Kowai-Neko

Ano fajne, nawet bardzo Tylko często mózg się blazuje jak tak człowiek próbuje rozszyfrować jedną literkę, a przed nim jeszcze cały tekst
Skończyłam dawno temu, teraz tylko od czasu do czasu poprawiam, a w sumie już nie mogę na to patrzyć xD Dlatego leży sobie u mnie na pulpicie

Ahaha, dziedziczenie genów u Simów jest bardzo fajne Uwielbiam je obserwować.
O, no to ok, przyjrzę się
Oczywiście, że tak Bo myk jest taki, że nie da się źle odpowiedzieć. Musisz się tylko odezwać i próbować rozszyfrować kilka liter i spróbować sklecić wyraz. A to nawet, nawet mi idzie
Adrianna i Adrian? Że bliźniaki? Nie mylą się rodzicom? Ja aktualnie jestem przesycona Galonami, aż dziw, że mi się nie mylą, bo zarówno w grze, jak i w napisanej przeze mnie "powieści" mam Galonów. Z czego ci z Secretissimum o ile dobrze pamiętam wcale nie byli pierwsi!

Nataniel jest cudowny Skąd masz jego fryz? Obczaiłam go sobie już wtedy, kiedy Ci poprzednio odpisywałam, ale siedziałam wówczas na paleografii i nie miałam możliwości jakoś dłużej się wypowiedzieć (i dobrze, bo zaraz potem zostałam spytana xD). Szykuję, szykuję

Tak!

Hejo hej. A, całkiem pozytywnie. Trochę posiedziałam z rodziną, trochę pograłam w simsy. Nie było źle! Chociaż mogłam napisać streszczenie mojego opowiadania i trochę się pouczyć, ale cóż zrobić. Leń ze mnie i tyyyle
A jak u Ciebie?

Ohoho, mam nadzieję, że się nim pochwalisz
Bardzo fajny odcinek. Cudnie, że Gracjan nareszcie ma pełną rodzinę, chociaż jestem ciekawa co też jeszcze chcesz im namącić w życiu

No, coś Ci nie wyszło z tą notką Ja ostatnio bardzo przyjemnie spędzam czas na simowaniu, pomijając fakt, że wczoraj dwa razy wyłączyła mi się gra (niby to TYLKO dwa razy, ale nie byłam na to przygotowana, bo od dłuższego czasu w ogóle się nie wyłączała ), i że chyba coś sknociłam w SimPe, bo nie mogę zmienić koloru skóry takiej jednej simci :/ No i spodziewaj się dzisiaj notki na blogu! Tak, w końcu się za nią zabrałam

Mi się raczej nie powtarzają w snach ludzie, którzy nie są moją rodziną Nie mówiąc o tym, że ktoś miałby mi się śnić co noc, albo jakoś tak w miarę regularnie.
Może nie tyle koszmary, co po prostu budzę się zmęczona. Jak mam koszmar to potrafię obudzić się zaryczana i niekoniecznie musi być on jakiś straszny. Po strasznych zazwyczaj myślę, że chyba najwyższa pora udać się do spowiedzi xD

Kto się czubi, ten się lubi Mnie sny zazwyczaj męczą a jak już się trafi jakiś fajny, to zaraz się budzę...

Haha, przeznaczenie xd mi to się śni tyyyyyle głupot, że aż głowa mała