The Sims 4 - komentarze do newsów

[Piwusia]

Caesum, chyba jeszcze za wcześnie by cokolwiek przesądzać, a Ty już stwierdzasz, że wolisz czwórkę od poprzedniej generacji. Z The Sims 4 widzieliśmy jak dotąd tylko kilka screenów i to z nieukończonej wersji. Nie wiemy nic o sposobie rozgrywki, właściwie nie wiemy prawie nic. Profesor Parker, dwójka wcale nie miała wyładnionej grafiki, chociażby miastowi mają w sposób celowy przerysowane facjaty: wielkie nosy i usta. Trudno wśród nich znaleźć kogoś kto nie miałby czegoś przerysowanego, a już zwyczajnie wyglądający Simowie zdarzają się rzadko. Grafika nie jest jaskrawa, dominują raczej zgaszone kolory. Z tego co wiem to w dwójce jest zdecydowanie mniej ironii niż w jedynce, ale w The Sims 2 chociażby Ćwirowie są postrzeleni, mają dziwne stroje i okularki... W trybie życia zdarzają się śmieszne opisy tego co spotkało Sima w pracy, a w trybie kupowania zabawne opisy przedmiotów.. Z tego co wiem o jedynce potrafiła ona oddać nostalgiczny klimat poprzez niesamowitą muzykę w trybie budowania i kupowania, a zarazem wiele rzeczy przejaskrawiała przez co mogliśmy dostrzec w Simach siebie w krzywym zwierciadle i żałowaliśmy wirtualnych ludzików. Ich tupanie nóżką gdy wstawały do pracy, kanciaste ruchy podczas gdy codzień powtarzały te same czynności... To sprawiało, że były godne politowania, śmieszne, bezradne i parodystyczne. W dwójce Simy nie są już parodią rzeczywistych ludzi, ich życie jest ukierunkowane, bo starzeją się, mają swoje aspiracje... Dwójka zarazem ukazuje największy paradoks; Simowie tyle osiągają, by potem i tak odejść. Dla graczy to tak jakby game over, zaczynają grę nowym pokoleniem i tak w kółko. To mocny aspekt dwójki, jedynka nie była w stanie ukazać tego paradoksu, bo tam Simowie są niezmienni, nie mogą się starzeć, nawet nie ma jako takiego określenia relacji między nimi i nie można stworzyć pokoleń. Dwójka pominęła niektóre fajne rzeczy z jedynki, zamiast poszerzyć opcje z jedynkowej "Gwiazdy" i "Abrakadabry", prawie nic do dwójki z nich nie przeniesiono. Mimo wszystko dwójka oferuje świetne opcje i fajnie, że czwórkowe Simy trochę przypominają tych z dwójeczki. No dobra, wyglądają jak miks facjat z Sims 2 i 3 ale mogło być gorzej. Poczekam na więcej zdjęć i informacji o czwórce.

O matko, Simy robią sobie sweet fotkę. Widzę już kolejny defekt; zamiast zębów mają biały płot... To okropne, wygląda strasznie sztucznie. Coś mało simowo te Simy wyglądają, do jedynki to już w ogóle ich wygląd nie nawiązuje, a mogliby powrócić do bardziej stonowanej kolorystyki, twarze zrobić trochę mniej komiksowe... Po tym zdjęciu zwątpiłam, bo do dwójki ich wygląd też nie nawiązuje. W The Sims 2 Simy były ulepszonymi jedynkowymi modelami, przeniesionymi w trójwymiar, powiększonymi, z wyraźnymi twarzami, szerokim wachlarzem opcji w dostosowywaniu wyglądu. W trójce Simy wyglądają zupełnie inaczej niż w poprzednich generacjach, postawiono na plastelinową okrągłość doprawioną jaskrawym kolorem. W The Sims 3 możemy zapomnieć o stonowanych barwach; czwóreczka też ma kolorki jak dla małych dzieci. To zupełnie inna stylistyka niż jedynce i dwójce; wygląd postaci nie ma już nic wspólnego z klasyką The Sims, a szkoda.

[Caesum]

Napisał eris234

Caesum, chyba jeszcze za wcześnie by cokolwiek przesądzać, a Ty już stwierdzasz, że wolisz czwórkę od poprzedniej generacji. Z The Sims 4 widzieliśmy jak dotąd tylko kilka screenów i to z nieukończonej wersji.

Za wcześnie? Nigdy nie jest za wcześnie, żeby powiedzieć, że trójka to pięta Achillesowa serii. Jest absolutnie okropna, nawet teraz czwórka zapowiada się ciekawiej przynajmniej w kwestii graficznej, mimo że jeśli chodzi o detale wydaje się regresem w porównaniu do poprzednich części. Jeśli więc chodzi o grafikę: nie, nie jest za wcześnie na takie stwierdzenia. Jeśli chodzi o gameplay: a czy ja coś pisałem o gameplayu? Nie, wspominałem wyłącznie grafikę.

