Amelia i potwór z głębin

Na początek chciałabym wszystkich przywitać, ponieważ jestem nowa na forum.Postanowiłam napisać swoje pierwsze fs Mam nadzieje, że na początek nie będziecie oceniać zbyt surowo.Licze również na wasze pozytywne komentarze.No więc do dzieła.

Prolog
Zamknijcie oczy i spróbujcie sobie wyobrazić najpiękniejsze miejsce na świecie.
Co widzicie?Złote plaże?Lazurowe, krystalicznie czyste morskie tonie?Niebo bez jednej chmurki?Nie otwierajcie jeszcze oczu...
A teraz to, co podpowiedziała wam wyobraźnia pomnóżcie przez sto-właśnie tak piękny jest mój nowy dom.Mięciutki biały piasek, drzewa palmowe porastające plaże, wysokie łuki skalne, górujące nad licznymi zatoczkami, woda, która w promieniach słońca pobłyskuje migotliwie niczym grogocenne kamienie.A wszystko dzięki Neptunowi.
Właśnie za jego sprawą trafiłam tu wraz z mamą i tatą, by rozpocząć całkiem nowe życie.Musiało to być miejsce, gdzie moglibyśmy mieszkać razem i gdzie nie bałabym się ujawnienia mojej tajemnicy.
W podróży towarzyszył nam Archiwal, syreni mężczyzna, jeden z członków gwardii przybocznej Neptuna.

Przaz całą drogę eskortował naszą niewielką żaglówkę, płynąc tuż obok.Jego długie, kruczo-czarne włosy powiewały na wietrze.Co pewien czas Archiwal dawał nura w wodę, wystawiając do góry swój ogon-srebrzysty, ostro zakończony przypominający nieco sztylet.
Powoli wpłynęliśmy do zatoki w kształcie podkowy.
-Może by tak ktoś z was wyciągnął pomocną płetwę?!-zawołał Archiwal.-Samemu jest mi trochę za ciężko.Przechyliłam się przez burtę, żeby pomóc mu przyciągnąć łódź do drewnianego pomostu.W tym czasie mój tata popłynął za rufę, by zarzucić cumę na wystającą z wody dalbę.

Mama nadal siedziała w kabinie wraz z Mistyczną Millie, swoją przyjaciółką z Brightport.Millie zajmowała się wróżbiarstwem i zazwyczaj urzędowała tam na molo.Zanim wypłynęliśmy w podróż, przepowiedziała Archiwalowi jego dalszy los, stawiając mu tarota.Tak spodobały mu się te wróżby, że poprosił Millie, aby się do nas przyłączyła.
Archiwal podpłynął do burty naszej łodzi.
-Zatem jesteśmy na miejscu-powiedział.-Zatoka Północna, wyspa Medina.
-A dlaczego ta wyspa nazywa się Medina?-zapytałam.
-Dlatego że znajduje się w samym centrum Trójkąta.
Trójkąt Bermudzki...Aż ciarki przeszły mi po plecach.Archiwal opowiadał nam o nim po drodze-o tych wszystkich łodziach i samolotach, które tajemniczo znikały, gdy tylko znalazły się w jego obrębie.
Z początku nie wiedziałam, czy mam wierzyć w opowieści Archiwala, ale gdy byliśmy jeszcze na pełnym morzu, miało miejsce dziwne zdarzenie.Płynęliśmy, a łódż miarowo się kołysała, łagosnie przecinając fale.W pewnej chwili to się zmieniło.Powierzchnia wody zrobiła się idealnie gładka.Zgasł silnik łodzi i wszystko zatrzymało się w bezruchu-nawet wskazówki na moim zegarku.Wyglądało to tak, jakby czas stanął w miejscu.
-Tak właśnie działa trójką Bermudzki-wyjaśnił Archiwal.-Teraz będzie was chronić przed światem zewnętrznym.Nikt nie wie, jak przedostać się do środka Trójkąta.Nikt z wyjątkiem kilku wtajemniczonych z ludu syren.-Archiwal wrzucił na pokład linę, którą wcześniej nas holował.-A właściwie, oprócz tych kilku wtajemniczonych to jeszcze...ale lepiej, żebym o tym nie mówił.

-O czym?Powiedz mi, proszę!

No Nie Takie Złe :smirk:
Pozdr.

[Sheep-y]

Łaa... Ale fajny klimacik . Poprostu poczułam zapach plaży Co prawda trochę trudno było mi czytać z zamkniętymi oczami . Wprost kocham czytać fotostory, w którym oprócz dialogów występują opisy.

Mięciutki biały piasek, drzewa palmowe porastające plaże, wysokie łuki skalne, górujące nad licznymi zatoczkami, woda, która w promieniach słońca pobłyskuje migotliwie niczym grogocenne kamienie.

Ten fragment sprawił, że prawie poczułam pod nogami piasek i usłyszałam szum morza. I chociaż, dla mnie najpiękniejszym miejscem na świecie są nasze, polskie góry to z niecierpliwością czekam na kolejny odcinek.

Yyyy... Coś tu nie tak. To mi przypomina książkę, którą kiedyś czytałam, gdzieniegdzie mogłabym przysiądź, że jest to słowo w słoto to samo. Czyżbyś chciała w wersji simowej przedstawić książkę? Chyba powinnaś, gdzieś umieścić taką informację... A może plagiat? Hm. A może moja pomyłka... nie wiem co jest grane, prosiłabym o wyjaśnienie... o__O
EDIT:
Sprawdziłam, teraz już jestem na 100%, że jest taka książka... nie zmieniłaś nawet tytułu. cóż... myślę, że powinnaś poinformować nas, że to co piszesz, nie jest twojego autorstwa, ale po prostu urozmaicasz to zdjęciami z simów... Ostatnio ktoś tak zrobił z wierszem Mickiewicza... Jednak nie wydaje mi się, aby ilustrowanie tej książki było dobrym pomysłem - tym bardziej, że zdjięć jest niedużo...

Jako dowód wklejam okładkę książki:

Tak masz racje jest to książka i wpadłam na taki pomysł, aby ją przedstawić w wersji fotostory i gdzieniegdzie zmienić treść, a najfajniejsze fragmenty zostawić.Jeśli nie moge tego zrobić to powiedzcie mi to wymyśle własne fs, a to zamknę.Ale fajnie by było zrobić z tej książki fs, bo w necie jej nie przeczytacie, a to jest naprawde fajna książka.

cóż... nie wiem czy w ogóle legalne jest publikowanie książki w internecie, co innego wiersz... Z resztą, nie mi to oceniać... Poczekajmy na decyzję administratora/ moderatora.

No masz racje jak admin lub moderator się nie zgodzi to zamkne ten temat i wymyśle własne fs.

[avenly]

Hmm...Ty raczej nie możesz zamknąc tego tematu

Poza tym chciałam dodać, że to jest nie fair, że nie zamieściłaś informacji o tym, że to co tutaj zamieściłaś to fragment z książki. Wprowadziłaś tym samym w błąd czytelników patrz chociażby na Sheep-y, która zachwycała się opisami. -__-"

[Iminashi]

Mnie również zachwyciło Twoje FS- Myślę, że nie musisz go zamykać, tylko po każdym odcinkiem umieść, że niektóre fragmenty pochodzą z danej książki. Jeżeli będziesz kontynuować to FS (za zgodą adminów i moderatorów- oczywiście) będę twoją stałą czytelniczką. Pozdrawiam- olusia1996