Volturia

cooooooome, break me down
sorki, musiałam

Jakiegoś trenu Kochanowskiego? OMG, współczuję :/ (aczkolwiek musiałam recytować w swojej karierze 3 wiersze ojca poezji polskiej :/)
Dziękuję za życzenia i wzajemnie

No właśnie o to chodzi, że NIE możesz (chyba, że sami się przyznają, jak było w moim przypadku )

Chyba chciałaś powiedzieć "komentuje" Tak jak mówiłam, pewnie czytelników jest trochę więcej, ale nie komentują.

I tak powinno być Szkoda tylko, że nawet pisarze nie zawsze się tego trzymają

Zapewne potencjalni czytelnicy nie komentują, ale czytają. Ja osobiście takich NIENAWIDZĘ. To głównie przez nich jest tak mało komentów a potem autorzy mają kompleksy ("moje FS jest tak beznadzieje, że już nikt go nie chce czytać"). Ja nawet zrobiłam im za to taką chaję, że przez nią straciłam jedną czytelniczkę. A potem zaczęli się wybraniać... Może słusznie. Ale ja i tak chciałabym wiedzieć, czy chociaż odcinek się spodobał. Nawet takie zwykłe "fajny odcinek" daje pisarzowi satysfakcję, co ma odwrotny efekt, gdy tego jednego krótkiego komentarza nie ma.
Eh, żywot pisarza wcale nie należy do najłatwiejszych. Chociaż sława jest fajną rzeczą

Jeśli Ty potrafisz się w tym wszystkim połapać, nie powinno być problemu A jak czytelnicy będą mieli wątpliwości, ze swoją wiedzą im wyjaśnisz

Planowanie odcinków jest dobre, aczkolwiek mogą potem być problemy, gdy jakiś nowy pomysł zaświta w głowie Ale dobrze przynajmniej, że masz "propozycje" zakończeń. Bo w końcu akcję odcinków trzeba jakoś nakierować na to zakończenie

Czyli piszesz, a nie wiesz jak się skończy?

Najdłuższy odcinek FS jaki napisałam miał 6 albo 7 stron (A4). A właściwie to była tylko część odcinka... Całość liczyłaby może 11/12 stron. Czasami trzeba rozłożyć odcinek, żeby czytelnikom łatwiej się czytało. Poza tym, jeśli jest krótko napisane od razu bardziej chce się czytać, "bo zaraz skończę". I jeszcze jedno: FS nie ma być tak rozległe jak książka