Odp: Detektyw Georgia Roberts
 

Bardzo podoba mi się ten odcinek.
Ogółem nigdy (chyba) jeszcze tego nie mówiłam ale podoba mi się sam pomysł na to Fs, czyli sam wątek pani detektyw z burzliwym życiem prywatnym, i praca która jest ostoją- pozwala uciec i zapomnieć.
No na prawdę tylko podziwiać. Nie dość, że masz talent to jeszcze potrafisz go wykorzystać. Ja na przykład nie miałam bym tyle czasu na pisanie, tworzenia wszystkiego itp.
Ogólnie to piszesz na różnych frontach <że tak powiem> to FS. Tutaj obyczajowy wątek rodzinny, tam kolejna zagadka, a już znowu niejako kryminalne włamanie, a potem niczym heros poświęcenie i wzięcie na siebie winy przez suchą panią detektyw < choć to i tak była jej wina> OK....
Mam dla ciebie kolejne zadanie.... chcę się wzruszyć czytając to Fs, wiem, że lekkością to wykonasz, ale jestem bardzo ciekawa. Życzę powodzenia.

Pozwolę sobie ocenić

10/10

Odp: Detektyw Georgia Roberts
 

Hmm... mam nadzieję, zę pracujesz nad kolejnym odc. ;D I mam nadzieję, zę się nie lenisz, zapomniam o ocenie ;p tak dla pewności to 10/10 hehe z niecierpliwością czekam na 7 ;]

Odp: Detektyw Georgia Roberts
 

Odcinek z napięciem. :D Dużo się nie wydarzyło, ale fajnie rozegrałeś akcję - bardzo dynamicznie. Czuć w tym opowiadaniu emocje i zawsze - od początku do końca jest ciekawie.
Pisz kolejne odcinki, bo powstaje z nich naprawdę świetna powieść. Porwałeś za serca wielu czytelników więc warto to pisać i rozwijać swój talent. ;)

Odp: Detektyw Georgia Roberts
 

Super ^^. Akcja nieźle się toczy, myślałam, że ją zastrzeli :o
Dobry pomysł z kamykiem, chodź myślałam, że zrobi z nim trochę inaczej.
I fajne było z babcia! Boskie :D

Odp: Detektyw Georgia Roberts
 

Avonlea

Cóż, sam wątek detektywistyczny jest już bardzo wytarty, trudno wymyślić coś świeżego, ale jeśli chodzi o połączenie tego z obyczajówką, to faktycznie- może i masz rację :)

Trzeba być wytrwałym- ja też nie zawsze mam czas :D

Wzruszenia będą, ale dopiero pod koniec FS :P

Dziękuję za komentarz i pozdrawiam

aniołek

o to własnie mi chodziło :D Żeby było szybo, dynamicznie i ciekawie.

Chyba gdzieś sobie to zapiszę- mówię serio :)

Bardzo dziękuję za komentarz i pozdrawiam.

Mika

Nie, nie lenię się :D Odcinek 7 prawie gotowy- jeszcze tylko część zdjęć mi została do zrobienia ^^

pozdrawiam i dziękuję za komentarz :)


Inko

No i co by niby było dalej? :D

Mogłabyś zdradzić swój pomysł? Ciekaw jestem co jeszcze można zrobić z kamyczkiem (no tak, rzucić w głowę ochroniarzowi :D)

Bardzo dziękuję za komentarz i pozdrawiam :)


A odcinek raczej jutro na 90% (miał być dzisiaj, ale wyskoczyła mi gazetka i nie zdążyłem ;))

Odp: Detektyw Georgia Roberts
 

To zanim odcinek to jeszcze ja, ten przeczytałam dawno, ale za bardzo nie wiem co napisać- może to, że zdjęciu, na którym Georgia się czołga wygląda tak jakby skakała xd
Fragment z ochroniarzem niezły- akcja utrzymana w dobrym tempie, chętnie się dowiem co z Kate.
W sumie to wszytko co przychodzi mi do głowy, może następnym razem będę bardziej kreatywna;p

Odp: Detektyw Georgia Roberts
 

Invidia

Brałem pozę pierwszą lepszą- dlatego też nie pokazałem góry, bo wyglądałoby jeszcze bardziej komicznie :D

Bardzo dziękuję za komentarz i pozdrawiam :)

No i jest! Kolejny odcinek! Po wielu trudnościach związanych z simami (nie wiem, ale Georgia i Roy mi gdzieś poznikali, nawet Force Error nic nie dawał, dopiero po pół godziny męczarni od tak się pojawili jak gdyby nigdy nic :P) jest kolejny, mam nadzieję, że ciekawy, odcinek. Zapraszam do lektury :)


7
Nad ranem





O tak… ta noc miała być taka jak każda inna. I była, ale nie dla wszystkich. Przyniosła wiele cierpienia i bólu, wiele upokorzeń i zmusiła do robienia rzeczy, na które nie zasługiwaliśmy.
Niektórym uświadomiła, że stara miłość nie rdzewieje.
Innym przypomniała, że przed przeszłością nie da się uciec.
Inni zaś nauczyli się, że nigdy nie wiadomo, kiedy może przyjść koniec.
Tak… Ta noc na pewno nie była zwyczajna.



