dogzowe rodzinki

[Dogza]

Dziękuje za komentarze.
No niestety, pobędzie jeszcze przez jakiś czas samotny
Męczyłam się przy tym odcinku, simsy odmawiały posłuszeństwa, w klubie Błysk wyłączyły się przynajmniej ze trzy razy

Odc. 4
"Co to za dźwięk? No tak! Pianino, aż przypomniało mi się dzieciństwo. Zaraz, skąd on dochodzi? Salon...
[IMG]http://i45.************/2you8ah.png[/IMG]
Któż to? Pierwszy raz go widzę. Podejdę do niego. Ekhm... Proszę pana!
[IMG]http://i50.************/2ymdo5h.png[/IMG]
[IMG]http://i50.************/bgpit2.png[/IMG]
..."
[IMG]http://i50.************/md2fsz.png[/IMG]

Kaarem obudził się. Nie był w salonie, lecz w swoim pokoju. Nagle rozległ się głos: "Czas na posiłek!".

Pianino było puste, nikt nie grał. Na stole przyszykowany był talerz, najprawdopodobniej dla Kaarema. Wszyscy zasiedli do obiadu (?).
- Mamy kolejne zadanie dla ciebie. - rzekł starzec, Morris.
- Tym razem będzie zależało od czyjegoś życia. - dodała wróżka, Donna. - Kate, ty też się przygotuj!

Poszli do drugiego pokoju, by porozmawiać o szczegółach misji.
- Pójdziecie do klubu "Błysk". Znajdziesz tego sima, proszę to jego zdjęcie. Zakończysz jego żywot. Broń... - orzekła podając mu fotografię oraz pistolet.
- Stop, stop. Nie będę nikogo zabijał! - sprzeciwił się stanowczo bohater.
- Posłuchaj. Chcesz się zemścić na mordercy rodzinki? To zrób to co mówię. Chyba że tak naprawdę ich nie kochałeś?
- Nie mów tak! - wrzasnął. - Dobra, zrobię to. - dodał po chwili i głośno westchnął.

Chwilę poczekał na Kate, ta musiała się przebrać, by wtopić się w tłum.
[IMG]http://i46.************/167qzb5.png[/IMG]
Kolejna wędrówka, znowu pieszo, znowu w nocy. Idąc rozmawiali, Kaarem dowiedział się, że Kate jest córką wróżki.
- Czemu chcecie, żeby był martwy? - spytał Kaarem.
- Za dużo o nas wie...

Wreszcie! Klub "Błysk" na pierwszy rzut oka jest paskudny. Nawet zewnętrznych ścian nie pomalowali, co za lenie.

Kolorowe światła, głośna, tandetna muzyka i pełno simów.


Znaleźli sobie miejsce przy barze, stąd będą wypatrywać "ofiarę".

Obok nich usiadły trzy simki, tak głośno dyskutowały, że o mało co zagłuszyłyby muzykę.

- Kaarem! To on! - szepnęła Kate, wskazując na tańczącego sima.
Sim ten poszedł w stronę łazienki, nawet ułatwił im zadanie.
- Tylko ostrożnie, jest bardzo napakowany. - stwierdziła czarnowłosa.
Kaarem tylko kiwnął głową. Ruszył za nim.


Sim właśnie mył ręce, nie zwrócił uwagi na pojawienie się Kaarema. W końcu do toalety każdy może wejść.
Kaarem nie wiedział jak zacząć, ma wyjąć broń i strzelić? Tylko potrzebuje więcej czasu.

- Przepraszam, ja tyko chcę wiedzieć kto je skrzywdził.- rzekł Kaarem łamiącym się głosem.
- O co ci chodzi, gościu?

Uderzył sima z całej siły. Ten upadł na podłogę, widać był bardzo zdezorientowany.

Kaarem wyciągnął broń. Trząsł się niczym galaretka. Aż wreszcie udało mu się namierzyć cel. Rozległ się strzał...


Odwrócił się i wyszedł, chciał jak najszybciej znaleźć się w domu. Teraz tylko znaleźć Kate.

- Już? Jest problem, te dwie simki cały czas nas obserwują. Lepiej wracajmy. - orzekła Kate. A simowi nie trzeba było powtarzać.


