Klątwa

Rozdział 1

Od czasu narodzin Annie minęło już sporo czasu, a posiadłość Hillocków wcale się nie zmieniła. Słońce wzeszło nad tym samym wielkim dziedzińcem i wśliznęło się do salonu, który był zupełnie taki sam jak osiemnaście lat temu. Ile czasu minęło, można było się zorientować po zmianach, jakie zaszły w wyglądzie domowników. Włosy Henry’ego przyprószyła siwizna, a na twarzy Amelii czas odcisnął głębokie zmarszczki, które ta ukrywała pod tonami drogiego pudru. Annie zaś, z niemowlęcia przemieniła się w nastolatkę, która tego dnia wkraczała w świat dorosłych…
Jednak Hillockowie nie zaplanowali żadnego przyjęcia z tej okazji... Bynajmniej nie dlatego, że zbankrutowali, albo nie mieliby kogo zaprosić… Zrobili to, ze względu na odwieczną tradycję panującą w tej rodzinie.

- Annie, nadszedł wielki dzień. Dzisiaj weźmiesz udział w rytuale , do którego miał zaszczyt przystąpić każdy członek naszej rodziny, kiedy kończył osiemnaście lat. – oświadczył z pompą Henry patrząc dumnie na córkę.
- Jasne, jakże mogłabym o tym zapomnieć... - skrzywiła się Annie – Bez przerwy o tym powtarzacie! Tak jakby wizyta u tej wieszczki była jakimś wielkim świętem.

- To tradycja praktykowana od wieków w naszej rodzinie - odezwała się Amelia, a jej oczy zabłysły groźne – Kiedy ja dostępowałam tego zaszczytu byłam z tego bardzo dumna.
- Uważam, że nie powinno się ingerować w przyszłość człowieka.- rzuciła buntowniczo Annie.
- Wiedza o przyszłości jest bardzo pożyteczna. Pozwala stwierdzić czy któryś z członków rodziny nie….
- Henry!- przerwała szybko Amelia, której nie udało się ukryć spojrzenia pełnego wyrzutu, którym obdarowała męża.
- Co? Tato, co chciałeś powiedzieć??? – Annie wyczuła, że ojciec coś ukrywa.
- Nieważne!- Henry wyraźnie się zmieszał - A teraz Annie musisz się już zbierać…
- Wolałabym zaprosić przyjaciół na przyjęcie… - mruknęła dziewczyna z goryczą w głosie.
- Dosyć tego! – matka zmierzyła krytycznym spojrzeniem czerwony dres córki - W tej chwili przebierz się w coś ładnego!
- Jestem ładnie ubrana – warknęła Annie.
- Nie mam zamiaru się z tobą spierać! - powiedziała surowym tonem Amelia, wstając - Czas na ciebie. Kiedy wrócisz, opowiesz nam co powiedziała ci wróżka.
- Nie pójdziecie ze mną? – zdziwiła się Annie.
- Nie. Tego zakazuje tradycja. – odparła Amelia dumnie wypinając pierś.

- To jedna z najszczęśliwszych chwil w moim życiu. Nasza Annie jest już dorosła! – powiedziała ze wzruszeniem Amelia patrząc jak Annie znika za rogiem.
- A jeśli… Wiesz o co mi chodzi kochanie… - zaczął niepewnie Henry.
- Nie zaczynaj znowu tego tematu! Prawie się wygadałeś o tym przy Annie!
- Bo to przecież prawda, że jeśli któryś z członków rodziny zagraża świetności naszego rodu to… trzeba go wyeliminować! A jeśli Kasandra przepowie, że Annie zejdzie na drogę meneli i ćpunów… albo, że zostanie prostytutką… albo, że…
- To absurd!- prychnęła Amelia- Henry, wiem, że się denerwujesz… oboje się denerwujemy… Pamiętam, że moi rodzice też tak to przeżywali. Ale czarne owce w naszej rodzinie zdarzały się bardzo rzadko. I dlaczego akurat na naszą córkę miałaby paść Klątwa Welertów? Jestem pewna, że Kasandra przepowie Annie świetlaną przyszłość!
- Masz rację kochanie... Trzeba myśleć optymistycznie!- oznajmił stanowczo Henry, lecz bladość nie zniknęła z jego twarzy.

Oczekiwanie na powrót Annie dłużyło się niemiłosiernie. Minuty ciągnęły się jak rozpalone szkło, a Amelia co chwilę podchodziła do okna i sprawdzała, czy nie nadchodzi jej córka.
- Kochanie, nie gorączkuj się tak, usiądź obok mnie- wydusił Henry, który wcale nie wydawał się być spokojniejszy od swojej żony.
Amelia nie odpowiedziała, tylko wpatrywała się nieruchomo w ciemniejące alejki za oknem. Nagle rzuciła się w stronę drzwi wejściowych krzycząc: Wraca! Henry zerwał się z miejsca i pobiegł za nią.
Szła powoli. Była w połowie alejki prowadzącej do posiadłości. Z tej odległości nie dało się odczytać wyrazu jej twarzy.
- Jak myślisz, co przepowiedziała Kasandra? – Amelia wypowiedziała w końcu na głos to pytanie, które od dawna zadawali sobie w duszy ona i jej mąż.

CDN

Rozdział 2

Rozdział 3