[Liv]

Pozwolę sobie skomentować każdą z prac.

I:

Słyszałam różne krzyki, które były do mojej osoby.

Były skierowane.

Za dużo wielokropków. Przecinki.
Czytając ten tekst nie mogę się oprzeć wrażeniu, że odchodząca dziewczyna jest w ciąży... Po prostu wszystko na to wskazuje

odchodzę i nie mają się, czego bać.

Przeczytaj to na głos.

Jakkolwiek rozważania i "analiza psychologiczna" to moja mocna strona, tak jestem na tym punkcie wyczulona i Twoja praca jest, moim zdaniem, pod tym względem przesadzona. Drażni mnie to użalanie się głównej bohaterki nad sobą. Tym gorzej, że jest to wszystko "ściśnięte" w kilku zdaniach.

II:
Przerażają mnie trochę te opisy. Jakościowo są to istne perełki, ale przesadziłeś/aś z ilością Pod koniec byłam już nimi zmęczona.
W pierwszym momencie myślałam, że wiem, co się dzieje, ale im dłużej nad tym myślę, tym bardziej dochodzi do mnie, że jest właśnie na odwrót.
Nie układa mi się to w logiczną całość, prolog zaś powinien być w miarę prosty i przejrzysty - wprowadzać, ale nie rzucać "na głęboką wodę". Tu czytelnik stawia za dużo pytań - kim są te postacie, co za uroczystość?

III:

Wiosna to piękna pora roku. Po długiej zimie do życia budzą się zwierzęta, rośliny.

Czytam rozprawkę czy wstęp do opowiadania?

Zwykle była bardzo radosną osobą, niezależną, lecz w końcu jak każda kobieta musiała wyjść za mąż.

Nie każda kobieta musi wyjść za mąż.
Domyślam się jednak, co miałaś na myśli, dlatego dopisanie kilku wyrazów w odpowiednim miejscu przywróciłoby prawdziwe znaczenie tego zdania

Codziennie musiała oglądać jak jej ojciec zdradza matkę, a ta nie mogła nic temu zaradzić.

Kiedyś, przez przypadek, widziałam fragment takiego filmu, w którym mąż zdradzał swoją żonę, a ona w desperacji utopiła ich maleńkie dziecko podczas kąpieli...
Może też miałaś okazję widzieć ten fragment (może i cały film?) i postanowiłaś to wykorzystać. Jeśli tak, to pogratulować pomysłu

Są błędy w tekście znanej wszystkim natury, ale generalnie tą pracę odbieram bardzo pozytywnie.

IV:
Zgrzyta mi tu zachowanie bohaterów. Chodzi o brak spójności między tym wszystkim.

Posłuchałam go, ponieważ miałam sentyment do niego.

Do kimono czy wojownika?

Zastanawiałam się, w którą dróżkę skręcić, ale kobieta zmienną jest.

I jak ma się jedno do drugiego? Przecież nie podjęła ostatecznej decyzji.

Oblatywały mnie kolorowe motyle, oraz piękne różowe liście ze specjalnie modyfikowanych drzew.

"Oraz" działa jak synonim "i" - jak wiadomo, przed tym spójnikiem w większosci przypadków przecinka się nie stawia.

Jako nieobeznana z kulturą Wschodu, fragment jest dla mnie kompletnie niezrozumiały.
Poza tym, zakładając, że ciąg dalszy by nastąpił, o czym byłoby FS?

Jeśli dobrze odgadłam, kto jest autorką tej pracy, to muszę powiedzieć, że trochę się zawiodłam.
Twój styl pisarski w zasadzie nie jest mi znany, ale, z wiadomych powodów, spodziewałam się czegoś naprawdę "mega", co by mnie powaliło na kolana.
Albo to mi się zmienił gust.

V:
Bardzo ładny wstęp. W zasadzie idealne wprowadzenie do tematu.

- Lei, już czas! - to Kasumi, która zza zamkniętych drzwi pospieszała dziewczynę do wyjścia.

Fragment po drugim myślniku to zlepek dwóch zapisów stosowanych przy dialogach.
Na przyszłość - jeśli już piszesz coś takiego po przecinku, staraj się, żeby było to krótko ujęte, np. " - ...! - zawołała Kasumi zza zamkniętych drzwi".
Jeśli jednak zależy Ci na "pełniejszym" opisie sytuacji, to fragment po drugim myślniku przenosisz linijkę niżej, oczywiście bez myślnika, i kontynuujesz opis, rozbudowując go tym samym.

W jednej chwili do Lei dotarło, że dziewczyna, która spoglądała na nią z lustra, była kimś zupełnie obcym. To nie była ona, nie taka jaką chciała być, tylko sztucznie umalowana "lala".

Haha Tak trochę znajomo brzmi
Problem w tym, że do prologu to nie bardzo pasuje

Jeśli chodzi o treść samą w sobie, to jest bardzo OK. Tylko, jak wspominałam linijkę wcześniej, dobrze by to wyglądało w "normalnym" odcinku FS. Teraz tak średnio.
Błędy się trafiały, ale tragedii nie było I jesteś chyba drugą, no, może trzecią osobą, którą jestem w stanie zidentyfikować po tekście

VI:
Nie, tak się nie zaczyna opowiadania.
Za szybko przelatujesz z jednej myśli do drugiej. Momentami wręcz się "tracę" przy czytaniu tego.
Zgubił pantofelek i będzie się musiał tam wrócić?!
No okej...
Poza tym, jak się to ma do zdjęcia?

VII:
Ładnie, profesjonalnie, chociaż osobiście denerwuje mnie to w książkach, że początki są takie niezrozumiałe. Czytam, i czuję się taka głupia, bo nie bardzo wiem, o co chodzi. O ile niewiadomych, nowych nazw nie jest za dużo, to początek jest dobry. Po przeczytaniu Twojego tekstu pozostało negatywne wrażenie jeśli o to chodzi.
Miło jednak przeczytać "coś innego", oryginalnego No i niemal bezbłędnego!

Tylko, właśnie - znowu się to nijak ma do właściwego zadania konkursowego.

Ogółem - podoba mi się poziom prac. Lata wcześniej był on dość zróżnicowany. Teraz widzę, że panuje moda na "artystyczne" pisanie i szanse się wyrównują tym samym
Powodzenia, bo każdy z tych prologów ma w sobie coś urzekającego

Btw, szkoda, że na forum nie działa kod [spoiler]