Forgotten affection

[Liv]

- Gdybym tylko mógł [bez przecinka] stąd wyjść...!

(końcówkę zmieniłam opierając się o kontekst następnej wypowiedzi)

- To dobrze.- zaczął Fernando - Cieszę się, że oboje przyszliście na czas.

- Co się tak śmiejesz!- powiedział podniesionym tonem.

W domyśle: Darius, bo o nim wspominałaś wcześniej. Wygląda to tak, jakby to się dalej jego dotyczyło, a tak nie jest.

- Jak to nie ja mówiłem.

Co?

Czytało się dość lekko. Ogólnie tekst miły dla oka, jednak czegoś w nim ciągle brakuje Niby wszystko w porządku, jednak do ideału jeszcze za mało... Albo to mój spaczony gust spłata mi figle
9,5/10