mniej cenne naczynia:
Madsy również posiada swój pokój. Bardzo skromny, jednak utrzymany w nienagannym porządku. Znajdują się w nim jedynie niezbędne sprzęty.
Miejsce do spania:
Prowizoryczna łazienka:
Pokój gościnny, który obecnie zajmuje Aron, jest niewielki jednak urządzony ze smakiem. Meble są kosztowne i wygodne.
Przyszedł czas na łazienkę dla państwa:
A teraz wychodzimy z domu tylnym wyjściem, czyli prosto na taras:
Z którego rozpościera się widok na ogród:
W dzień ...
i w nocy ...
W przydworkowym ogrodzie nie może zabraknąć też fontanny i miejsca, gdzie w ciszy, spokoju i otoczeniu roślinności można usiąść i porozmyślać nad sensem życia czy mniej ważnych sprawach.
I na koniec, najciekawsze z miejsc. Jest to pomnik kobiety, którego pochodzenia nie zna żaden z mieszkańców miasta. Nikt też nie wie na pewno, kim jest kobieta, którą przedstawia. Krążą jednak na jej temat przeróżne legendy. Jedna z nich głosi, że jest to dziewczyna z ubogiej rodziny, w której zakochał się dziedzic dworu. Rodzina zmusiła go do ślubu z bogatą szlachcianką o zimnym sercu. Nie porzucił on jednak swojej ukochanej. Zdradzał z nią też swoją oziębłą małżonkę. Gdy ta dowiedziała się o zdradzie, w tajemnicy przed mężem wygnała kobietę do pobliskiego lasu, gdzie rozszarpały ją dzikie zwierzęta. Dziedzic nigdy nie dowiedział się, jak zniknęła jego ukochana, ani tego, że pod sercem nosiła jego dziecko. Wystawił jej jednak pomnik, przy którym spędzał długie godziny. Małżonka jego rozkazała zniszczyć pomnik, co też uczyniono, jednak następnego ranka stał on ponownie na swoim miejscu, nietknięty. I tak stoi do dziś.
Ale że nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło dokończyłam budowę będąc na zwolnieniu lekarskim (ostra angina).
Mam nadzieję, że się spodoba.
Najpierw przedstawię aktualnych mieszkańców:
Dworek należy do Adelajdy. Odziedziczyła go po babce i sprowadziła do niego niedawno. Mieszka w nim razem ze służącą. Często przyjmuje, mniej lub bardziej pożądanych, gości. Miejscowa ludność nie jest przychylnie nastawiona do kobiety zważywszy na jej stan panieński i dezaprobatę dla instytucji małżeństwa. W porywach wiejskich plotek posądzana o czary i wampiryzm.
Aron jest kuzynem Adelajdy. Zniewieściały i zmanierowany mężczyzna nie jest zbyt mile widzianym gościem. Dawniej majętny, obecnie zadłużony przez długi hazardowe. Pomieszkuje u kuzynki, gdzie może żyć wygodnie i na cudzy koszt, czyli tak, jak najbardziej lubi.
Medsy to pokojówka i kucharka Adelajdy. Prosta, niewykształcona kobieta. Bezgranicznie oddana swojej pani. Lubi pracę. Zarobione pieniądze wysyła rodzinie. Wystarcza jej utrzymanie i dach nad głową w dworku. Nie lubi Arona. Uważa go za naciągacza i darmozjada. Z niecierpliwością czeka, aż się wyprowadzi.
Pora na pokazanie domu.
Widok na całą parcelę w dzień:
Wejście (widok z lewej)...
i z prawej...
Przed domem znajdują się dwa ozdobne kwietniki w kształcie koła. Zaprojektowane przez babkę Adelajdy.
Po prawej stronie domu znajduje się mały potok z kamienistym dnem. Jest przejrzysty lecz nie mieszkają w nim żadne rybki.
