Voyage

Słuchajcie, mam jeszcze inne "wspomnienia". Chcecie, żebym je dała?
Zebrałam już ok.3/4 wszystkich Rzeczy, na sobotę lub piątek powinny być gotowe.
Mam nadzieję, że mieliście udane święta.
Pozdrawiam,
Aprille

Wklejaj, wklejaj, takim ślicznym językiem piszesz, że aż miło się czyta! A wspomnienia są bardzo ciekawe i sprawiają, że coraz lepiej zaczynam rozumieć główną bohaterkę.
Ja w każdym razie chętnie przeczytam

-tekst 8/10. Czyta sie znakomicie, mnostwo opisow. Wszystko jest takie jakby... hmm... leniwe i melancholijne W dobrym tego slowa znaczeniu ale mnostwo literowek typu: "przeszytym przejmującą cichą strychu Dorcas". Ale naprawde to fs to dzielo sztuki pisanej!

-fabula 8/10. Wydaje sie super. Ale jak dla mnie akcja dzieje sie zbyt wolno, aczkolwiek wszystko jest idealnie przemyslane. Tylko pogratulowac

-Zdjecia 8,5/10. Bardzo ladne, chociaz dwa czy trzy zupelnie mi sie nie podobaly. Chwala sie ramki. Nie podoba mi sie jedynie pomysl z podpisami pod zdjeciami. Jak na moje oko calkowicie nietrafiony.

-Razem 8,2/10. Ekstra. Glosuje na "odlotowe".

[Isi]

Mi się bardzo ten odcinek podoba, i ani jego długość, ani zdjęcia mnie nie zawiodły. No, może na trzecim pokrycie terenu jest nieco dziwne (pikselowate), ale rozumiem, że masz problemy z grą. Pierwsze zdjęcie dobrze oddaje klimat fs.
Rzeczywiście odcinek jest trochę chaotyczny, ale moim zdaniem to tylko dodaje Twojemu fs uroku.
Ten wierszyk, który przytoczyłaś, bardzo mi się podoba.

Napisał Aprille

Znów słyszała tylko muzykę.

Ten wiersz chyba nie powinien być napisany kursywą?

Będę cierpliwie czekać na kolejne odcinki, choć nie ukrywam, że "Voyage" jest jednym z fs, które najbardziej lubię na forum i ciekawi mnie, jak się dalej potoczy i zakończy, więc chętnie zobaczyłabym już całość.

Nowy plakat jest ładniejszy od poprzedniego według mnie, choć tamten też mi się podobał.

Pozdrawiam i życzę weny.

No więc to nie jest nowy odcinek, chociaż wiem, że bardzo byś chciała, girl_nr_6 ...
Mój rozkład na najbliższe dwa tygodnie to praktycznie same kucie do egzaminów (pierwszy mam już jutro i zastanawiam się co ja jeszcze robię przed komputerem...) więc raczej odcinka nie zamieszczę. Ale jeśli wyrwę trochę czasu to oczywiście napiszę (lub wstawie te co już napisałam) wspomnienia.
Pozatym, mam coraz większe wrażenie, że to nie ma sensu. Ja się staram - a im bardziej się staram, tym mnie opinii słyszę o moim FS. W ferie napisałam już jego większą część, i dokończę to pisać, chociażby dla siebie.
Kiedy zaczynałam to FS, to myślałam sobie, że będę pisać nawet gdybym miała pisać tylko dla jednej zaciekawionej osoby. Ale teraz wiem, że to dosyć smutne, kiedy widzisz, że nie docenia się twojej pracy.
A więc musicie poczekać na następny part. Cierpliwość matką wynalazku. Zanim go dam, zdąrzę napisać wszystko od nowa...
Życzcie mi połamania długopisu,
Aprille

[Isi]

