Lekcje uczuć

[Vipera]

Może i była wczesna jesień, [to] i tak pogoda w Londynie nie wydawała się zachwycająca.

- ale

Słońce unosiło się wysoko na niebie [[żarząc się jak rozgrzana do czerwoności moneta]], co jakiś czas przysłonięte przez gęste chmury.

- Nie pasuje mi to.

Za każdym razem, kiedy jej oczom ukazywała się [blond] czupryna napinała mięśnie pleców, gotowa do skoku.

- Jasna. Blond było wyżej.

Spojrzałam na swoje dłonie, blade, trzęsące się ręce odmawiały posłuszeństwa bojąc się wejść do środka.

- Dziwnie to brzmi, biorąc pod uwagę, że ręce nie mogą same wejść do środka xD

- Nie jesteś Ciel – powiedział donośny bas, który należał do mężczyzny, który właśnie wyłonił się z dymu.

Stała tam kobieta o czerwonych włosach, [a] ubrana [była] w bardzo dziwny i skomplikowany strój.

- zbędne

Już zbliżałam się do krzaku róży, [metr, pół]. Wskoczyłam w zarośla i zaczęłam się przedzierać na drugą stronę. Kolce kaleczyły mi dłonie, twarz i nogi, ale nie mogłam się teraz poddać. Jeśli nie dostarczę tej przesyłki Cielowi, to na pewno nie będzie cukierkowo. Wystrzeliłam po drugiej stronie krzaka jak z procy i popędziłam dalej w ciemności powoli ogarniające całą ziemię.

- [ ] nie ładnie brzmi.

Wszystko naokoło mnie wydawało [[się]] przypominać czające się stwory, czekające tylko, aż [[się]] potknę i upadnę żeby zaraz [[się]] na mnie rzucić.

Cóż... włosy dziewczny pasują jej idealnie do rozumku Tak moim zdaniem.
Poza wymienionymi wyżej błędami, było dość ciekawie
Wybacz za spóźniony komentarz.