Odp: Marzenie jutra
 

Dziękuję, drogie czytelniczki ;) A Silver witam wśród wybrańców :D

Zobaczycie, dojdę do takiej wprawy, że nawet opisy uczuć będę miała wszystkie schrzanione :D
Ten odcinek ma taką "kończącą" wymowę? :O
AND[1] nie skończył się w tym momencie. Potem był chyba jeszcze jeden albo dwa odcinki (ale jeśli chodzi numerację docinków to owszem, 18 był ostatni). Jak się skończy AND2010, to się skapniecie, obiecuję Wam ;)

Przy pisaniu małą czcionką miałam zły humor, a jak mam zły humor, to trudno ze mną wytrzymać ;]
Dalej Lily jest za stara jak na swój wiek? :O Zaskakujące...
Mam wrażenie, że za dużo chciałabyś na chwilę obecną wiedzieć. Ten epizod się nie będzie bardzo różnić od tego z oryginału, dlatego możesz sobie zespoilerować :)
W następnym odcinku o tym nie będzie.

@down: Ty się nie liczysz :P Zanim napisałam posta, byłby tu komentarze samych pań :D
Teraz podziękowania dla Ciebie, czytelnikU :D

Odp: Marzenie jutra
 

Cytat:

Napisał Liv Dziękuję, drogie czytelniczki

nie ma sprawy :redface:

Oddzielne podziękowania? Czuję się zaszczycony :D.

Dobrze, teraz na poważnie... Wyszło, jak zawsze, świetnie.
W AND1 opisów nie było prawie wcale [a te, które były, pozostawiały wiele do życzenia :P], a teraz chyba chcesz nam to wynagrodzić :D. Bardzo dobrze, bo opisy wychodzą Ci najlepiej :).
Szczerze mówiąc... zapomniałem, jak skończyło się A Neverending Dream [!], więc możesz mnie jeszcze zaskoczyć. Mam nadzieję, że Wiktor nie dostanie dużego wyroku i będzie mógł nadrobić stracone lata ;).
Moja ocena to oczywiście 11

Odp: Marzenie jutra
 

:D

Nie nie...po prostu widziałam, że AND się skończył się gdzieś w tym momencie i tak jakoś mi się napisało :rolleyes: i oczywiście mam nadzieję, że rozbudujesz tę historię o parę...naście rozdziałów :P

Więc...jak to nie koniec to życzę weny i czekam na next :)

Odp: Marzenie jutra
 

śliczniee ; **
kocham cię za to <333 .
pięknie opisane uczucia <33
czekam na więcej ♥

Odp: Marzenie jutra
 

Dzięki.
Dzisiaj żadne mistrzostwo, ale postaram się, żeby kolejne odcinki ogólnie wypadły lepiej.


XIX

Jeszcze tego samego dnia, zaraz po spotkaniu w więzieniu, dziewczynka mogła widzieć się z babcią. Miała jej wiele do powiedzenia, lecz za najważniejszy cel postawiła sobie rozmowę o jej ojcu. Podejrzewała, że jest to bardzo bolesny temat dla niej. Wiktor nie był wzorowym dzieckiem, przysporzył jej wiele trosk, ale przecież kochała go, a przynajmniej Lily w to wierzyła. Tak jak w to, że miłość wszystko może wybaczyć. Ona sama się już o tym przekonała na własnej skórze. Teraz przyszła kolej na babcię.
Nie znała tożsamości porywacza, ale musiała się dowiedzieć i zapłakać nad nim po raz ostatni. A potem… Potem jej żal odpadnie, bo Wiktor poprawi się i odpokutuje wszystko. Przynajmniej takie nadzieje żywiła Lily.


Zastała ją w ogródku, pracującą na grządkach.

http://i1068.photobucket.com/albums/...Liv27/1901.jpg

Ubrana w stare, zniszczone ciuchy, z włosami w nieładzie nawet bardziej przypominała jej babcię, aniżeli ta schludna dama jedząca wraz z nią śniadanie.
Teraz, zajęta swoją robótką, nawet nie usłyszała kroków dziewczynki. Ta stała, wpatrując się w staruszkę.

