Rodzina Bakeyr, odcinek 10 part1.
Minęło kilka tygodni. Oswoiłam się z całą sytuacją, a Romeo cały czas czuwał przymnie. Dzięki niemu wiedziała, że nic złego mi się nie stanie, że wszystko będzie dobrze. Cieszyłam się również, że od czasu do czasu dzwonił do swoich braci, za którymi nieszczególnie przepadał. Oni też przyjeżdżali do nas, ale wtedy Rom nie zwracał na nich uwagi i nie chciał z nimi rozmawiać. Gryzło mnie to jak rodzeństwo może tak strasznie ze sobą walczyć.
15.07.13 – Dzień mojego drugiego USG.
Niestety musiałam iść tam sama. Mój przyszły mąż, ojciec mojego przyszłego dziecka musiał wyjechać z miasta. Postanowiłam nie używać komunikacji miejskiej, a w końcu ruszyć cztery litery i wyjść sama z domu.
Była dwunasta, a słońce świeciło jak szalone. Od czasu do czasu powiewał lekki, chłodny wiaterek, ale nic więcej. Myślałam, że nie dojdę jednak gdy weszłam do budynku poczuałm się jak w wielkim, niebieskim raju, w którym chciałam zostać juz do końca.
Doktor powiedział, że wyniki wyśle na mojego MTaba. Miały być już jak przyjdę.
Najwidoczniej bardzo tęskniłam za Romeem. W każdym człowieku, który przechodził widziałam, choć garstkę cech, zachowania, sposobu ubiory, jaki miał Rome. Pocieszałam się tym, że miał przyjechać za kilka dni.
Gdy widziałam już mój dom serce zaczęło mocniej bić. Strasznie bałam się wyglądu dziecka, bałam się czy ma nóżki, rączki i wszystko inne na swoim miejscu. Gdy przechodziłam przez drzwi serce waliło jak szalone, oczy kręciły się po wszystkich zakątkach, żeby znaleźć do nienormalne dotykowe urządzenie. W pewnym momencie zdziwiłam się, dlaczego lekarze po prostu nie wydadzą mi świstka zamiast wysyłać to na Mtaba. Naprawdę to bardzo dziwne.

C.D.N jutro ;)