C-D7
Placki? Kocham placki, serio XD Moje ulubione danie. Ale wiesz co jest najlepsze w jedzeniu? Nie żadne słodycze i tak dalej. Ser *_*
Ser, uwielbiam ser Mogłabym jeść non stop. Prócz tego lubię też gruszki, skoro tak już zeszłam na temat jedzenia XD
Ja też lubię pomagać ludziom, czuję się wtedy taka potrzebna, naprawdę. A gdy ktoś to docenia, to najprzyjemniejsze uczucie jakie można sobie wyobrazić
Wiesz, ja w kwietniu zaczęłam się źle czuć. Potem okazało się, że to niedoczynność dość poważna, brałam przez jakiś czas mocne tabletki, potem się unormowało, znów coś było nie tak. Obecnie jestem na zmniejszonej dawce, ale ponoć będę musiała je brać do końca życia.

C-D6
Jak słyszę czasami, że ktoś mówi, że boi się cmentarzy nocą to kompletnie tego nie rozumiem. Ja czuję, że jestem bezpieczna, w końcu stoję przy grobie dziadka, czego mam się bać? W duchy nie wierzę, choć moja rodzicielka owszem, często mi opowiada różne takie historie. Ach, ale lubię je słuchać.
Ahaha, rozśmieszyło mnie to zdanie ^^. Aż się uśmiechnęłam pod nosem
Ale wiesz co? Pamiętam jak kiedyś mój kolega bawił się tarotem. Wtedy miałam trzynaście lat i chciałam żeby mi wróżył. Sama dużo czytałam o duchach, egzorcyzmach. Co do tego dalej się trochę tym interesuję, ale bardziej jako ciekawostki.

C-D5
Hm, ale i tak najgorszy jest WOK. Ładnie brzmiący przedmiot, Wiedza o kulturze, ale nie lubię. Musimy wnioskować coś z obrazów, interpretować co one przedstawiają, WYRAŻAĆ SWOJE MYŚLI, och, jak ja tego nie znoszę!
Ponoć też mam bogate słownictwo, ale jakoś tego nie zauważyłam XD
I to też dobrze. Ja nie tylko ubieram się "mrocznie", nie, zakładam też dużo kolorowych rzeczy. Często łączę to z czymś bardziej nietypowym przez co często wyglądam niebanalnie.
Tylko moja babcia nie akceptuje mojego stylu. Ale cóż, przynajmniej rodzice są w pełni zadowoleni ^^. Nie można mieć wszystkiego, prawda?
Hej, ja też uwielbiam chodzić na cmentarze. Uwielbiam chodzić nocą, jakoś tak bardziej klimatycznie jest, na grób dziadka.

C-D4
Wiesz, ja nie przepadałam nigdy za ludźmi. Mimo wszystko nie wszyscy są na tym świecie źli, jest mnóstwo wspaniałych, wartych głębszego poznania osób.
I dla takich ludzi właśnie się żyje.
Ja też niektórych rzeczy nikomu nie powiedziałam. Była jedna, ale przyjaźń się urwała i nikt z teraźniejszych nie wie o pewnych rzeczach prócz mojej rodziny. I nie zanosi się na to, by się to zmieniło. Staram się mniej ufać ludziom, dużo razy się "przejechałam" na swojej naiwności i staram się nie dopuścić do sytuacji jaka kiedyś miała miejsce.
Ja nienawidzę języków, niemiecki zniosę, polski też, ale angielski to męczarnia. Nienawidzę, ale to dziwne, bo większość go lubi. Co nie zapytam o to czy lubi angielski to ta osoba odpowiada mi, że tak. Może ja jestem jakaś inna.
Mimo, że uwielbiam pisać opowiadania to nie znoszę wypracowań. Jeszcze na dowolny temat - okej. Ale gdy coś narzucą to masakra.

C-D4
Miałam nadzieję, że mi to powie. Nie wiedziała. Od niechcenia spytałam:
"Hm, a z której klasy jesteś?"
Padła odpowiedź. Pierwsza C. Uśmiechnęłam się lekko, podałam dłoń i powiedziałam:
"To tak jak ja. Martyna"
I tak oto się poznałyśmy. Ona też mało kogo znała, szybko zaprzyjaźniłyśmy szczególnie, że miałyśmy mnóstwo wspólnych tematów. Tak oto znalazłam kogoś bliskiego.
Wiesz, ja nie przepadałam nigdy za ludźmi. Mimo wszystko nie wszyscy są na tym świecie źli, jest mnóstwo wspaniałych, wartych głębszego poznania osób.
I dla takich ludzi właśnie się żyje.

