Czemu mi to robisz? Ranisz mnie, fu, fu i jeszcze raz FU!
Adopcja sratatata.. Koniec bajki. To chyba bardziej logiczniej brzmi?
Nudzi mi się i mogłabym o tym opisać, tylko, że po swojemu, a co mi tam...pisze. Zmienię imiona bo nie pamiętam.
Ten dzień zmienił całe moje życie. Nie dawano mi spokoju, dręczyły mnie myśli, o jakich nikt sobie nie mógł wyobrazić.
- Skarbie, nadszedł ten dzień, którego od dawna się oboje boimy, ale musimy to zrobić, musimy jej powiedzieć. - wysyczał Tom.
- Zrozum mnie, ale nie możemy, ona jest jeszcze za młoda, nie zrozumie tego. - powiedziała ze spokojem Lucy i skrzyżowała ręce na piersiach.
- Dam ci czas. - burknął i odszedł w stronę sypialni, by oddać się w przyjemne chwile magicznego snu.
Lucy niechętnie poszła w jego ślady. Po drodze do łóżka otuliła jeszcze swoją malutką córeczkę May.
- Śpij dobrze. - szepnęła do ucha swojego malutkiego skarbka.
Kobieta miała w nocy koszmary. Śniło jej się, że w przyszłości May dowiaduje się przypadkowo od ojca, o tym, że została adoptowana, po czym zaczyna domową wojnę i 17 letnia dziewczyna buntuje się i wyprowadza się z domu. Wszystko przerywa poranny budzik nastawiony na siódmą. Matka wstaje i zakłada na siebie pierwsze ciuchy, jakie miała pod ręką. Udaje się do kuchni w celu zrobienia śniadania, lecz Tom był szybszy i przygotował jedzenie.
- No i zastanowiłaś się? - mruknął.
- Ona jest jeszcze za mała! Nie będę tego ciągnąć, wychodzę, nie czekaj na mnie bo nie wiem kiedy wrócę.
- A idź sobie gdzie chcesz! - wykrzyknął ojciec dwuletniej May, która w tym czasie popijała mleko z butelki radośnie chichocząc. Sam w tym czasie włączył telewizję i zaczął oglądać ciekawy program na kanale kulinarnym.
Krótkie strasznie, co nie? No ale mniej więcej powinnaś to tak pokazać, naciskaj na szczegóły, film zrobi się wtedy dłuższy, kryształek i dymki schowaj. Jak chcesz możesz spróbować jeszcze raz bazując na opowiadaniu, które napisałam. Użyj wyobraźni a wyjdzie Ci. Ale za ten film, co wstawiłaś to tylko
1/10.