Aprille, ja Cię doskonale rozumiem, choć sama nie miałam tego problemu przy moim fs, ale wiem, jak komentarze motywują... Przykro mi, że jako jedyna skomentowałam ten odcinek. Z tego co wiem, są osoby, które czytają "Voyage" ale myślą, że nie mają nic nowego do powiedzenia, a tak naprawdę nigdy nie jest... No bo chyba mają jakieś przemyślenia odnośnie tego, co czytają? Przynajmniej niektórzy.
Ale nie chcę na nikogo nic złego tutaj pisać. Nie podoba mi się tylko to, ż niektórzy narzekają (nawet nie pamiętam nicków, tylko wypowiedzi), że najlepsze fs odeszły w zapomnienie a triumfują głupie historyjki (bez obrazy dla nikogo i bez przykładów), ale sami nie robią nic, żeby to zmienić...
No cóż, życzę Ci mimo wszystko weny i chęci do dalszego pisania, więcej komentarzy na temat Twojego fs i oczywiście połamania długopisu.
Będę cierpliwie czekać na odcinke lub wspomnienia.
Pozdrawiam

Żeby wam nie było smutno Zrobiłam sobie krótką przerwę w powtarzaniu i zajęłam się radosną twórczością własną. Oto , co z tego wyszło:

Rusza się w trochę nieokiełznany sposób (szczególnie, że szkło powiększające zmienia swoje położenie w którymś momencie), ale dopiero się uczę robić animacje. Mi podoba się średnio

Pozdrawiam,
A.

[Isi]

Ja też bym bardzo chciała, żebyś dała te wspomnienia. I Rzeczy, jak już wcześniej napisałam. Jestem ciekawa, jakie to Rzeczy.
Zresztą, jeśli masz już gotowe wspomnienia, to chyba najlepiej je tu wstawić niż nie pokazywać?
Pozdrawiam

Ciepły wietrzyk dął za oknem, opierając się podejrzliwemu spojrzeniu wysokiej czarnowłosej dziewczyny, ubranej od stóp do głów w krzykliwe i odstraszające kolory.
Świat jest piękny. – pomyślała przelotnie przyglądając się kolorowemu drozdowi, który właśnie usiadł na parapecie.
Nagle samotna kropla deszczu uderzyła o jego malutką główkę, rozpoczynając straszliwy deszcz. Drozd odleciał, a dziewczyna nadal stała w oknie, za którym niebo rozświetlały błyskawice, przerywające co i rusz złowieszczy taniec prowadzony przez burzę.
Ale potrafi być też okrutny. – światło zgasło w wyniku uderzenia pioruna w pobliski transformator, a dziewczyna odwróciła się od okna.
Trzeba żyć chwilą i nie można rozdrapywać starych ran. Ale tym razem, dziewczyna uczyniła zadość swojej zasadzie i przyświecając sobie latarką, otworzyła skrzynię skrywającą w swoim wnętrzu podwójne dno.
„Circuitious journey” – głosił napis na szarej teczce, którą stamtąd wyjęła. Dziewczyna uśmiechnęła się do swoich myśli.
Dlaczego po prostu nie nazwać tego „Voyage”?

I tak zaczęła się moja podróż. Historia prawie autentyczna, nie licząc skrzyni oczywiście. Muszę się przyznać, że mam zamiłowanie do wszelkiego rodzaju pudełek, skrzyneczek i kuferków, co zresztą można też zauważyć w fabule „Voyage”

Microsoft Word w końcu otworzył się na jej komputerze. Dziewczyna wstukała w niego kilka literek i zamyśliła się na chwilę.
Odc. X – ten napis widniał już na ekranie od dobrych paru minut. Przed dziewczyną rozpościerał się stary zeszyt, zawierający plan fotostory, a mimo tego nie wiedziała jak zacząć.
Zrezygnowana zminimalizowała program i zaczęła szperać w poszukiwaniu inspiracji.

Ten obrazek, znalazłam właśnie wtedy. Krótko mówiąc, dopadła mnie wena – bo właśnie tak wyobrażałam sobie postać, która ma pojawić się w fotostory i to wcale nie w 10 odcinku, ale dużo później. Pokolorowałam go trochę na swoje potrzeby. Efekt widzicie sami.
I to wcale nie jest Dorcas, mimo zielonych oczu i jasnych włosów. Ale notabene ktoś równie ważny.

