Pink Panther

Ho, ho, ho! Dzień dobry!
Ostatnio tak mówię narzeczonemu: "wiesz, zrobiłam tyle ślubów w simsach... Teraz czas na mój własny!"
Jestem jak ten simowy dorosły - mieszkam, pracuję (choć bez awansów), randkuję...
A Ty jak tam?

2022 to wcale nie tak daleko. Przynajmniej dla mnie lata zrobiły się bardzo krótkie. Acz to prawda, pisanie zajmuje dość sporo czasu, zwłaszcza gdy trzeba godzić je z innymi rzeczami, np. studiowaniem.

Powodzenia w takim razie na kolosie. U mnie całkiem nieźle. Na pewno znacznie lepiej, odkąd postanowiłam, że kończę tylko studia inżynierskie (czyli studiuję tylko do czerwca, a później piszę pracę inżynierską) i znikam z uczelni, a później nawet nie zamierzam szukać pracy w branży informatycznej. To nie dla mnie.

A jak u Ciebie, Pinki? Dobrze kojarzę, że prawo studiujesz?

Właściwie ja nadal wpadam tu dość często, choć wiem, że to nie ma sensu, ale przyzwyczajenie jest silne.

Od "Zmierzchu" minęło już całkiem sporo czasu i wydaje mi się, że moda na wampiry umarła. Mimo to nadal pozostaje skojarzenie wampirów z tandetą i właśnie dlatego wybrałam ten motyw, by podjąć się próby uratowania jego dobrego imienia. Acz zanim odezwę się do wydawców, to jeszcze trochę potrwa. Zakończona powieść wymaga poprawek, poza tym wolałabym debiutować następną, którą obecnie planuję. Mam nadzieję, że najdalej w 2022 będę mieć już coś gotowego do wydania.

O, Pinki, dzień dobry! Też na razie się trzymam i oby tak pozostało jak najdłużej.

Dziękuję! Powieść zbudowałam wokół własnej reinterpretacji mitu o wampirach. Tak w dużym skrócie, bo motywy wampiryczne nie są ważniejsze od innych rzeczy, które zawarłam w historii, ale o nich musiałabym znacznie dłużej opowiadać. Wierzę, że kiedyś będziesz miał szansę sam przeczytać moją opowieść i się przekonać, co tam jeszcze jest. :>

Już myślałam, że po raz pierwszy będę mieć zaszczyt pogadania z kimś pod prawdziwą kwarantanną. Ale cóż, wiele może się zdarzyć. Może sama trafię do izolatki.

Ja ferii nie miałam, bo moja kochana uczelnia czegoś takiego nie uznaje. Teraz chciałabym zrobić sobie czilerę utopię relaks. Idealny moment by ruszyć z pisaniem mojego obecnego opowiadania, bo przez sesję miałam przestój. Idzie opornie, ale jakoś idzie i zaczynam widzieć światełko w tunelu.

Na serio pod kwarantanną?

A u mnie tak se. Dzięki koronaliom trochę mi ulżyło, ale zaczynam się bać, że zmarnuję ten czas.

No popatrz, ja nie pamiętam, kiedy takie szczęście miałam! Jak się miewasz?

ahahaha xD

Hej. Zastanawiam się nad tym. Co Cię tak nagle wzięło?