Zaufaj Magii

[Porcelanowa lalka]

Wiem, że daje odcinki w nierównych odstępach czasowych, ale nie mogę sobie narzucić stałej daty. Dzięki wszystkim za komentarze i czytanie moich wypocin

Odcinek V
"Sen I"

[IMG]http://i34.************/33uveb9.jpg[/IMG]

Riven był w jakimś obcym domu. Pokój, w którym przebywał, zalewał mrok. Na jednym z foteli siedział ubrany na czarno mężczyzna. Miał zamknięte oczy. Uśmiechał się złowieszczo. W ciemności zalśniły jego śnieżnobiałe kły.
- Widzę, że w końcu mnie odwiedziłeś- zabrzmiał niski głos nieznajomego- Czekałem na ciebie bardzo długo...
Otworzył oczy. Miały barwę krwistego rubinu.
- Jesteś bardzo przystojny. Odziedziczyłeś urodę po swojej matce- mężczyzna podniósł się z fotela i wolnym ruchem zaczął krążyć w okół Rivena. Zbliżył się do niego.
- Nawet pachniesz tak zachęcająco jak twoja matka- słowa nieznajomego poraziły Rivena. Stał jak sparaliżowany.
- Nie bój się...nie skrzywdzę cię. Przynajmniej nie teraz- w głosie mężczyzny nie słychać było ironii.
- Widzisz chłopcze, chciałem cię poznać już wcześniej. Twoją śliczną siostrę także- słowa nieznajomego wywoływał u Rivena dreszcz.
- Co do twojej siostry, to odwiedziła mnie już wcześniej niż ty. W jej przypadku, jednak nie mogłem się powstrzymać. Wybacz, byłem za bardzo spragniony ludzkiej krwi...

[IMG]http://i37.************/6srucy.jpg[/IMG]

Riven obudził się. Był zlany zimnym potem. Przez chwile siedział na łóżku w bezruchu, dopóki nie uregulował swojego galopującego oddechu. Spojrzał na łóżko Fenne. Jego siostra pogrążona była w głębokim śnie i nic nie wskazywało, że stała się ofiarą upiora z jego koszmaru. Odetchnął z ulgą. Po minucie wpadł w objęcia morfeusza...

[IMG]http://i36.************/16hrjir.jpg[/IMG]

Rano Elle była wypoczęta. Zraziło ją to, że musi znowu iść do znienawidzonej szkoły. Chciała mieć to z głowy. Pojechać w tą niesamowitą podróż w nieznane. Lecz przeszkodziła jej ciąża jej matki. Taka mała, głupia rzecz. Popatrzyła z niechęcią na szkolny mundurek leżący na krześle.
- Jak długo będziesz jeszcze mnie prześladować, potworze- mruknęła w stronę krzesła. Nie wiedziała jeszcze, że prawdziwy potwór czeka na nią i jej przyjaciół.
Przyzwyczaiła się już do codziennego odwiedzania Rivena o świcie. Czekał na nią, jak zawsze na huśtawce. Uśmiechnęli się do siebie. Kolejny wrześniowy, pełen ciepła dzień. Riven był cały w skowronkach. A Elle? Cierpliwa z natury, ale dnia ich podróży nie mogła się doczekać. Była bardzo chętna usłyszeć nowe wiadomości od Rivena.

[IMG]http://i34.************/35kss5i.jpg[/IMG]

- Wyglądasz na zmęczonego- zaczęła rozmowę Elle.
- Nie przywykłem do rannego wstawania, ale tylko wtedy mam wolność od Fenne- mruknął Riven.
- Czy Fenne zna już te sposoby na ciąże?- zapytała z nadzieją.
- Tak. Jak wrócisz ze szkoły to dostaniesz eliksir na rozpoznawanie płci. A potem, jeśli się okaże że to jest...
- To co?- przerwała Elle.
- To będzie można skrócić ciąże do trzech miesięcy...
- Tak długo- spojrzała na niego z ubolewaniem.
- Niestety...
Potem huśtali się razem w milczeniu. Nawet nie zauwarzyli, gdy była już 7:30 i nadjechał szkolny, żółty autobus.

***

[IMG]http://i38.************/2cp93f6.jpg[/IMG]


Elle patrzyła na kuchenny blat. Z jednej strony stała zielona buteleczka z eliksirem, a drugiej strony kubek z kawą. Rozpoznanie płci będzie proste. Albo mamę rozboli głowa i wtedy to będzie dziewczynka, albo brzuch i wtedy to będzie chłopiec. A jeśli nie jest w ciąży to się nic nie stanie. "Żeby nic się nie stało, pomyślała. Z drugiej strony zawsze chciała mieć siostrze. Drugą bratnią dusze. Z resztą, nawet jeśli byłby to brat, to czy byłaby w stanie opuścić go? Elle wlała błękitną substancje do kawy. Płyn od razu zmieszał się z kawą i nie było śladu jego obecności. Siadła na kanapie. Mama miała być za 5 minut. Wyszła na chwile, wyrzucić śmieci. Pomyślała o wizji małej, młodszej siostry w ich podróży w nieznane. Musiałaby brać za nią odpowiedzialność. A może zostawiłaby ją tu i wrócić za 13 lat.