- Obudziłaś całą okolicę- Wilson wszedł do gabinetu niespodziewanie. Mimo, iż jego twarz wyrażała wielką złość, dało się jeszcze na niej doszukać oznak przyjemnego snu, który niestety odszedł już w niepamięć.
- Obudziłam całe miasto- Georgia Roberts uśmiechnęła się do niego, lekko podnosząc głowę- Najpierw zawył ten cholerny alarm, a potem główną ulicą przejechała parada równości radiowozów na sygnale.
- Wezwałem nawet antyterrorystów. I ty za nich zapłacisz, wredna… Jestem dżentelmenem i nie powiem tego słowa.
- Może i jestem ****, ale powinnam chyba być z siebie dumna. Skoro na jedną osobę, ****, wzywa się całe stado antyterrorystów, to znaczy, że ciągle się ze mną liczysz.


- Tak, liczę się z tobą i wiem do czego jesteś zdolna. Dlatego nie będę dłużej tego tolerował. Zamknąć ją.
Dwóch ochroniarzy podeszło do kobiety i chwyciło ją za ręce. Ona najpierw się opierała, potem jednak widząc spojrzenie Wilsona, zrozumiała, że nie musi.


Orson przekręcił w drzwiach klucz i wszedł do środka swojego skromnie urządzonego mieszkania. Po omacku oświecił mała lampkę stojącą na półce przy wejściu i rzucił na stół białą teczkę, po czym udał się do łazienki. Kiedy z niej wyszedł, dowiedział się, że nawet jego ta noc czegoś nauczyła- żeby zawsze zamykać drzwi na klucz.


- Angie, co ty tutaj robisz?
Rudowłosa kobieta uniosła głowę.
- Nie widzisz, czytam papiery, które przyniosłeś. Wiesz co, zaskakujące. Gdybyś nie ukradł tej teczki, za dwa dni siedzielibyśmy już w pudle. Wiesz, że mają twoje odciski palców z ubrania pierwszego trupa?


- Wiem, że lepiej już przestać. Jeszcze jedno zabójstwo i będzie po nas.
Pani Smith wstała i podeszła do bruneta.
- Ja decyduję kiedy kończymy, skarbie.
- Ale czy twoja zemsta może kosztować moją i pani wolność?!
- Pamiętaj, że ja ci za to płacę. A teczkę zabieram ze sobą.
Kobieta podeszła do drzwi, jednak nim wyszła, zatrzymał ją głos Orsona.
- Mają jeszcze coś.
- Tak?
- Mogą namierzyć pani samochód. Byłem w szpitalu, gdzie przewieźli tą praktykantkę, którą kazałaś mi potrącić po tym, jak ją śledziłem, i gdy chciałem wziąć jej ubrania, okazało się, że ktoś je już zabrał. Jestem pewien, że stoi za tym ta cała detektyw, Georgia.
- Czy ty sugerujesz, że…?
- Lepiej zostaw samochód na jakimś zatłoczonym parkingu.
- A ty lepiej nie wychodź na zewnątrz nieudaczniku. Jeżeli ta praktykantka cię widziała, oznacza to, że twój portrecik będzie na każdej komendzie w kraju.


Georgia Roberts została przewieziona w zaniedbanym radiowozie do komendy, gdzie siłą wepchnięto ją do tymczasowego aresztu. Nie minęła jednak godzina, gdy jej oczom ukazał się Wilson, chcący z nią porozmawiać za wszelką cenę. Strażnik wpuścił go do celi i poszedł dokończyć kawę, zapominając o zamknięciu kraty.
- Georgia, co to miało być?


