Odc. 17
- Dziecko, jak ty moglas sie tego nie nauczyc?!
- No... Tak jakos... nie bylo czasu...
- Ale zabilas przeciez demony!
- Ostatnio jednego nozem, drugiego nieswiadomie, trzeciego matka zabila... - Ania nie mogla dokonczyc, staruszka zaslonila jej usta.
- Zabilas jednego nozem?! Jak?! To niemozliwe... Nie wierze...
- Niech pani uwierzy. To byl moj dobry przyjaciel, ale sie ujawnil.
- To pewnie dlatego... Hmm...
- Mam rozumiec ze demony mozna "wytresowac"?
- No... W pewnym sensie..
- Niech pani mnie nauczy! Najpierw uzywania mocy, potem jak je oswoic!
- Oswojenia nie da sie nauczyc! Z tym sie trzeba urodzic! - Warknela staruszka i wyszla z pokoju. "Trudny charakter..." - Pomyslala Ania i przewrocila sie na drugi bok. Zasnela.
*
Ciemny korytarz... Pełen drzwi... Ania powoli szła na kolanach... Zobaczyła pod najbliższymi drzwiami staruszkę. "Jestem głodna.." - Pomyślała. "Nie, powstrzymaj się! Nie! NIEE!" - Ryknela jak grozna lwica i rzucila sie na staruszke... Mniam... Kreew... Niee...
- ACH! - Krzyknela Ania, cala spocona pod koldra. Byla noc. Wstala, rozejrzala sie po domu. Nie ma staruszki... Nie... to wszystko co sie stalo... to prawda? Pobiegla do pokoju staruszki i otworzyla drzwi. Siedzial tam jakis mlodzieniec i czytal ksiazke. Na oko 22 lata. Hmm.. O rok starszy... Niezle. Ale Ania przegonila te mysli. Byla przyzwyczajona, ze kazdy fajny facet to demon.
- Szybko! Staruszka jest bardzo ranna! Zaraz umrze!
- E.. Slucham? Babcia poszla wymyc wlosy...
- Ale nie ma jej w domu!
Co sie stanie?
1. Staruszka umrze
2. Chlopak uwierzy Ani
3. Staruszka przyjdzie.
................................
No :> głosować
