Meggie

Branoc ....

No co Ty. Nie ma co streszczać, bo cytujesz tylko z książek

No to fail
Nie, nei zginiesz, bo nie tak pisze się pracę licencjacką

Nie wiem czy Ci już tego nie posyłałam... Masz fragment:
Sen czy też mara?
Wszystko wydawało się jej tak nierealne i nierzeczywiste. Przeżarte kornikami okiennice trzeszczały nie pozostawiając najmniejszych złudzeń co do wieku zatęchłego domostwa. Korytarze obleczone mrokiem, wypatrzone deski, które skrzypiały przy każdym stawianym kroku i przekonanie, że strach czai się za każdym rogiem – tylko to i może jeszcze szmer sukni sprawiało, że miała świadomość, iż tkwi w koszmarze. Wtulona w miękką tkaninę powoli, krok za krokiem, przesuwała ku celowi. Dłonią sunęła po ścianie i przestraszona cichutkim dźwiękiem upadającego tynku, którego odrobina pozostała na opuszkach jej palców a reszta opadła na podłogę, podskoczyła zakrywając usta, z których wydobył się pisk. Stała nieruchomo próbując niwelować jakikolwiek odgłos czy też szmer, jednak kołaczące ze strachu jej serce, którego dudnienie roznosiło się w eter, nie dało się uciszyć.

Głębokie wdechy nie pomagały, a przysparzały tylko więcej ruchu powietrza, czyli niepożądanych dodatkowych drgań przez co stało się dla niej jasne - musiał wiedzieć, że ona tu jest. Umysł namawiał do odwrotu, szybkiej ucieczki przed siebie dzięki której jej życie nie wisiałoby na włosku, ale nogi, jakby chirurgicznym cięciem odłączone od systemu nerwowego, nie wykonywały żadnego ruchu. Przepadła.


Nie prędko, niestety... Ale znalazłam w plikach jakąś stara masakre epitetową. Chcesz?

Że nie będziesz mnie haniebnie zdradzać? Mogę zaryzykować

Dobra dobra.
I że tak u Sqiery? Chyba zacznę coś pisać żeby Ci się nie nudziło

Taaa... i dlatego mi zawsze uciekasz

Taa... po tym mleku to paw murowany
A baranów się boję
Wolę Ci tu pospamować moją osobą

Mi to raczej spać się chce. Ale nie ma co się oszukiwać, pewnie usnę koło 2;/