Ale zgadzam się odnośnie tego, że grafika w TS4 odbiega od korzeni serii. W TS1 urzekło mnie między innymi to, że grafika jak na tamte czasy wydawała się bardzo realistyczna. Prerenderowane obiekty były zrobione z wielką dbałością o szczegóły. Jedynka wcale nie była komiksowa, używała jedynie karykatury. Jak sama wspomniałaś, groteska simów polegała na ich reagowaniu na otoczenie, bezradności w różnych sytuacjach, byli komiczni, chociaż cała reszta była realistyczna(szczególnie jak na tamte czasy). Do tego cudowna muzyka(klasyczna, jazz i inne), dużo ciekawych sytuacji i drobnych niespodzianek tworzyło wyjątkowy klimat. Dwójka to straciła, ja osobiście nigdy nie odnalazłem się w gameplayu TS2, ta gra mnie nudziła. Trójka to strata czasu.

Całe szczęście, że nikt mi nie każe przerzucać się z jedynki i dwójki na coś innego. Jeśli czwórka okaże się klapą(chociaż srsly, jeśli uda im się poprawić wydajność to i tak będzie to wielki sukces w porównaniu do trójki) to zostanę przy tych grach.

[Profesor Parker]

Napisał eris234

Profesor Parker, dwójka wcale nie miała wyładnionej grafiki, chociażby miastowi mają w sposób celowy przerysowane facjaty: wielkie nosy i usta. Trudno wśród nich znaleźć kogoś kto nie miałby czegoś przerysowanego, a już zwyczajnie wyglądający Simowie zdarzają się rzadko. Grafika nie jest jaskrawa, dominują raczej zgaszone kolory. Z tego co wiem to w dwójce jest zdecydowanie mniej ironii niż w jedynce, ale w The Sims 2 chociażby Ćwirowie są postrzeleni, mają dziwne stroje i okularki... W trybie życia zdarzają się śmieszne opisy tego co spotkało Sima w pracy, a w trybie kupowania zabawne opisy przedmiotów..

Sladowa ilosc humoru w "2" zawdzieczalismy pewnie Wrightowi. Jesli zas chodzi o grafike - nawet jak sim byl brzydki, to wszyscy mieli dosc podobne oczy, podobne uklady twarzy. Zreszta w ogole sama grafika po prostu byla bardziej dziecieca.

Z tego co wiem o jedynce potrafiła ona oddać nostalgiczny klimat poprzez niesamowitą muzykę w trybie budowania i kupowania, a zarazem wiele rzeczy przejaskrawiała przez co mogliśmy dostrzec w Simach siebie w krzywym zwierciadle i żałowaliśmy wirtualnych ludzików. Ich tupanie nóżką gdy wstawały do pracy, kanciaste ruchy podczas gdy codzień powtarzały te same czynności... To sprawiało, że były godne politowania, śmieszne, bezradne i parodystyczne. W dwójce Simy nie są już parodią rzeczywistych ludzi, ich życie jest ukierunkowane, bo starzeją się, mają swoje aspiracje... Dwójka zarazem ukazuje największy paradoks; Simowie tyle osiągają, by potem i tak odejść. Dla graczy to tak jakby game over, zaczynają grę nowym pokoleniem i tak w kółko. To mocny aspekt dwójki, jedynka nie była w stanie ukazać tego paradoksu, bo tam Simowie są niezmienni, nie mogą się starzeć, nawet nie ma jako takiego określenia relacji między nimi i nie można stworzyć pokoleń.

To jest bardzo mocna nadinterpretacja. Nie ma tu ukazanego zadnego paradoksu, po prostu skoro wprowadzili starzenie, to musielli wprowadzic tez naturalna smierc. To jest paradoks zycia jako takiego, a nie zycia simow.

Poza tym, to totalnie nie to bylo zabawne w "1". Bylo mnostwo smaczkow - robisz slaba impreze? Przychodzi "Kuba Rozróba". Dramatyczne do przesady efekty muzyczne, zreszta, wykorzystywane tez w durny sposob- np gdy przychodzil szop EL BANDITO. Telefony w srodku nocy "masz hulajnoge?". Jedynka nie byla parodia dlatego, ze simowie byli kanciasci i miali slaba AI, po prostu ta gra kipiala absurdem i groteska. Glownie za sprawa twarzy, strojow, wszystkich opisow mebli, dzwiekow, muzyki... w sumie absolutnie wszystko. Znaki zodiaku, striptizer w torcie, sposob w jaki uprawiali seks. Zreszta grafika tez byla niepowtarzalna - moze na nasze czasy, zreszta w chwili wydawania kolejnych dodatkow rowniez... no byla bardzo slaba, ale byla jedyna w swoim rodzaju. Mebelki jakby wyciete ze zdjec.
Po tym w jakim kierunku poszla "2" widac, ze target wiekowy w jaki celowali okazal sie byc o dobre kilka lat nizszy...

The Sims 2 Simy były ulepszonymi jedynkowymi modelami, przeniesionymi w trójwymiar, powiększonymi, z wyraźnymi twarzami, szerokim wachlarzem opcji w dostosowywaniu wyglądu.

Zupelnie nie . Simsy z 1 i 2 laczy chyba tylko simlish, no i rasa (ludzka).


Pozdrawiam