Korytarz ciągnął się w nieskończoność. Niepokój, jaki odczuwałam na myśl o ceremonii(czymkolwiek była), sprawiał, że każda sekunda trwała niemalże wieczność. Chciałam spytać o tok wiele rzeczy, ale idący przy mnie dziwny służący był tak spokojny, że aż nie miałam odwagi otworzyć ust. Znów na własne życzenie straciłam okazję, aby dowiedzieć się, co się tutaj dzieje. Zupełnie jak Percewal z opowieści o rycerzach Okrągłego Stołu.

Nagle mężczyzna stanął i dworskim gestem otworzył przede mną wielkie wrota. Które były chyba dźwiękoszczelne. Gdy tylko się uchyliły, do moich uszu doszła niezwykła melodia. Nigdy wcześniej nie słyszałam piękniejszej muzyki, muzyki, która aż zmuszała do tańca i uśmiechu.

Weszłam do środka wyzuta ze wszelkich obaw i negatywnych emocji. Nie zdałam sobie sprawy, że oczy wszystkich zebranych tu elfów skierowane były na moją postać. Ja sama z zainteresowaniem patrzyłam na małe podium, na którym znajdowały się dwa złote trony, a na jednym z nich spoczywała ta sama kobieta, z którą wcześniej rozmawiałam. Czyżby była kimś w rodzaju władcy? Oczywiście! Że też wcześniej na to nie wpadłam. Mówiąc, że jest matką Eryka, który podobno jest teraz księciem, musiała być królową. Jednak wciąż brakowało wielu elementów w tej niezwykłej układance.

Wpatrywałam się w nią jeszcze chwilę, a ona tylko się uśmiechnęła. Wydawała się być bardzo miłą kobietą. Wtedy ktoś delikatnie dotknął moich pleców. Odruchowo się obróciłam, a dłoń nieznajomego objęła moją.

Przeszedł mnie gwałtowny dreszcz.
-Wyglądasz pięknie – rzekł długowłosy brunet – książę Eryk.
Spojrzałam na niego z oszołomieniem. Praktycznie w niczym nie przypominał tamtego chłopaka, ale to na pewno był on. Inna fryzura, inne ubranie i, przede wszystkim, inne podejście do mnie.
Bez słowa zaciągnął mnie na podwyższenie. Muzyka ucichła, pary przerwały swoje niewiarygodne pląsy, a siedzące elfy powstały jak na komendę.

Królowa powstała i patrząc z dumą na syna stojącego tuż obok, przemówiła.
-Drodzy bracia, drogie siostry, mam zaszczyt oznajmić, w dniu wstąpienia mego syna w dorosłość… A z resztą, sam wam o tym powie.
Przez salę przeszedł cichy szmer śmiechu, jednak zanim książę otworzył usta, zapadła całkowita cisza, przerywana jedynie dźwiękiem szeleszczących na wietrze gałęzi i liści.
-Poddani – rzekł donośnym, zdecydowanym głosem – Mam zaszczyt oficjalnie ogłosić swoje zaręczyny z księżniczką Mają. Zgodnie z tradycją, zobowiązujemy się dotrzymać czystości aż do dnia, w którym oboje poczujemy, że jesteśmy gotowi do zawarcia nierozerwalnego związku małżeńskiego.

Z każdym słowem moje nogi coraz bardziej się uginały. Zaręczyny, czystość, ślub!?
-Co? – wykrzyknęłam na całe gardło, ale nikt mnie nie usłyszał, ponieważ goście byli zajęci oklaskiwaniem młodego księcia, co powodowało naprawdę duży hałas.
Nawet się nie spostrzegłam kiedy delikatnie mnie objął i złożył pocałunek na moich ustach.

Wszystko wokół ucichło. Istniał tylko on i ja. To było niesamowite uczucie. Pierwsze takie w moim życiu. Może te zaręczyny to nie taki zły pomysł?

---

Uroczystość trwała jeszcze w najlepsze kiedy wraz z Erykiem opuściliśmy salę. Tym razem droga długimi korytarzami wcale się nie dłużyła. Był to najwspanialszy wieczór mojego życia. Eryk okazał się być niemalże doskonałym facetem. Uprzejmy i szarmancki zdawał się być przyjacielem wszystkich zebranych. Nie wiem, czy fakt, iż przypominał mi ojca przed tym jak nas zostawił, wpłynął na moją ocenę księcia, jednak czułam, że mogę wytrzymać w tym świecie jeszcze kilka dni. Ale co dalej?

Zaprosił mnie do wielkiego pomieszczenia, w którym znajdowały się piękne stare meble i wielkie łoże z baldachimem. Zamknął drzwi na zasuwę i podszedł do lustra. Siadłam na skraju łóżka nie widząc żadnego innego miejsca, które by się do tego nadawało. Obserwowałam jak Eryk rozpuszcza i przeczesuje palcami swoje lśniące włosy.

Wszystko zaczęło się dziać bardzo szybko. Podszedł do mnie, podniósł z łóżka, a biała suknia bezwładnie osunęła się na ziemię odsłaniając moje prawie nagie ciało. Znów obdarzył mnie pocałunkiem, jednak całkowicie innym niż ten na sali balowej.

Cały przepełniony był pożądaniem, każdy jego ruch czy gest mówił wyraźnie o jego zamiarach.
-Obiecałeś, że… - szepnęłam cicho kiedy on oderwał się ode mnie na chwilę, aby zdjąć z siebie ubranie.
W ogóle nie zareagował na moje słowa. Obraz cudownego mężczyzny zamieniał się w wizję napalonego potwora. Stawał się coraz bardziej stanowczy i brutalny. Wpadłam w panikę, nie byłam na to jeszcze gotowa. Zaczęłam się wyrywać, jednak to tylko wzbudziło w ni9m jeszcze większą złość. Uderzył mnie tak mocno, że wylądowałam na podłodze czując cieknącą z nosa i przeciętych ust krew.

Zanim zdążył zareagować, zerwałam się na nogi i pobiegłam w stronę drzwi.

Zasuwa okazała się być wystarczająco dobrą przeszkodą. Trzęsącymi się rękami nie potrafiłam jej otworzyć, więc Eryk miał wystarczająco dużo czasu, aby pokrzyżować moje plany. Złapał mnie za ramiona i zaciągnął z powrotem do łóżka nie bacząc na moje krzyki. Najzwyczajniej w świecie mnie zgwałcił. Całkowicie opadła z sił starałam się myśleć o czymś innym, jednak płynące po moich policzkach łzy brutalnie przywracały mnie do rzeczywistości.

CDN