Damy Radę...?

[amelle]

w koncu! no i przynajmniej mam powod, zeby zrobic przerwe w nauce matematyki ;p przyznaje, ze z powodu dlugiej przerwy i braku wchodzenia w owy temat, zapomnialam troche co i jak, wiec skupie sie konkretnie na tym odcinku

jednostajne tykanie starego zegara. (...) przy jednostajnym tykaniu starego zegara. (...)

równomierne! równomiernym! to nie jest fizyka, żeby pisać o ruchach jednostajnych, a poza tym to słowo psuje całe ładne zdanie i jakoś nie wpasowuje się w nie

Nie wyspałem się, pomyślał.

to powinno być jakoś bardziej odznaczone, wręcz wklepane w osobną linijkę - po prostu czytanie jest wygodniejsze i wygląda schludniej (ech, podchodzę do wszystkie bardzo pedantycznie i wszystko według mnie powinno być idealnie dokładnie zrobione)

Na pozór nieszkodliwy, nieco cherlawy brunet, wtedy w sklepie miał wygląd psychopaty, człowiek, który zdolny jest do wszystkiego.

Na pozór nieszkodliwy, nieco cherlawy brunet, przybrał wtedy w sklepie wygląd psychopaty. Człowieka, który zdolny jest do wszystkiego.
powinno być jako osobne zdanie, gdyż jest to nowa informacja :)

(...)mruknął funkcjonariusz, spoglądając jednym okiem na Tomka, drugim na rudowłosego.

zezik? Spoglądając wpierw na Tomka, a następnie przenosząc wzrok na rudowłosego.
brzmi lepiej i nie drażni już tak fakt, że jego oczy latają w różne strony (pewnie będę jedyną, która zwróci na to jakąkolwiek uwagę, ale to moje czepianie się o szczegóły)

- Rybak... – detektyw zaczął się nad czymś głęboko zastanawiać.

detektyw z dużej litery, gdyż nie umiem tego wytłumaczyć, ale on coś powiedział, a następnie zaczął coś robić - tak jakbyś Ty utworzył nowe zdanie, po kropce

Zrobił to. Chwycił białą płachtę i zamaszystym ruchem odrzucił ją na bok. – To nie ona – wyszeptał. – To nie ona – powtórzył, tym razem głośniej. – To nie ona! – krzyknął głosem wyrażającym ni to smutek, ni to radość.

dialogi zaczyna się od nowej linijki - jedynie opcje 'pomyślał' można wklepać w jakąś narrację

- No dobrze – przewróciła teatralnie oczami i znów posłała blondynowi uśmiech.

- No dobrze. – Przewróciła teatralnie oczami i znów posłała blondynowi uśmiech.

Na środku salonu znajdowały się przewrócone fotele, szyba barku, stojącego pod ścianą, leżała na podłodze, porozbijana na małe kawałeczki, wszędzie pełno było porozrywanych gazet.

Na środku salonu znajdowały się przewrócone fotele, a szyba barku, stojącego pod ścianą, leżała na podłodze, porozbijana na małe kawałeczki. Na dodatek wszędzie pełno było porozrywanych gazet.
nie twórz tak długich zdań - można je rozwalić na kilka mniejszych lub pododawać spójniki i od razu brzmią lepiej, a nie jak masło maślane ;)

Boże, wiem, że już czepiam się w sumie o durne szczegóły, ale widać, że masz potencjał w tym pisaniu i z odcinka wychodzi Ci to coraz lepiej, więc trzymam kciuki, żeby było jak najlepiej ;D no i takie czepianie się o takie durne szczególiki może się przydać w późniejszym czasie
co mi się bardzo spodobało i co idzie na + to mniej dialogów, a więcej narracji! od razu się przyjemniej czyta, kiedy każda nowa linijka nie zaczyna się myślnikiem, a jakimiś ładnie uformowanymi zdankami
tekst też jest spójny i w sumie nie ma przeskakiwania z akcji na akcję, a wszystko toczy się równo, powoli i łatwo się czyta

trzymaj tak dalej! ;D