„Voyage” nie jest co prawda o miłości, ale o czymś równie ważnym. Pisząc, miałam nadzieję, że sami to odkryjecie. I nadal ją mam

Bajka o miłości i szaleństwie.

Powiadają, że pewnego razu spotkały się na Ziemi wszystkie uczucia i cechy ludzkich istot.
I tak: Gdy Znudzenie ostentacyjnie ziewnęło po raz trzeci, Szaleństwo, jak zwykle obłędnie dzikie, zaproponowało: - Pobawmy się w chowanego!
Intryga, niezmiernie zaintrygowana, uniosła tylko lekko brwi, a Ciekawość, nie mogąc się powstrzymać, spytała z typowym dla siebie zainteresowaniem:
- W chowanego? A co to takiego?
- To zabawa - wyjaśniło żywo Szaleństwo - polegająca na tym, iż ja zakryję sobie oczy i powoli zacznę liczyć do miliona.
W międzyczasie wy wszyscy dobrze się schowacie, a gdy skończę liczyć, moim zadaniem będzie was odnaleźć.
Pierwsze z was, na którego kryjówkę trafię, zajmie moje miejsce w następnej kolejce.
Podekscytowany Entuzjazm zaczął tańczyć w towarzystwie Euforii, Radość podskakiwała tak wesoło, iż udało się jej przekonać do gry Wątpliwość, a nawet Apatię, której nigdy niczym nie dało się zainteresować.
Jednakże nie wszyscy chcieli się przyłączyć.
Prawda wolała się nie chować, w końcu i tak zawsze ją odkrywano.
Duma stwierdziła, że zabawa jest głupia, ale tak naprawdę w głębi duszy gryzło ją, iż pomysł wyszedł od kogo innego.
Tchórzostwo z kolei nie chciało ryzykować.
- Raz, dwa, trzy - zaczęło liczyć Szaleństwo.
Najszybciej schowało się Lenistwo, osuwając się za pierwszy lepszy napotkany kamień.
Wiara pofrunęła do nieba, a Zazdrość ukryła się w cieniu Triumfu, który z kolei wspiął się o własnych siłach hen!
Na sam szczyt najwyższego drzewa.
Wspaniałomyślność długo nie mogła znaleźć dla siebie odpowiedniego miejsca,
gdyż wszystkie kryjówki wydawały się jej idealne dla przyjaciół: krystalicznie czyste jezioro było wymarzonym miejscem dla Piękności, dziupla - w sam raz dla Nieśmiałości, motyle skrzydła stworzono dla Zmysłowości, powiew wiatru okazał się natomiast najlepszy dla Wolności.
W końcu Wspaniałomyślność schowała się za promyczkiem słońca.
Z kolei Egoizm znalazł sobie, jak sądził, wspaniałe miejsce: wygodne i przewiewne, a co najważniejsze - przeznaczone tylko, tylko dla niego.
Kłamstwo schowało się na dnie oceanów, a może skłamało i tak naprawdę ukryło się za tęczą? Pasja i Pożądanie w porywie gorących uczuć, wskoczyli w sam środek wulkanu.
Niestety wyleciało mi z pamięci, gdzie skryło się Zapomnienie, lecz to przecież mało ważne.
Gdy Szaleństwo liczyło dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć
Miłość jeszcze nie zdołała znaleźć sobie odpowiedniego miejsca.
W ostatniej chwili odkryła jednak zagajnik dzikich róż i schowała się wśród ich krzaczków.
- Milion - krzyknęło na końcu Szaleństwo
i dziarsko zabrało się do szukania.
Od razu, rzecz jasna, odnalazło schowane parę kroków dalej Lenistwo.
Chwilę potem usłyszało Wiarę rozmawiającą w niebie z Panem Bogiem.
W ryku wulkanów wyczuło natomiast obecność Pasji i Pożądania.
Następnie, przez przypadek, odnalazło Zazdrość, co szybko doprowadziło je do kryjówki Triumfu.
Egoizmu nie trzeba było wcale szukać, gdyż jak z procy wyleciał ze swej kryjówki, kiedy okazało się, iż wpakował się w sam środek gniazda dzikich os.
Trochę zmęczone szukaniem Szaleństwo przysiadło na chwilę nad stawem i w ten sposób znalazło Piękność.
Jeszcze łatwiejsze okazało się odnalezienie Wątpliwości, która, niestety, nie potrafiła się zdecydować, z której strony płotu najlepiej się ukryć.
W ten sposób wszyscy zostali znalezieni: Talent wśród świeżych ziół, Smutek - w przepastnej jaskini, a Zapomnienie... cóż, już dawno zapomniało, iż bawi się w chowanego.
Do znalezienia pozostała tylko Miłość.
Szaleństwo zaglądało za każde drzewko, sprawdzało w każdym strumyczku, a nawet na szczytach gór i już, już miało się poddać, gdy odkryło niewielki różany zagajnik.
Patykiem zaczęło odgarniać gałązki...
Wtem wszyscy usłyszeli przeraźliwy okrzyk bólu.
Stało się prawdziwe nieszczęście!
Różane kolce zraniły Miłość w oczy.
Szaleństwu zrobiło się niezmiernie przykro, zaczęło prosić, błagać o przebaczenie, aż w końcu poprzysięgło zostać przewodnikiem ślepej z jego winy przyjaciółki.
I to właśnie od tamtej pory, od czasu, gdy po raz pierwszy bawiono się na Ziemi w chowanego, Miłość jest ślepa i zawsze towarzyszy jej Szaleństwo.