[IMG]http://i34.************/rbfbr4.jpg[/IMG]

- Co tak siedzisz tu sama, Elle?- zapytała się Anne.
- Tak po prostu. Zrobiłam ci kawę.
- Naprawdę? A z jakiej to okazji?- Anne rozpromieniła się.
- Tak po porostu- rozmowa z matką była dla niej denerwująca.
Anne minęła ją i zbliżyła się do blatu, na którym leżała kawa. Wkrótce ciemny płyn zniknął w jej ustach. Elle czekała na efekt.

Pierwszy raz chyba oceniam FotoStory
Bardzo fajne podoba mi się.
Fajne postacie 10/10

kiedy nastempny

[Teo]

podtrzymuję pytanie Madzi
Nie mogę się doczekać ^^

Świetne FS, czekam na kolejny odcinek

lajtowy naprawde



mała potpowiedz to jest w the sims 2 osiedlowe życie i czas wolny i już niewiem

[Porcelanowa lalka]

Miałam dość długą przerwę w pisaniu. Wszystko prze wyjazd i pracę domową z matmy :p A teraz daje już odcinek.

Odcinek VI
"Drzwi westchnień"

[IMG]http://i38.************/2cztz08.jpg[/IMG]

Elle siedziała na kanapie w bibliotece Fenne i Rivena.
- Więc, co robimy? Mamę od dwóch godzin boli głowa- stwierdziła bezradnie.
- Mamy jedno wyjście. Czekać- odpowiedziała Fenne. Siedzieli tak w milczeniu. Nikt nie lubi, gdy coś krzyżuje mu plany. Ale zawsze trzeba niedogodności jakoś sprytnie ominąć. A jak się nie da ominąć, to zająć się czymś innym.
- No więc, Elle pewnie chciałabyś trochę więcej o nas się dowiedzieć- zapytała z uśmiechem Fenne. Blond włosa pokiwała głową.
- Widzisz, każdy czarodziej ma w życiu pewien okres. Podczas niego podróżuje po świecie ucząc się od starszych i bardziej doświadczonych. W zapłatę za naukę pomaga się im w pracach domowych. Sprzątając, gotując, opiekując się dziećmi. Jest to wspaniały zwyczaj, gdyż młodzi ludzie uczą się odpowiedzialności, umiejętności magicznych oraz mają z tego okresu wspaniałe wspomnień. Okres ten nazywa się "chérie vivre". Czyli po łamanym francuskim "droga życia". Oboje razem jesteśmy w trakcie swojej chérie vivre. Chcieliśmy razem zobaczyć z bliska jak żyją zwykli ludzie. Mieliśmy zamiar spędzić jeden z pięciu lat swojego chérie vivre właśnie żyjąc w środowisku "śmiertelników". Ale "drogi życia" nie da się zaplanować do końca. Spotkaliśmy ciebie i plany będziemy musieli zmienić. Zamiast podpatrywać śmiertelników, zostaniemy nauczycielami. Nie wiem jak nam to wyjdzie. Będziesz musiała uzbroić się w cierpliwość.
Fenne i Riven wydawali się szczęśliwi. "Może i ja powinnam się cieszyć?", zapytała sama siebie Elle. W końcu nie na co dzień spotyka się czarodziejów z prawdziwego zdarzenia.

***

[IMG]http://i37.************/4k6xi1.jpg[/IMG]

- Steven, mam migrenę- wydarła się Anne.
- A to moja wina- odpowiedział Steve.
- No jasne, że twoja. Myślisz, że od czego może mnie boleć głowa?
- A wiesz kotku co jest najlepsze na migrenę?- zamruczał Steve.
- Ty to tylko o jednym myślisz- Anne pokręciła z rezygnacją głową i wyszła z pokoju.

***
To była pierwsza lekcja magii. Elle nie radziła sobie najlepiej.
-To nie tak- Fenne zasłoniła twarz dłońmi- musisz się skupić na tym co chcesz zrobić.
- Elle dopiero, co trzeci raz spróbowała, a ty już się czepiasz- złajał siostrę Riven.
- Przepraszam, ja nie nadaje się na nauczyciela.
Fenne wyszła z pokoju. Jej brat uśmiechnął się do Elle.
- Mam pewien pomysł. Szybko opanujesz tą umiejętność, ale pójdziemy gdzie indziej.
- Gdzie?- zapytała zaciekawiona.
- Niespodzianka- Riven uśmiechnął się zawadiacko.