Jej ręce, opalone, spracowane, sprawnie wyrzucały chwasty do wiklinowego koszyka. O czym myślała? Była tak cicha i spokojna. Patrząc na nią miało się wrażenie, że robi wszystko automatycznie, bez zastanowienia, że jest wyłączona z rzeczywistości. Jak w transie.
- Babciu? – odezwała się, na co kobiet gwałtownie się obróciła.
- Lily, dziecko, co ty tu robisz? – jej głos nie zdradzał emocji, aczkolwiek nie trudno zgadnąć, że zdziwił ją widok wnuczki.
- Wypisali mnie ze szpitala dzisiaj – odpowiedziała. – Muszę ci coś powiedzieć.
- Tak, tak… - powoli podniosła się z klęczek. – Niech tylko się ogarnę…
- Nie, nie musisz – wtrąciła. – Chcę ci tylko opowiedzieć o wypadku, ale i o czymś jeszcze.
- Siądź sobie, kochanie – wskazała na ławeczkę pod ścianą domu. – Chciałabyś coś pić? A może zjeść?
- Nie, dziękuję– odmówiła grzecznie. – Ja tylko na chwilkę, bo panna Mary zaraz przyjedzie.
- Dobrze, zatem opowiadaj – rzekła, po czym zajęła miejsce obok dziewczynki.
Lily opowiedziała jej całą historię od początku. Zatrzymała się dopiero przy tym fragmencie o zeznaniach.
- Chciał, żebym z nim porozmawiała – mówiła. – O czymś ważnym.
- Co to było? – mina kobiety wyrażała ciekawość. Trochę się już nasłuchała o tym Mistrzu. Wzbudził jej zainteresowanie.
- Dużo o tacie - że go zna, że chciał mnie przeprosić. Gdy to mówił, był strasznie dziwny. I… to ON mnie przeprosił! Odwrócił się tyłem do mnie, ściągnął perukę i okulary. Babciu, ten Mistrz to mój tata! – krzyknęła i wyczekująco wpatrywała się w rzekomą matkę złoczyńcy.
Ta po prostu się rozpłakała. Jakby od razu uwierzyła… Może ona tez to przeczuwała i teraz jej potwierdzone przypuszczenia nie potrzebowały wątpliwości? Czy to miał być ten ostatni płacz nad jej synem?
- Babciu… - szepnęła nieśmiało dziewczynka.
- Muszę się z nim zobaczyć – wychlipała. – Jak najszybciej.
- Jest w areszcie śledczym – powiedziała. – Widzenia są codziennie do piątej. Ale… Co mu chcesz powiedzieć?
- To, co mówiłam mu przez tyle lat… - w jej głosie wyczuwało się gorycz. – Chociaż nie wiem, czy teraz to coś da…
- Ale babciu… - dziewczynka próbowała bronić swojego ojca. – To jeszcze nie koniec!
Szybko opowiedziała dalszą część historii. Chciała ją przekonać do tego, że tata się zmienił i że nie jest już tym samym złym dzieckiem jak przed laty.
- Wybaczyłam mu – mówiła. – Tata naprawdę żałuje. Pewnie nie tylko tego, że nie chciał mnie, ale że był takim złym dzieckiem. Chce to wszystko naprawić. Naprawdę!
Od strony drogi odezwał się nagle znajomy głos - panna Kelley przyjechała po Lily. Blondynka grzecznie pożegnała się z babcią, nieświadoma, jak wielkie spustoszenie zostawia w duszy swojej babci.

http://i1068.photobucket.com/albums/...Liv27/1902.jpg

Miała wielką nadzieję, że pogodzą się. Tata bez przebaczenia babci nie będzie do końca szczęśliwy. A tym samym nie będzie miłości w jej rodzinie. A tego nie chciała najbardziej na świecie.

***

Następnego dnia miała wrócić do Stanów, zatem nie była w stanie się dowiedzieć, co postanowiła babcia. Wylot miały wcześnie rano i nie starczyło by im czasu, żeby zajrzeć do pani Muchomorek i się pożegnać. Lily, zaniepokojona troszkę, miała jednak cichą nadzieję, że wszystko poszło po jej myśli i że rozstaje się ze swoją rodziną tylko na jakiś czas…

Odp: Marzenie jutra
 

Liv.. Zaskoczyłaś mnie.. :( Tak długo czekałam a tu taki krótki odcinek, ale wiem, że pewnie masz dużo na głowie więc nic nie szkodzi ;)

Co do odcinka..
Po pierwsze jak Lily się tam znalazła, rozumiem, że ze szpitala wróciła z panią Kelly i to ona ją przywiozła? (niby takie oczywiste ale dla pewności wolę zapytać :P)
A po drugie to Lily wiedziała, że wylatuje na następny dzień i nie pożegnała się z rodziną?

W sumie to mogłaś tą akcję trochę bardziej rozpisać ale nie chcę wymagać bo to Ty jesteś autorką :)

Życzę weny oraz czekam na kolejny odcinek (oby szybciej niż za miesiąc) :)

Odp: Marzenie jutra
 

Wchodzę na forum, patrzę... nowy odcinek, więc idę po coś do jedzenia [ach, te moje dziwne nawyki xD; Choćby po ścianach miały latać wymiociny, ja i tak muszę jeść przy czytaniu :P]. Siadam i... odcinek kończy się, zanim zaczynam jeść.
KRÓTKO!
A tak poza tym, to kolejny odcinek, z którego nic nowego nie wynika [można odnieść wrażenie, że to tylko "zapychacz"]. Tak, wiemy, wszyscy wybaczyli Wiktorowi i chcą, żeby się zmienił i wyszedł na prostą :P.
Technicznie jest w porządku :). Nie ma większych błędów, opisy są, jak zawsze, bardzo ładne.
Ocena jak zwykle :D.

Odp: Marzenie jutra
 

Za krótko! Zdecydowanie za krótko.
A sam odcinek ładny ;). Choć też zastanawia mnie, czemu Lily się nie pożegnała, skoro wiedziała, że później już nie będzie na to czasu...
Czekam na następną część (dłuższą) i oby pojawiła się szybciej niż ta :P.

Odp: Marzenie jutra
 

Właśnie miałam się pytać o następny odcinek :)
Więc zadowolona z tego, że w końcu go dodałaś, siadam wygodnie i co...? Przyłączam się do narzekań "za krótko" ;)
Oczywiście wiem, że pewnie masz dużo ważniejszych spraw na głowie, ale jak już piszesz to (proszę) rozwiń akcję :rolleyes:

Co do treści to nie jestem w stanie za dużo napisać na ten temat ze względu na ubogą treść a wszystko to co chciałam wymienić opisały osoby wyżej :(
Mogę dodać od siebie, że drugie zdjęcie jest bardzo ładne :) jak nie z Simsów :P

To chyba tyle...czekam na następną, bardziej rozbudowaną część :)

Odp: Marzenie jutra
 

Świetny odcinek!. Tylko troszeczkę za mało :D .
Tak właściwie to się strasznie zastanawiam, jak można przelać tyle uczuć na opowiadanie . Jesteś genialna :* .
zdjęcia są świetne - nic dodać nic ująć :) .
11/10