A teraz widok na tyły dworku, gdzie znajduje się drugie wejście (przez taras). Za domem jest wypielęgnowany ogród.
Teraz widok w bezchmurną noc, kiedy na niebie widać gwiazdy.
Z lotu nietoperza:
Wejście:
I widok na nocny ogród:
Główne wejście do domu:
Hol. Naprzeciwko drzwi do sypialni pani domu. Po prawej (niewidoczne) drzwi do pokoju gościnnego, który aktualnie zajmuje Aron, po lewej (niewidoczne) drzwi do łazienki. Przed sofą wejście do saloniku.
Wejście do biblioteki:
Wnętrze biblioteki, w której zgromadzono wiele rzadkich woluminów. Książki stoją na półkach poukładane alfabetycznie i tematycznie. Jest to jedno z ulubionych miejsc Adelajdy. Spędza tu długie godziny na czytaniu ulubionych lektur i zgłębiając wiedzę na interesujące ją tematy.
Znajduje się tu również biurko, przy którym można albo zagłębić się w lekturze albo pisać długie listy.
Jedno z większych i jaśniejszych pomieszczeń należy do pani domu. Stanowi sypialnię połączoną z garderobą. Oba umowne pomieszczenia oddzielone są parawanem.
Część sypialna:
Obowiązkowo kominek, na chłodniejsze wieczory i noce:
Część garderobiana:
Przejdźmy teraz do saloniku. Urządzony jest tak, by w ciszy i spokoju można było oddawać się pogawędkom.
Stoi tu zegar po babce, o który pieczołowicie troszczy się Medsy.
Z saloniku prowadzi wyjście na taras.
W drugim skrzydle domu znajduje się jadalnia:
Tuż obok niej kuchnia, królestwo Medsy. Prosta lecz funkcjonalna:
Miejsce, do przygotowywania posiłków.
Obowiązkowo piec:
Zapas wina i co mniej cenne naczynia:
Madsy również posiada swój pokój. Bardzo skromny, jednak utrzymany w nienagannym porządku. Znajdują się w nim jedynie niezbędne sprzęty.
Miejsce do spania:
Prowizoryczna łazienka:
Pokój gościnny, który obecnie zajmuje Aron, jest niewielki jednak urządzony ze smakiem. Meble są kosztowne i wygodne.
Przyszedł czas na łazienkę dla państwa:
A teraz wychodzimy z domu tylnym wyjściem, czyli prosto na taras:
Z którego rozpościera się widok na ogród:
W dzień ...
i w nocy ...
W przydworkowym ogrodzie nie może zabraknąć też fontanny i miejsca, gdzie w ciszy, spokoju i otoczeniu roślinności można usiąść i porozmyślać nad sensem życia czy mniej ważnych sprawach.
I na koniec, najciekawsze z miejsc. Jest to pomnik kobiety, którego pochodzenia nie zna żaden z mieszkańców miasta. Nikt też nie wie na pewno, kim jest kobieta, którą przedstawia. Krążą jednak na jej temat przeróżne legendy. Jedna z nich głosi, że jest to dziewczyna z ubogiej rodziny, w której zakochał się dziedzic dworu. Rodzina zmusiła go do ślubu z bogatą szlachcianką o zimnym sercu. Nie porzucił on jednak swojej ukochanej. Zdradzał z nią też swoją oziębłą małżonkę. Gdy ta dowiedziała się o zdradzie, w tajemnicy przed mężem wygnała kobietę do pobliskiego lasu, gdzie rozszarpały ją dzikie zwierzęta. Dziedzic nigdy nie dowiedział się, jak zniknęła jego ukochana, ani tego, że pod sercem nosiła jego dziecko. Wystawił jej jednak pomnik, przy którym spędzał długie godziny. Małżonka jego rozkazała zniszczyć pomnik, co też uczyniono, jednak następnego ranka stał on ponownie na swoim miejscu, nietknięty. I tak stoi do dziś.