Kreem od razu poszedł do swojego pokoju. Kate postanowiła porozmawiać z matką.
- Może już mu to powiemy? - spytała.
- Zamilcz! On nam się jeszcze przyda! - wrzasnęła z oburzeniem wróżka.

+ Charles z lampą, która świeci mu w oczka :C

[Sqiera]

dogza, twoja historia jest ... PRZEŚWIETNA!!!

Kareem, taki przystojny i taki taaajemniczy.
Wciągnęłam się na serio ...

A te wróżki i wampiry jak mogą się znęcać nad nim, przecież to okrutne. I się domyślam jakiego mogą użyć argumentu żeby zatrzymać go w tej dziwnej "sekcie".

W każdym razie czekam na następny odcinek!!

[Dogza]

Dziękuję Sqierko za komentarz!

Odc. 5

Sima dalej dręczyły koszmary, tym razem tajemnicza postać simowego dziecka.


Tak więc, po koszmarze, Kaarem postanowił się przewietrzyć. Te stwory zaczynają mu ufać.
Na dworze było ciemno. Lecz pomimo tego, sim znalazł Kate - na drzewie.
- Czemu zawsze krzyczysz przez sen? – spytała się troskliwym głosem.
Kaarem w innej sytuacji nie zwierzyłby się, ale cóż czuł się samotny i zakłopotany. Zaczął od początku…

„Moje dzieciństwo nie było takie kolorowe. Pełno wrzasków, o dziwo nie pamiętam powodów przez, które dostawałem kary – prawdopodobnie były to drobnostki. Często zamykałem się w pokoju, tam mogłem być sam, bez nich.




Pewnej nocy udało mi się uciec. Zamiast walczyć z problemami, uciekłem…”

- Nie mógłbyś z nimi walczyć. Byłeś dzieckiem. – stwierdziła Kate.
Kaarem zamilkł cała rozmowa zmusiła go do refleksji. Zastanawiał się również, czy misje się skończą, czy będzie musiał wrócić.
-Wiesz kto to zrobił? – wykrztusił po chwili ciszy.
- Wiem… Nie mogę ci powiedzieć, nawet nie proś.


Kate zeskoczyła z drzewa. Joy zaczął coś czuć do simki. Od czasu wypadku sądził, iż nikogo nie będzie mógł darzyć jakimkolwiek uczuciem.

Ten miły moment został przerwany przez jakąś istotę – prawdopodobnie wilkołaka.

Tak, to na pewno był wilkołak.

Kate była gotowa walczyć przeciwko kreaturze.


O dziwo, obeszło się bez bitwy.

Wrócili do domu, po czym każdy poszedł do swojego pokoju. Jednak po krótkiej chwili, Kaarem usłyszał kłótnię. Zakradł się. Sprzeczka dotyczyła wilkołaka i nieodpowiedzialności. Niestety, sim mało z tego zrozumiał.


Przyszedł czas na kolejne zadanie. Tym razem sim musi wejść do pewnego domu i ukraść magiczny gatunek grzyba.

Nie mógł liczyć na pomoc Kate, która miała zły humor.

W jednej chwili znalazł się pod odpowiednim domem, dziękować teleportowi!.

Szybko podbiegła do niego simka, była to ta, którą widział w „Błysku”. Jako, że była nim wyraźnie zainteresowana zaprosiła go do mieszkania.

Simka zaczęła podrywać Kaarem’a. On pamiętał po co tu przyszedł, musiał ją czymś zająć, choć na chwilę.
- Słuchaj, czy nie przygotowałabyś czegoś pysznego? Długo podróżowałem i jestem głodny. – orzekł.
Ta tylko ze sztucznym uśmiechem kiwnęła głową i ruszyła w stronę kuchni.


Sim wbiegł na schody. Miał szczęście, gdyż w pierwszym pokoju, do którego zaszedł był przedmiot, który miał przynieść.


W tym czasie pojawiła się simka z przypalonymi goframi.
- Chowaj się, on przyszedł!

[Kędziorek]

Mrooocznie Podoba mi się twoje ojsg, ma swój niepowtarzalny klimat. "On przyszedł" - zazdrosny mężulek, czy kolejna tajemnicza postać? Ciekawi mnie, co będzie dalej