M.Podleśny

Chciałam was trochę rozerwać ;D A tak serio, to kiedyś ktoś mi to przysłał z dopiskiem.” Jak kochasz pisać, to pisz, do cholery, bo niedługo zwariujesz.” – Nie ma to jak mieć przyjaciół, prawda? Szczególnie takich, którzy potrafią popychać cię do przodu w realizowaniu twoich marzeń. A ja w pisaniu jestem, za przeroszeniem ślepa i szalona, choć tego nie widać w tekście „Voyage”. A nie widać, bo pięć razy poprawiam każdy odcinek, żeby był w miarę spójny i żeby, z pomyślnością przeszedł przez kontrolę mojej kochanej siostry.

Z FS ma to też związek taki, że będzie tyczyć się to zwiąku Claire i Tony'ego - to jedyne osoby, które w tym FS czują do siebie miłośc jako taką. Nie zrobię z tego teneloweli, po prostu będzie taki krótki wątek. Zresztą zobaczycie sami.

No i jeszcze moje ulubione - cytaty:

"Musisz być całym sercem tam, gdzie postanowisz zostać. Jak rozdarte królestwo
nie potrafi odeprzeć ataków wroga, tak i rozdarty człowiek nie może życiu stawić
godnie czoła."
Absentem, qui rodit amicum, qui non defendit alio culpante, solutos qui capiat risus
hóminum famamque dicacis, fingere qui non visa potest, comatissa tacere qui nequit,
hic niger est, hunc tu, romane caveto!
(Kto obmawia przyjaciela, kto go nie broni wobec oskarźeń innych, kto cieszy się z
wyśmiewań ludzkich i łowi plotki gadułów, kto potrafi zmyślać rzeczy nie widziane,
a nie potrafi zmilczeć zawierzonej tajemnicy, jest czarnym charakterem, tego wystrzegaj się Rzymianinie!)

Mam jeszcze dosyć kluczowe rzeczy, zdjęcia - grafikę komputerową przedstawiającą miejsca umieszczone w "Voyage". Są pewnie dla was ciekawsze, niż cały ten post razem wzięty, więc zostawię je na póżniej. Dlaczego? Bo połowy tych miejsc jeszcze nie znacie!

Pozdrawiam, tym razem z drugiej strony,
Aprille

Cudne! Jak czytałam tę bajkę to aż się wzruszyłam ;( Czekam z niecierpliwością na inne dodatki
Ps. Napisałam wcześniej posta, ale zabrakło mi regulaminowego 1 słowa :/