Forumowa Mafia

[Cynthia]

Dobrze znałam lokal, do którego ten jegomosc zabrał roię (przypomniałam sobie jej prawdziwe imię). Usiedli w samym rogu dosc skromnie urządzonego pokoju. Przy samej wodzie gawędzili w najlepsze, nie dając mi nawet chwili na kulturalne przedstawienie się . Nie pozostawało mi nic innego, jak wtrącic się. Ale ze mnie niewychowana dziewczynka.

[Lubie]

Niezdarzyl sie nawet pozegnac, a nowopoznana kobieta wybiegla ze stolowki. Chwycil kartke, na ktorej byly jakies numerki. To chyba byl numer telefonu...
- Kurde, jak ja do niej zadzwonie, jak nie mam telefonu.
Wyszedlem ze stolowki i podarzylem w strone stodoly, ktora moge nazwac domem...

[Aperlaxive]

Teleskop okazał się znaleziskiem mało wartościowym. Taki sam dostałam kiedyś na urodziny. Wpatrując się w niego ujrzałam kilka gwiazd i planetoid.
- Nie ma żadnego zagrożenia - odrzekłam i wyszłam ze statku.

Wracając do domu postanowiłam przejść się na spacer, przy okazji zwiedzając Atlantydę. Było to całkiem ciekawe miejsce, po drodze minęłam pralnie, kilka domów i salon fryzjerski. Kiedy przechodziłam koło stołówki, postanowiłam tam zajrzeć. Sala świeciła pustkami. Wtedy przypomniałam sobie o mężczyźnie, którego dzisiaj tam poznałam. Ciekawe czy zadzwoni? Byłoby bardzo miło...

Dalej, postanowiłam iść przez park. Siedzenie w domu i tak nie miałoby sensu, teraz przynajmniej mam okazję poznać kogoś. Usiadłam na ławeczce w cieniu i zaczęłam podziwiać tutejszą okolicę...

[Cynthia]

Od wtrącenia się powstrzymał mnie przystojny mężczyzna, ktory wypadł z pokoju za jakąs dziewczyną. Wyszłam i ja. Tylko, u licha, dlaczego kierował się do tej stodoły?

[Morgana]

przemierzajac okolice dotarlam do jednego z 'miejsc spotkan' moich towarzyszy. nie roznilo sie specjalnie od innych miejsc na statku. przeszlam obok dziewczyny samotnie siedzcej na czyms, co wygladalo jak lawka. nie bylam jeszcze tutaj... moze powinnam jednak bardziej poznac reszte?

[Meryam]

Zdyszana, wbiegłam na statek i włączyłam kamerę. Gdy załoga pokazała mi teleskop... myślałam, że będzie to coś... mniej... zardzewiałego?
Mimo to, dokładnie sfilmowałam każdy jego szczegół, powtarzając sobie w duchu, że dobrze mi za to płacą. A przynajmniej zapłacą, gdy już wrócę do domu.

Wracając do mieszkania, postanowiłam zahaczyć o "budynek medialny", jak go nazywali. Muszę zgrać wszystkie dane z kamery, bo powoli zaczyna mi brakować miejsca.

[Cytryśnia]

Bardzo miło rozmawiało mi się z Qwert'em. Rozmawialiśmy.... Bardzo długo. Polubiłam go. On chyba mnie też. W pewnej chwili zdałam sobie sprawę, że obiecałam sobie o tej godzinie uporządkować wszystko w moim nowym domu. Musieliśmy się więc pożegnać. Na szczęście powiedział mi gdzie mieszka, ja również to zrobiłam, więc moze jeszcze się spotkamy. Szkoda, że nie ma tu zasięgu i nie możemy do siebie zadzwonić...

[motyka]

Podczas gdy całe miasto było pogrążone w odmętach snu, ja nie potrafiłem oprzeć się pokusie i zajrzeć do znalezionych tuż po zachodzie "słońca" notatek. Nie wierzyłem, że zrozumiem cokolwiek z nich, wszak ich język mógł być dla nas kompletnie niezrozumiały, ale być może zawarli jakieś diagramy, schematy... Jakież było moje zdziwienie, jak zobaczyłem... tekst po angielsku! Tylko niektóre słowa były dla mnie zagadką, ale zadziwiające, jak niewiele ten język ewoluował przez te lata...
Pochłonąłem zapiski w okamgnieniu. Jednak niewiele znalazłem pośród wyblakłych kartek i rozmytego atramentu. Żadnych instrukcji, wskazówek, faktów na temat ich technologii. "Paskudne poczucie humoru", pomyślałem. Jedyne, co się dowiedziałem, to, że marne szanse na wgłębienie się w tajniki technologii Pradawnych mają "owoce drzewa genealogicznego, którego gałęzie nie sięgają lasu Pradawnych". Potrzebny jest ktoś z ich genami?! Przecież to niedorzeczne! Jeśli nie pisał to żaden bajkopisarz, a my nie znajdziemy takiej osoby, nasza misja jest skazana na porażkę...
Ze skupienia wyrwało mnie łomotanie do drzwi. Czym prędzej podbiegłem je otworzyć, ale jedyne, co zobaczyłem, to tumany kurzu i przebłyski wschodzącej gwiazdy...
Okowy strachu coraz bardziej zaciskają się na mojej szyi...

[rudzielec]

Nieznajomy szybko się ulotnił. Wiem, że jestem wredną babą, ale uwielbiam swoją samotność. Towarzystwo mężczyzn mnie męczy, choć czasami lubię pogadać z jakimś przystojniakiem...
Spojrzałam z powrotem na ocean otaczający wyspę i słoneczne refleksy odbijające się na tafli wody. Spoko Dżoana, nie musisz z nikim gadać - pomyślałam sobie. No tak, pozostaje cieszyć się chwilą samotności.

[Cynthia]

Przez chwilę czułam się rozdarta. Z jednej strony, ROIA wychodziła już samotnie z lokalu. Z drugiej jednak był ten oddalający się, intrygujący facet... Podjęłam szybką decyzję i podbiegłam do mej dawnej przyjaciółki, która zdawała się cały czas mnie nie zauważać!