Prolog
obiecuję, że to będzie dłuższa historia, nie tak jak poprzednie "niewypały"



Persephone 24 lata, zdobyła licencjat z biologii i chemii, dzięki czemu jest najmłodszą nauczycielką w gimnazjum im. Jana Kopernika. Należy do elity najbardziej lubianych nauczycieli, zawsze jest sprawiedliwa i jej uczniowie w dalszych szkołach radzą sobie świetnie. Umie trzy języki obce, rosyjski, angielski i niemiecki, co umożliwiło jej wyjazd za granicę w wieku 23 lat i zebranie doświadczenia u zagranicznych uczniów. Owy licencjat rozwinęła właśnie w kierunku tych trzech języków, a to pomogło jej w życiu.

http://i.imgur.com/whUI6QB.jpg

---------------------------------------------------------------------

Wchodząc do domu widziałam tylko list, list od niego. Bałam się go otworzyć, pogodziłam się że to już jest koniec, że tego już nie będzie – nie po tym co zrobił. Miałam spoconą rękę, chwyciłam nią list i trzymając go ruszyłam do salonu.
Chęć otworzenia tego listu i niechęć do tej osoby prawie się równoważyła, jednak pojawiło się słowo prawie, a to zadecydowało że chęć była większa.
Palcem wskazującym pomału odklejałam górną nalepkę koperty. List który był w środku został napisany na kartce walentynkowej – na takiej samej kartce którą wysłał mi w nasze pierwsze wspólne walentynki. Drżącymi rękoma otworzyłam kartkę, moje oczy zatopił się w pięknie napisanym tekście.

”Światło odbija się od Twojego cienia,
To coś więcej niż myślałem, że może istnieć,
Przechodzisz przez pokój,
Jakby oddychanie było łatwe,
Jeśli ktoś by mi uwierzył.

I ze słowami niewypowiedzianymi,
Ciche oddanie,
Wiem, że wiesz co mam na myśli,
I koniec jest nieznany,
Ale myślę, że jestem gotowy,
Tak długo jak Ty jesteś ze mną.”

Czułam ból, okropną pustkę. Z każdą linijką ciekło mi coraz więcej łez, a uczucie do niego wzrastało – wiedziałam jednak że nie mogę do niego wrócić, nie po tym co zrobił mi i naszemu… i naszemu dziecku…

Maqrƴǁ