************************************************** **********
Czas na badania kontrolne,trzeba wiedzieć,czy wszystko dobrze.
Taki chłopak,to skarb.
-Kochanie,wiesz,że cię kocham?
-Wiem.
-Wiesz,że jesteś dla mnie całym światem?
-Wiem.
-Ja muszę iść do pracy,wyprasujesz mi koszulę?
************************************************** *****
Wieczorem zadzwonił telefon.Mary pełna nadziei ,że to Josh,przepraszając,że się spóźni,ale już wraca.Niestety...
-Halo?
-Nie!To niemożliwe,czemu tak kłamiecie?!
Nie wierzyła już w swoje słowa.Jak ona ma żyć bez niego?Jak mogło dojść do tego cholernego wypadku?!Dlaczego go nie zatrzymała?DLACZEGO?
Jak to teraz będzie?Przecież miało być tak pięknie,kochała go.
A dziecko?Nigdy nie pozna ojca.A ona?Już nie dozna szczęścia.
Uwielbiała przebywać na cmentarzu.Czuła wtedy jego obecność.
Nawet przybyła we wsparciu siostra Mary-Irene.
-Kochanie,jak się czujesz?
-A jak mam się czuć?Straciłam kogoś na kim mi najbardziej zależało!?
-Masz jeszcze dziecko,pamiętaj o tym.Ono potrzebuje matki.
I nadszedł czas porodu.Odbył się bez żadnych komplikacji.Oto tak urodziła się mała Rose.
Jako ,że nie lubię niemowlaków,Rose jest małym dzieckiem.
Myślałam,że będzie ładniejsza,no ale cóż.
Córeczka mamusi,no cóż,przypomina kawałek Josha.
-Wiesz,zostanę jeszcze trochę i pomogę ci.
-Wiem,że masz tyle na głowie,nie martw się.
-Ale to nie była propozycja.
-Kocham cię Irene.
Irene przede wszystkim robiła zakupy.Mary nigdzie się nie ruszała,oprócz cmentarza oczywiście.
-A kto tu jest słoneczkiem cioci,a kto?
-No co za ciocia,znowu ta ciapka.
Mary nadal nie mogła się pogodzić ze śmiercią Josha,chodź minęło już naprawdę dużo czasu.
Moje słoneczko...
-Tylko ciebie mam kochanie.Nigdy cię nie zostawię.
-Źle mi ciebie ciągle o coś prosić.
-Po to tu jestem,wiem jakie to dla ciebie trudne.Idź na cmentarz,ja się zajmę Rose.
-Tak nam cię brakuje.Rose,już ma niektóre ząbki wiesz?
Mary została na całą noc na cmentarzu.
-Dlaczego mnie zostawiłeś?!Mówiłeś,że zawsze będziesz!Obiecywałeś,że nigdy mnie nie skrzywdzisz a teraz?!
-Mary,porozmawiajmy.
-Teraz czytam książkę ,później.
-A gdzie jest ten malutki karaluch?
-Wiesz,muszę już wracać do Sunset Valley.Urlop mi się już kończy,a w pracy mnie potrzebują.
-Jedź,poradzimy sobie.
-Tylko odwiedź nas tu jeszcze.
-Odwiedzę .Ale będę za wami tęsknić.
Czas na naukę chodzenia.
Mary już nawet wychodziła,nawet po to by przeczytać książke.
Bonus.
