Libby

Z laptopem nic. Moje opowiadanie przepadlo raz na zawsze (a laptop na razie wylądowal w szafie)

Miłej drugiej połowy tygodnia

Odcinek ogólnie będzie miał około 3 tyś słów. Może w porównaniu z innymi to nie tak dużo, ale miałam na niego tak ciekawy pomysł, że mogę uzyć (szczerze!) określenia "koło się zamyka". A przynajmniej dotyczy to kilku wątków.

Ha! Dziś odczułam niezwykły przypływ weny, co zaskutkowało 1784 słowami (póki co).
Nieźle, nieźle.

Miłego nadchodzącego tygodnia

Też się cieszę

Dzięki Chociaż nie chodzi o kciuka tylko o palca serdecznego

W czasie, gdy nie miałam internetu wróciłam do przerwanej kontynuacji "Przeminęło z wiatrem" i choć bardzo się starałam, to nie potrafiłam się wciągnąć. Jak ubóstwiam Rhetta, to tym razem było go zdecydowanie za mało! Dlatego też większość wątków przeczytałam dość pobieżnie (choć liczę na to, że kiedyś wrócę do tej książki i przeczytam ją porządnie) i jedynie te urywki, gdzie S. i R. byli razem jakoś bardziej mnie zainteresowały

No i dupa. Nie wiem czy to powodzenie się przydało czy nie Z jednej strony nawet mi tego palca nie wyginał ani nic, do przeżycia było w każdym razie, ale stwierdził, że coś musi palca blokować, na prześwietleniu nic nie widać i stwierdził, że mam jechać gdzieś do jakiegoś ortopedy przy jakimś szpitalu i tam zadecydują czy będą to operować czy co
Dla mojego zdrowia psychicznego lepiej jeszcze poczekać z książką Nie chciałabym się na niego wkurzać :<
Oczywiście Chociaż znając życie to na pewno wcześniej, bo tzw. "Anioła" piszę już ponad rok i jeszcze nie skończyłam

Oj są, chociaż historia Hani nie jest jakaś porywająca. Z Patrykiem spotykała się już jako nastolatka, skończyła studia, teraz się hajtnęli i mają córeczkę w drodze
Mnie Ada tak średnio się podoba, ale mimo wszystko ją lubię "uderzające podobieństwo do Gabrysia" ach, tego nie potrafię określić. Ale robi mi się smutno na myśl o Gabrysiu Muszę w końcu wam opisać jak umarł.
Noo, ostatnio byłam u niego dwa tygodnie temu i za chwilę idę znowu. Już ponad miesiąc jestem bez gipsu, a palec dalej się nie zgina. Teraz umieram ze strachu, bo gość jest straszny i jak zacznie mi go wyginać, to znając mnie skończy się na płaczu "Scarlett" leży i czeka aż będę gotowa psychicznie do tego, że przez najbliższe fragmenty S. i R. nie będą razem. Aż tak cierpliwa żeby to znosić (nawet dla Rhetta) to ja nie jestem, hah. O propozycji pamiętam cały czas, jak nie będę mogła napisać niczego innego, to się zgłoszę od razu