Natasha Order

Oto me drugie fotostory.
Następne odcinki będą dłuższe.


Odcinek Pierwszy!


Odgarnęłam z twarzy ciemne włosy. Pochylałam się nad olbrzymim klombem, w mej dłoni tkwiła stągiew. Otarłam pot z czoła. Jestem jeszcze dzieckiem, ale lubiłam pracę tutaj.





Ten ogród był całym mym życiem. Tu spędziłam piękne chwile. Niby jestem dzieckiem, lecz czuję się starsza niż jestem.
Ogarnęło mnie zmęczenie. Położyłam się na kwiatach. Nie miałam pojęcia kiedy zasnęłam…




Gdy się tylko przebudziłam, zaczęłam przyglądać się cudom, które nie otaczają. Kwiatom, wodzie, murawie, niebiosom i obłokom… To wszystko było tak harmonijne…






Koniec odcinka. A raczej wstępu. Proszę o komentarze!

[Isi]

No, to chyba raczej wstęp, bo 7 linijek tekstu po prostu nie mogę nazwać odcinkiem.
I trudno ocenić.
Piszesz ładnie, ale są błędy:

Napisał rychu

Jestem jeszcze dzieckiem, ale lubiłam pracę tutaj.

Są tu dwa czasy: teraźniejszy i przeszły. Zdecyduj się na jeden. Albo "byłam" i "lubiłam", albo "jestem" i "lubię".

Napisał rychu

Niby jestem dzieckiem, lecz czuję się starsza niż jestem.

Powtórzenie. Wystarczy końcówka "lecz czuję się starsza".
A poza tym jest w porządku, tylko bardzo krótko.
Czekam na odcinek.

Pozdrawiam

Zdecydowanie to jest wstęp, bo jak narazie to nic się nie wydarzyło ;-P
Jest całkiem nieźle, ale nie mam zielonego pojęcia o czym będzie to FS
No nic... czekam na 1 odcinek. Pozdrawiam

Wstęp... hm.. kilka zdań. Są małe błędy. Ogólnej oceny nie daje bo w sumie nie ma z czego. Mam nadziejje, że odcinek będzie ciekawy. Zdjęcia może małe, ale dobrej jakości. Pozdrawiam i życze powodzenia.

Nie podoba mi się. Mieszasz czas teraźniejszy z przeszłym o czym wspomniała Isi. Jest troszkę błędów, krótki odcinek. Jak na razie mi się nie podoba.

No cuź...
Jakieś dziwne to FS, mało sie dzieje...
Cała Akcia toczy się w Ogrodzie...
Jest troche błędów...
A fabuła nudna...
No cuż musze ci dac 2/10...
Mam nadzieje że 2 odc będzie leprzy...

Ten odcinek też krótki, lecz w trzecim dopiero się będzie coś dziać. Przepraszam za pomieszane czasy.

Odcinek drugi!!!



Podlewałam kwiaty. Jak zwykle, zresztą. Konew zadrżała mi w dłoni.
Pochyliłam się nad usychającymi roślinami.





Ale pochwali podniosłam się. Moja matka wyjeżdżała gdzieś ciągle. Teraz właśnie byłam sama. Kochałam rośliny. Kochałam je całym sercem. Szczęśliwa uniosłam ręce w górę i ruszyłam przed siebie. Tak po prostu.



Poczułam wszechogarniające zmęczenie. Zawróciłam i kroczyłam powoli do ławki, stojącej kilka metrów ode mnie. Po chwili już siedziałam spokojnie na drewnianym siedzisku, usiłując pozbierać myśli.




Poczułam, że wszystkie mięśnie ciążą mi, jakby były z ołowiu. Po sekundzie już prawie spałam. Jedyną moją ostatnią myślą było, że nie podlałam grządki pod żywopłotem. Zaraz usłyszałam, że ktoś się zbliża i nic więcej nie pamiętam.




Koniec Odcinka Drugiego.

Yyy, to ma byc odcinek? Przeczytałąm to w pare sekund
Wogóle to jest za krótkie, aby to oceniać. Napisałaś że dopiero w 3 odcinku zacznie się coś dziać Żadnych błędów nie ma, ale postaraj się czytelnika ZACIEKAWIĆ Ogólnie jest ok takie 7/10

[Isi]

No, dłuższe niż ostatnio, ale jak dla mnie lepiej by wyglądało, gdybyś złożyła to do kupy z 1. odcinkiem (wstępem?) i zrobiła z tego jeden odcinek. Bo trochę dziwne jest czytać kilka zdań i czekać na kolejną część i tak w kółko. Ledwo zaczynam, a zaraz kończę.
Nie mówię, że musisz pisać długie fs, bo nie o to chodzi. Tylko zamiast np. 6 krótkich odcinków możesz wstawić 2-3 dłuższe. Niektórzy tak robią, a widziałam tu nawet kilka jednoodcinkowych fs w jednym temacie (autorstwa Linci Vampirci, o ile dobrze pamiętam .
Zdjęcia są bardzo ładne. Tekst też dobrze napisany, tylko tu literówka:

Napisał rychu

Ale pochwali podniosłam się.

"po chwili"
Czekam na informację o tym, kto się zbliżył do ławki.

Pozdrawiam

PS. Dobrze, że dajesz kolejne odcinki w nowych postach.

Oto i kolejny odcinek. Następny będzie jeszcze ciekawszy!


Odcinek trzeci!

Ocknęłam się w nieznanym sobie pomieszczeniu. Nie miałam pojęcia, ile czasu spałam.
To chyba była jakaś piwnica. Cztery krwistoczerwone lampy oświetlały tą komnatę, na ścianach były ciemne cegły, a na podłodze zniszczony szary parkiet.
Ja siedziałam na stołku barowym, których równy rząd stał przy ścianie.





Spojrzałam na kobietę, która stała przy ścianie. Miała ona ciemną skórę, jak ja, lecz chciała ją zamaskować toną pudru. Spod niechlujnie ufarbowanych na żółty kolor włosów widać było prześwitujący czarny odcień. Stała obok jednej z lamp. Miała ciemną suknię. Wyglądała na zdenerwowaną.




Podeszła do mnie bliżej odezwała się. Głos miała szorstki i surowy, ostry i trochę piskliwy.
-Pewnie zastanawiasz się, czemu tu jesteś? Musiałam cię tu przyprowadzić.
-Czemu?
-Nie pozwoliłabyś mi przeszukać twego ogrodu. Doszły mnie wieści, że pod najpiękniejszym kwieciem w tym ogrodzie jest skarb.
-Przekopać ogród? Nie!
Siedziałam spokojnie dalej. Chciałam wstać, lecz nogi zawiodły mnie.





-Wybacz. Wiesz za dużo. Nie mam wyboru.
Powiedziała i podeszła do mnie.



Koniec odcinka trzeciego!