- Dlaczego zamykasz na noc biuro? – jasnowłosa krzyknęła, jakby nagle wyrwano ją ze snu.
- Pierwszy zadałem pytanie.
Widać, że postać Wilsona wcale nie była poruszona wręcz błagalnym krzykiem pani detektyw. Pewnie to rzecz przyzwyczajenia, pracują już razem od piętnastu lat. Ale może to też obojętność, wynikająca z tego, co zrobi za chwilę.
- Dobrze, ku twojej pociesze, odpowiem. Musiałam włamać się od tyłu, ponieważ strażnik, którego wynająłeś, nie chciał mnie wpuścić. Możesz to sobie zapisać w pamiętniczku. Teraz twoja kolej.
- Zamknąłem biuro na noc, ponieważ chociaż przez miesiąc chcę się porządnie wyspać. Chyba zdajesz sobie sprawę, że jeżeli byłoby otwarte cały czas, to i ja cały czas musiałbym być czujny.
- Ale do tej pory wytrzymywałeś.
- I stosowałem krem pod oczy, żeby nie zrobiły mi się wory- mężczyzna uśmiechnął się do niej- Teraz idź, doliczą ci najwyżej dwa dni za ucieczkę z aresztu. Odsiedzisz to kiedy indziej, na razie musisz ratować miasto przed mordercą.


Kobieta spojrzała na niego.
- Może jednak jesteś dobrym człowiekiem- odwzajemniając uśmiech po cichu wyślizgnęła się z komendy.
Po chwili zjawił się strażnik z kubkiem kawy w ręce. Gdy zobaczył, że w celi znajduje się tylko jedna osoba- w dodatku mężczyzna- kubek roztrzaskał się o betonową posadzkę.


Tymczasem Angie Smith, uprzednio zostawiwszy swój samochód dwie przecznice dalej, podeszła pod swój dom i oglądając się za siebie w celu upewniania się, czy aby nikt jej nie śledzi, weszła do środka.


- Wreszcie jesteś- dobiegł ją głos mężczyzny nim zdążyła zapalić światło.
- Jack? Ale mnie przestraszyłeś!- roześmiała się, gdy już z sufitu polała się wiązka światła rozświetlając dokładnie pomieszczenie.- Myślałam, że chcesz mnie napaść.
- Bo chcę- brunet przyciągnął ją do siebie i położyli się razem na kanapie.
- Chcesz to zrobić tutaj?


- Muszę wracać do Lucy. Śpi w domu, ale niewiadomo, co może przyjść nastolatkowi do głowy.
- W takim razie zdejmuj spodnie.


Mimo, iż ta noc mogła wydawać się naprawdę długą, w końcu musiał nastać świt. Na horyzoncie zamajaczył blady błękit, a noc, wraz z zachmurzonym niebem, długo się opierała, zanim mu ustąpiła. W wielu domach zadzwoniły zegary, w wielu domach toster był urządzeniem na pierwszym planie, tak, w wielu domach, co nie znaczy, że w każdym.
- Roy! Gdzie ty jesteś?! Miałeś szukać tego cholernego samochodu, a nie iść sobie spać! Ja nie wiem jak ty możesz tak po prostu się położyć ze świadomością, że w tym czasie możesz komuś uratować życie. I zadzwoń do Toma, ja nie mogę. Nie mogę słuchać tego cholernego świątecznego dzwonka, którego ma ustawionego w telefonie, mimo iż mamy maj! W tej chwili do mnie! Pod mój dom!

Tak, nie w każdym domu było tak słodko. Georgia Roberts- mogło by się wydawać- nie rzuciła telefonem o ścianę, wręcz przeciwnie- po prostu położyła go na półce. Bowiem i ona była zmęczona. Nie dawała jednak za wygraną, musi odnaleźć człowieka, musi zrobić jakikolwiek krok do przodu. Ta sprawa już od dawna nie mogła pozwolić jej spokojnie spać. Bo ona wiedziała.

Kobieta przysiadła na fotelu, spoglądając na zegar. Nawet nie wiedziała, kiedy zasnęła…

- Pani Roberts?

… na niezbyt długo.


- Roy, już jesteś?- wstała, ciągle mrużąc oczy.
- Spała pani?
- Regenerowałam siły. A przed wejściem się puka!
- Pukałem…


- Już nic nie mów. Gdzie Tom?- kobieta sięgnęła po szklankę soku.
- Czeka na dole- brunet oparł się o ścianę- Więc co robimy?
- Powiedz, żeby tutaj przyszedł. Musimy porozmawiać.


Kate otworzyła na chwilę oczy, potem poczuła silny zmęczenie. Próbowała poruszyć ręką, jednak nie mogła. Usłyszała głosy krzątających się wokół niej ludzi, krzyczących coś- nic jednak z tego nie rozumiała, jakby była w szklanej kuli. Uznała, że lepiej będzie nie otwierać oczu. Wiedziała jednak jedno- dzieje się z nią coś złego.




- Słuchajcie, nie możecie dalej mi pomagać.
Dwójka dwudziestolatków spojrzała z zaskoczeniem na kobietę.