[IMG]http://i37.************/mrva4i.jpg[/IMG]

Stali przed jakimiś drzwiami.
- Przedstawiam ci drzwi westchnień. Za chwile poznasz słodki smak korzystania z tego wspaniałego wynalazku. A teraz zamknij oczy i wyobraź sobie wymarzone dla ciebie miejsce. Takie w którym mogłabyś wiecznie spędzać czas.
Elle zamknęła oczy. Zobaczyła las. Był pełen kwiatów, krzaków i wierzb płaczących. Na środku znajdowało się jezioro. Było to piękne, tętniące życiem miejsce.
- Gotowa?- zapytał Riven.
- Gotowa.
- Teraz otwórz drzwi i wejdź pierwsza.
Elle otworzyła drzwi. Przed nią było miejsce z jej marzeń. To samo jezioro, kwiaty. Było idealnie.
- Co to za miejsce?- zapytała podekscytowana Elle.
- Twoje wymarzone. To właśnie moc drzwi westchnień. Materializuje marzenia.
Rozglądali się po polanie. Elle podeszła do jeziora popatrzyła w swoje odbicie w tafli.

[IMG]http://i38.************/15wm3ow.jpg[/IMG]

- Chcesz wiedzieć po co cię tu zabrałem?- zapytał Riven. Usiadł na trawie. Jasnowłosa poszła w jego ślady.
- Oczywiście- uśmiechnęła się radośnie. Mogli tu robić tyle wspaniałych rzeczy. Riven na pewno ma pełno planów.
- Przeprowadzimy dalszą część lekcji- odpowiedział tonem surowego, doświadczonego nauczyciela. Elle zrzedła mina. Riven roześmiał się.
- Spokojnie. Obiecuje, że nie długo będzie ci to sprawiać przyjemność. Ale, najpierw trzeba popracować.
Wskazał na drugi brzeg jeziora.
- To będzie twój cel w teleportacji.
- Żartujesz. Przecież ja wpadnę do wody, to dla mnie za daleko- Elle spanikowała.
- Dlatego będziesz mieć większą motywacje- uśmiechnął się Riven.
- Nie ma mowy- zobaczyła wizje siebie na środku jeziora.
- Kto tu jest nauczycielem, ja, czy ty?
- Ty- mruknęła.

[IMG]http://i33.************/23nqtv.jpg[/IMG]

Popatrzyła na drugi brzeg. Skupiła się na tym jak bardzo chce dostać się na drugą stronę. Wyobraziła sobie siebie, dokładnie w tym miejscu i wypowiedziała magiczne słowa.
- Teleportus.
Do brzegu pozostało zaledwie dwa metry. Wylądowała z pluskiem w wodzie. Gdy wynurzyła się z wody, usłyszała śmiech swojego nauczyciela.
- Nie martw się za którymś razem ci wyjdzie- po chwili z gracją wylądował na drugim brzegu.
Elle wygramoliła się na brzeg.
- Szpaner- mruknęła. Pomimo tego, że była cała mokra stwierdziła, że spędzania czasu z nowym przyjacielem sprawia jej nadludzką radość. Mało było chwil w jej życiu tak radosnych jak ta. Uśmiechnęła się do Rivena. "Teraz czas na zemstę", pomyślała. Kucnęła, i mocno ochlapała wodą z jeziorka swojego przyjaciela.
- Jeśli myślisz, że uda ci się z tego wyjść sucho, to się mylisz- Elle roześmiała się szczerym głośnym śmiechem. Razem z Rivenem spędzili niesamowite popołudnie.

Ten odcinek to taki "przerywnik w akcji". Miał on za zadanie umocnić więzi Elle i Rivena. Prawdziwe problemy i niebezpieczeństwo czeka <zaciera ręce>

super kiedy nastempny

[Porcelanowa lalka]

dziękuje do madziu że czytasz moje fs. Chciałabym jednak żeby twoje komentarze były bardziej treściwe. Nie pytaj się kiedy następny bo tego nie wiem. Zamiast "super", mogłabyś napisać jakie elementy fs ci się podobają, a które nie. Pozdrawiam

Bardzo mi się podobało
Twoje FS jest wciągające i interesujące
Nie dopatrzyłam się jakiś większych błędów
Zdjęcia dopracowane, jak i cały tekst
Czekam na kolejny odcinek!

---------

Życie jest piękne, a człowiek potrafi to zniszczyć...