C-D3
Nie chciałam tam być. Później weszliśmy do sali, usiadłam przy jakiejś przypadkowej dziewczynie i czekałam, aż to się skończy. Nie trwało to długo. Ogłosili kto ma jaką wychowawczynię a ja się dowiedziałam, że jest nią kobieta z mojego miasta. To mi dodało otuchy. Poza tym w moim mieście nie było żadnego liceum, więc nic dziwnego, że poszłam do innego miasta. Nie miałam wyjścia. Choć wiesz, jakby się tak na tym głębiej zastanowić to i tak pewnie nie poszłabym tam. Nie chciałam widzieć już tych twarzy. No, ale wracajmy. Uroczystość się skończyła, wszyscy mieli iść do klas. Szkoła była dwupiętrowa. Na parterze znajdowały się klasy, na pierwszym piętrze i na drugim. Oczywiście ja nie wiedziałam gdzie jest nasza sala, więc zaczepiłam dziewczynę. Zwykłą, przypadkową. Więc podstawowa formułka:
"Hej, sorry, wiesz może gdzie jest sala X?"

C-D2
Poszłam, akurat w nowych butach, które okazały się za duże i w których ciągle wyskakiwała mi pięta. Musiałam iść powoli i co chwilę wsadzać piętę znowu. Raz się nawet wywróciłam, ale pomińmy. Przejdźmy do sedna. Miałam wrażenie, że wszyscy się gapią. Stałam na środku korytarza czekając, aż wszystko się zacznie. Było pełno ludzi, prawie każdy ze sobą gadał, bo znali się już z gimnazjum. Ja byłam z innego miasta, więc byłam dość zagubiona w tym wszystkim. Praktycznie nikogo nie znałam, jedynie troje osób z poprzedniej klasy ale nie zamieniałam z nimi ani słowa nigdy toteż tylko wymieniłam się z dziewczyną zwykłym "Cześć", a chłopaków zignorowałam tak jak oni mnie.

Oj, i tak się rozpisałeś XD Mojej gadaniny nic nie pobije, uwierz
Wiesz, ja gdy chodziłam do gimnazjum to naprawdę nie miałam do kogoś ust otworzyć. Maksymalna ignorancja, jakby w ogóle nie istniała, jakbym była duchem. A jeśli ktoś chciał się do mnie odezwać to okazało się, że nie mamy wspólnych tematów i tyle. Nie łączyło mnie nic z tymi ludźmi, choć może gdybym więcej szukała to kogoś bym znalazła, ale po prostu się poddałam. W liceum poznałam swoją przyjaciółkę dość przypadkowo. Stresowałam się przed rozpoczęciem roku szkolnego, wiesz, wiadomo, nowi ludzie, nie wiadomo czy mnie zaakceptują, czy kogoś znajdę do kogo mogłabym pogadać, żeby nie stać na korytarzu sama jak słup soli.

C.D.3 Powiem Ci, że lubię pomagać ludziom. Sprawia mi to przyjemność. Dlatego chciałbym zostać lekarzem - żeby nieść ludziom pomoc, a nie tak jak Ci wszyscy lekarze, którzy mnie leczą i nic nie umieją - a podobno specjaliści. Chciałbym być takim lekarzem u jakiego chciałbym znaleźć się obecnie - u lekarza! Nie u osobę, która udaje lekarza...Wracając do problemów zdrowotnych... To coś poważnego z tarczycą u Ciebie? Pewnie chodzisz do endokrynologa. Wiem coś o tym - sam kiedyś miałem takie problemy. Jednakże mnie już chciał jeden onkolog na stół dawać, lecz w miarę mądry doktor postanowił zaczekać. Ach... Już przekroczyłem limit literowy o 2000 znaków, więc kończę. Nie pobiłem Twoich ponad 4000 tysięcy. Pozdrawiam D_S Miłego dnia życzę

C.D.2 Nie zależy mi żeby być modnym - lubię się ładnie ubrać - w miarę modnie, gdyż to podnosi samoocenę i pewność siebie, ale zazwyczaj nie mam dla kogo tego robić. W domu to po co się stroić? Na działkę? Żeby się ubrudzić? Na rower? Na cmentarz? Przecież dla zmarłych to bez różnicy w co jesteśmy ubrani. O! Uwielbiam chodzić na cmentarz. Świetnie się tam czuję. Oczywiście w ciągu dnia.Czy to ma coś wspólnego z gotem i tym stylem? Wiem, że to bardzo mroczna moda/stylistyka, ale czy zahacza o jakieś rytuały? Satanistką nie jesteś? Duchów nie wywołujesz? Żartuję...Cóż mam jeszcze napisać? Dobrze mi się z Tobą pisze. Lubisz placki? Nie to głupie... Właśnie czekam na tosty - mama robi i tak z głodu nie wiem co pisać.