Natasha Order

Oto i ostatni odc:
Odcinek Piąty!


-Czy to ten?
Spytałam, wskazując ręką na wielokolorową roślinę.
-No… Chyba





Złapała mnie i siłą zaciągnęła mnie do pomieszczenia, w jakim byłam wcześniej.
Chciała mnie pewnie zamurować. Ciekawe, czy ma jeszcze cegły…
-Nie będziemy się tak bawić.
Powiedziała i siłą posadziła mnie na stoliku barowym.
-Mam jeszcze cegły, mała. Zamierzam cię zamurować.
Ukucnęła przy przerwie w ścianie i zaczęła powoli stawiać cegły.



KILKA GODZIN PÓŹNIEJ

-Nareszcie. I co?
-Taki mały?
-Brak cegieł.





-Aha. Ale widzę rysę na twym idealnym planie.
-Ale mój plan nie ma żadnej rysy….
-Zapomniałaś wyjść stąd przed zamurowaniem.
-CO? Zawsze muszę o czymś zapomnieć…
Sięgnęłam po jeden ze stołków. Postawiłam i wspięłam się na niego. Podskoczyłam…





Ta pani tu chwilę zostanie… A bo ja wiem?


KILKA MIESIĘCY PÓŹNIEJ
W samej piżamie wybiegłam jakiegoś pięknego ranka na śnieg. Tamta osoba już dawno gdzieś sobie poszła, ale jej dalsze losy nie są mi znane.
Stanęłam obok bałwana, którego przed kilkoma chwilami ulepiłam.




Czułam się szczęśliwa, a jednocześnie smutna… Tęskniłam za kwiatami.

Wkrótce miały rozkwitnąć
Z pęków zielonych kwiaty.
Miał wiatr szeleścić
W najdrobniejszej roślinie.
Trawa się zazielenić
I zarosnąć konary liśćmi jedwabistymi…

Czułam się taka samotna… Bez kwiecia szeleszczącego wokoło mnie…




Ale wkrótce znów będzie wiosna.

KONIEC