- Że… co?- Tom wstał- Chce nas pani zostawić na lodzie? Musimy skończyć praktyki!
- Wiem, ale możecie je również skończyć u kogoś innego! Sprawa, którą prowadzę jest zbyt niebezpieczna. Po za tym i tak nic nie robicie, tylko mi przeszkadzacie.


- Dlaczego pani tak sądzi?- Roy dołączył do kolegi- Na razie nie było w tym nic niebezpiecznego.
- Ale będzie, uwierzcie mi- detektyw spuściła głowę.
- Czy pani sugeruje, że… się nie nadajemy.
Blondyn podszedł do swej zwierzchniczki i spojrzał jej prosto w oczy.
- Nie. Nie powiedziałam tego. Po prostu nie możecie ze mną zostać. Odejdźcie. Proszę.
- Dlaczego pani to robi? Pani coś ukrywa, prawda?
- Proszę tylko, żebyście dłużej mi nie przeszkadzali.

Zapanowała cisza. Niebyła ona jednak niezręczna. Tom żałował, że nie może dokończyć praktyki z kobietą, którą zaczął już lubić. Roy wziąwszy głęboki wdech zastanawiał się, co tak naprawdę wie kobieta na temat tej sprawy. Zaś Georgia z ciężkim sercem przyznała, że mimo, iż nie chce, musiała to zrobić. Dla ich dobra.

Kiedy oni wyszli, została w pokoju sama, myśląc o tym co zrobiła. Dlaczego ona zawsze musi mieć takiego pecha? Dlaczego zawsze musi zostać sama? Może dlatego, że innym nie ufa. Albo dlatego, że po prostu ich chroni, zanim ona sama, zdąży ich skrzywdzić. Po za tym jest jeszcze coś, o czym nikomu nie mówiła. Oni nie mogą się dowiedzieć.


Telefon, jasne, w najmniej spodziewanym momencie. Nawet nie ma czasu żalić się nad sobą.
- Słucham?
„Jest pani pilnie proszona o przyjazd do szpitala na Baker Street. Z panią Kate Brown…”
- Ja nie wiem, ale czy mój numer jest na okładce książki telefonicznej?!
„Nie, ale tylko pani telefon podała nam pani Brown”.

Może jednak nie jest sama?

Odp: Detektyw Georgia Roberts
 

nauczyli :P
Padłem przy tym XD
:D Gleba po raz drugi...
Tu się przyczepię kropek ;P A właściwie ich braku...
1. Przed pierwszym myślnikiem powinna być kropka, bo potem narrator mówi o czynności wykonywanej przez daną osobę. Jeśli byłoby po myślniku np. "powiedział brunet (...)", to wtedy bez kropki.
2. Po "ścianę" powinna być kropka, ponieważ przed tym wtrąceniem narratora zakończyłeś zdanie. Gdyby owe zdanie było urwane i jego dalszy ciąg był po słowach narratora, wtedy przed tym drugim myślnikiem nie byłoby kropki.
Rozumiesz? :]

---

A teraz wszystko, czego nie wymieniłem wyżej B)

- cholera jasna, idę się pociąć; znowu odgadłem fabułę ;(

- oczywiście były literówki (ach, to zaczyna być moje ulubione zdanie :D), ale zostańmy przy "zdarza się" :P

- bardzo jestem ciekaw, co się stało tej Kate; i mam nadzieję, że Roy i Tom nie zostawią tak tej biednej Georgii ;]

- pamiętasz, jak napisałeś kiedyś "Gerogia"? ;) Dzisiaj było "Robert" :D

Odcinek jest bardzo ciekawy i wszystko przyjemnie mi się czyta :) no i to chyba tyle...

Pozdrawiam!

EDIT: A czytałoby mi się jeszcze wygodniej, gdyby przed myślnikami były spacje :P

Odp: Detektyw Georgia Roberts
 

yeah, odcinek! Sherlock ty zawsze musisz wszystko wiedzieć!

Cytat:

Po omacku oświecił mała lampkę

a może lampka oświeciła jego? :D

no ja wiem że Tom i Roy nie zostawią "Roberta" :D

10/10

Odp: Detektyw Georgia Roberts
 

Nom, nomm...
Znowu zagadkowe zakończenie, znowu jakaś sprawa, znowu jakiś problem.
Tak, wszystko, bardzo mi się podoba, czytając wszystko układa się w jedną złożoną całość.
Odcinek jak zwykle ciekawy, zaskakujący i pełen wrażeń.
Ciekawi mnie kolejny odcinek.
Czekam z niecierpliwością. <<<>>>