TR: Prawdziwa Legenda

Wiem, to moje (chyba) drugie fotostory. Obiecuję że te dokończę chociażby się lawa krytyk posypała! No i pewnie uznacie to za zwykłą wymówkę, ale jeszcze nie zainstalowałam worda. Także błędy na pewno są, ale ten który czyta dla przyjemności nie zwraca uwagi na błędy, ale samą fabułę. Więc te fotostory miały być inne, miały być "Sophie" o córce która zniszczyła życie ojcu, ale uznałam że to będzie nudne. Więc skoro było o Harrym Potterze, dlaczego nie może być o Larze Croft? Zwłaszcza że te wydarzenia nawiązują do Tomb raider: legend'a" ale co ja Wam będę przynudzać, nie?

wiem, plakat beznadziejny ale kiedy lara "podrośnie" w moich fs będzie z nią, a nie z larą z gry.
odcinki:
-odcinek pierwszy "wprowadzenie" (na tej stronie)


-I co Laro, podobała ci się wycieczka?
-Mamo, bardzo! Te góry w himalajach są niesamowite!
-A napewno wzięłaś prezent dla Amandy?
-No jak mogłabym zapomnieć? Książka o duchach i zaklęciach - "poltergeist".
Powiedziała młoda, trzynastoletnia Lara wyjmując z torby książkę dla swojej przyjaciółki, Amandy Evert.
Lara i jej mama, Lady Croft właśnie wracały z wycieczki w himalaje, gdzie panowały dzikie mrozy. Leciały prywatnym samolotem, w końcu Lara jest z bardzo bogatej rodziny. Wbrew temu że na zewnątrz zbierało się na porządną burzę, Lara i jej mama siedziały w spokoju.
-Mamo, powiedz mi, kim chciałaś zostać jak byłaś młoda?
-Hmm. Wiesz chciałam zostać archeologiem, ale los jakoś się tak potoczył że rozpieszczona przez twojego ojca musiałam zostać w domu i opiekować się domem. A dlaczego pytasz?
-Bo nie wiem kim chcę być...
- .... Chciałabym żebyś została Archeologiem. Wyobrażasz sobie nagłówki w gazetach? "Lara Croft odkryła amulet Horusa!"
- Hehe to byłoby całkiem zabawne!

Tę radosną atmosferę przerwały dość mocne turbulencje.
- Pa...aa...nie Pii...locie..ee co się (ałć!) dzieje?!
- Nagła burza, wskaźniki szaleją! Lecimy za wysoko, tracimy na wysokości!
Lady Croft natychmiast złapała córkę za rękę i umieściła ją w fotelu po drugiej stronie samolotu, zapięła jej pasy a sama... sama straciła równowagę. Potem Lara usłyszała tylko świst jak drzwi przeleciały jej przed oczami, następnie poczuła zimno i... nic. Coś spowodowało że nagle straciła przytomność.

Lara obudziła się w szpitalu w jej rodzinnym mieście, w Surrey. W natychmiast wyskoczyła z łóżka i usiadła na nim. Wszystko nadal widziała zza mgły, ale jedyna postać, którą rozpoznała to jej ojciec. Nie mogła mówić, czuła gulę w gardle, ale się przemogła.
-tato, co się stało? Co ja tu robię? Co z mamą?
-Laro, spokojnie! Doznałaś tylko drobnych uszkodzeń ciała.
-Tato, ale co się stało?!
-widzisz... (zaczął mówić szeptem) wasz samolot spadł i rozbił się o szkockie góry, i ... i nikt nie przeżył.
U lary w oczach pojawiły się łzy.
-Mama ... mama też nie żyje?
-Eh.. Niestety tak Laro, przykro mi.
Córka rzuciła się w objęcia ojca, a on ją mocno przytulił. Potem Lara natychmiast wskoczyła pod kołdrę i tylko dźwięki łez, westchnień było słychać.
-Laro, twoja matka życzyła sobie żeby jej pogrzeb odbył się dwa dni po twoich urodzinach, na wypadek gdyby coś jej się stało. Czyli równo za tydzień są twoje urodziny... 16 lutego pochowamy twoją matkę.
Wtedy do pokoju weszła smukła sylwetka. "Laro, przykro mi.." te słowa zostały wypowiedziane z żalem, ale kiedy Lara je usłyszała wyskoczyła z pod pościeli i podbiegła do Amandy, swojej przyjaciółki.

-Amando, tak się boję!
-Laro, już po wszystkim...
Powiedziała Amanda przytulając, wtedy jeszcze młodą Larę.
-Amando, ja mam dosyć! Wszystko jest... takie szare...
----------------------------------
Minęło zaledwie kilka dni, a Lara wzięła sobie do serca słowa matki... "TAK! Zostanę Archeologiem!". Młoda pani archeolog 14 lutego skończyła 14 lat, miała urodę po matce. Była bardzo piękna! Dwa dni później był przewidziany pogrzeb matki... to dla Lary wyjątkowo bolesne. W tym okresie Laura śniła noc w noc o matce. Śniła jak to było jej dobrze kiedy ostatni raz ją przytulała.

Dzień kiedy odbył się pogrzeb nadszedł. Lara właśnie się przebierała żeby udać się na ceremonię, gdy przyszedł ojciec.
-Laro, wiesz powinnaś po pogrzebie pojechać gdzieś...
-Tato! Jak ci nie wstyd? Przecież jesteśmy w żałobie, a ty wyskakujesz z jakąś wycieczką.
-Córeczko mam dla ciebie pierwszą misje jako "pani archeolog"...

Co powiedział Mr. Croft Larze?
jak przebiegnie pogrzeb?

ps. ten ostatni fragment może być lekko nieskładny, no ale jest dość późno i już tu od zmysłów odchodzę.