gram więc sobie lordem Henrykiem.mieszkańcy złapali i "zdybowali" jakąś wiedźmę.poruszony tym władca ruszył na Połać Osądu,i gdy ujrzał rudowłosą piękność...wpadł po uszy.
uwolnił ją natychmiast i zabrał na spacer po mieście,chcąc wynagrodzić "niemiłe" powitanie ze strony wieśniaków.plaża była taka romantyczna....no miłość unosiła się w powietrzu.
na rynku miejskim Celestę zaatakował jakiś czarnoksiężnik.okazało się,że kiedyś złamała mu serce i teraz goni ją po całej krainie,chcąc się zemścić.Henryk postanowił wygnać szarlatana precz,lecz ten rzucił na niego jakąś klątwę.
na szczęście Celesta uleczyła swego wybawcę.
Henryk postanowił po rycersku wyzwać złego na pojedynek.aby uchronić Henryka przed mocą magii,ukochana podarowała mu magiczny pierścień,który trzeba było naładować...silnym emocjami.jak myślicie,o jakie emocje chodziło?
następnego ranka naładowany Henryk z równie naładowanym pierścieniem ruszył na rynek,aby ostatecznie pozbyć się czarnoksiężnika.
jego piękna zbroja lśniła w porannym słońcu.
jego ostry miecz był gotowy do walki.
jego...a dobra,nieważne.w każdym razie,wygrał walkę.
zapytał poruszoną do głębi serca Celestę,co ma zrobić z pokonanym - rzucić na pożarcie bestii czy wygnać.miłosiernie stwierdziła,że wygnanie będzie wystarczające.
Henryk zrozumiał,że to z nią chce spędzić resztę swojego życia (i płodzić małe książątka).wzięli więc ślub w sali tronowej,żyli długo i szczęśliwie.
i co noc ładowali pierścień silnymi emocjami...
