Voyage

No więc to nie jest nowy odcinek, chociaż wiem, że bardzo byś chciała, girl_nr_6 ...
Mój rozkład na najbliższe dwa tygodnie to praktycznie same kucie do egzaminów (pierwszy mam już jutro i zastanawiam się co ja jeszcze robię przed komputerem...) więc raczej odcinka nie zamieszczę. Ale jeśli wyrwę trochę czasu to oczywiście napiszę (lub wstawie te co już napisałam) wspomnienia.
Pozatym, mam coraz większe wrażenie, że to nie ma sensu. Ja się staram - a im bardziej się staram, tym mnie opinii słyszę o moim FS. W ferie napisałam już jego większą część, i dokończę to pisać, chociażby dla siebie.
Kiedy zaczynałam to FS, to myślałam sobie, że będę pisać nawet gdybym miała pisać tylko dla jednej zaciekawionej osoby. Ale teraz wiem, że to dosyć smutne, kiedy widzisz, że nie docenia się twojej pracy.
A więc musicie poczekać na następny part. Cierpliwość matką wynalazku. Zanim go dam, zdąrzę napisać wszystko od nowa...
Życzcie mi połamania długopisu,
Aprille

[Isi]

Aprille, ja Cię doskonale rozumiem, choć sama nie miałam tego problemu przy moim fs, ale wiem, jak komentarze motywują... Przykro mi, że jako jedyna skomentowałam ten odcinek. Z tego co wiem, są osoby, które czytają "Voyage" ale myślą, że nie mają nic nowego do powiedzenia, a tak naprawdę nigdy nie jest... No bo chyba mają jakieś przemyślenia odnośnie tego, co czytają? Przynajmniej niektórzy.
Ale nie chcę na nikogo nic złego tutaj pisać. Nie podoba mi się tylko to, ż niektórzy narzekają (nawet nie pamiętam nicków, tylko wypowiedzi), że najlepsze fs odeszły w zapomnienie a triumfują głupie historyjki (bez obrazy dla nikogo i bez przykładów), ale sami nie robią nic, żeby to zmienić...
No cóż, życzę Ci mimo wszystko weny i chęci do dalszego pisania, więcej komentarzy na temat Twojego fs i oczywiście połamania długopisu.
Będę cierpliwie czekać na odcinke lub wspomnienia.
Pozdrawiam

Żeby wam nie było smutno Zrobiłam sobie krótką przerwę w powtarzaniu i zajęłam się radosną twórczością własną. Oto , co z tego wyszło:

Rusza się w trochę nieokiełznany sposób (szczególnie, że szkło powiększające zmienia swoje położenie w którymś momencie), ale dopiero się uczę robić animacje. Mi podoba się średnio

Pozdrawiam,
A.

[Isi]

Myślałam, że dałaś odcinek albo wspomnienia. Szkoda, że nie...
Co do animacji: mi się bardzo podoba, jedyną jej wadą jest poruszające się szkło lupy (ale nie tylko, bo fragment obrazka również się porusza).
Gdyby animacja była mniejsza, możnaby ją wstawić do sygny jako reklamę przenoszącą do "Voyage".

Czekam wciąż na 7. odcinek (bądź wspomninia), życzę weny i pozdrawiam.

Masz kolejną wierną czytelniczkę, ale zarazem czytelniczkę pełną obaw. Opowiadanie jest takiego rodzaju, że trudno je oceniać przed końcem. Wciąga, ale czy rozwiązanie zagadek będzie satysfakcjonujące? Czy nie zostaniemy pozostawieni sami sobie z pytaniami bez odpowiedzi? Trochę się tego boję...

A boję się dlatego, że mam wrażenie, jakby coś się w środku rwało. W piątym odcinku brak mi logiki - najpierw Thomas znalazł karteczkę z szyfrem, jak obracać klucz (a wiemy, że karteczka była w Atlasie), a mimo to dopiero po otworzeniu kufra zaczyna szukać na półce z książkami Atlasu?
Między piątym a szóstym odcinkiem brak płynnego przejścia. Na końcu piątego odcinka Dorcas pyta się zimno i przerażająco Thomasa, czego szuka w jej bibliotece, na początku szóstego już jest w kuferku w nastroju zupełnie odmiennym. Chaos, w którym czytelnik się gubi.
Przez cały czas NIC się nie wyjaśnia, dostajemy tylko coraz więcej i więcej pytań, przez co czuję się, jakbym cały czas czytała wstęp do właściwego opowiadania - no ale jak długo może się ciągnąć wstęp? Czy może na koniec dostaniemy wszystkie odpowiedzi, zmasowane w jednym, wyjaśniającym wszystko odcinku?

Also, czekam na ciąg dalszy w nieznośnym napięciu

Dzięki za pochlebną opinię.
Ska ci się wziął Thomas? Bo ja znam tylko Tony'ego, nie Thomasa!
Co do piątego odcinka: to było tak, że najpierw napisałam o tym, że karteczka była w kieszeni Dorcas, ale ona była w piżamie, więc musiałam to zmienić. A że zapominałam o tym, że powinna znajdować się w Atlasie, wyszło masło maślane, za co bardzo przepraszam. Dziękuję, że zwróciłaś mi na to uwagę.
Przejście między 5 i 6 odcinkiem. O-o-o jak fajnie, że ktoś w końcu zwrócił na to uwagę ! I nic już więcej nie powiem.
Odpowiedzi napewno nie będą zmasowane w ostatnim odcinku, a ja coś o tym wiem, bo już niektóre odcinki napisałam. Mam też ramowy plan całego FS i z czystym sercem mogę powiedzieć, że musicie jeszcze troszeczkę poczekać, a wszystko się zacznie wyjaśniać.
Dzięki za wszystko,
A.

Ups, przepraszam za Thomasa, nie wiem, skąd się wziął
Widać jakoś mi do niego pasowało bardziej niż Tony

Skoro wszystko jest starannie zaplanowane, to czekam na ciąg dalszy w nieco mniejszym napięciu, ale nadal przebierając nogami

A co do Kronik Cienia II - podobno przy każdym tworzeniu opowieści przychodzi taki moment, kiedy pisarzowi wydaje się, że właśnie napisał najgorszego knota pod słońcem. Wtedy należy dzieło odłożyć i wrócić do niego ze świeżym umysłem po dwóch miesiącach. Można przeżyć miłe zaskoczenie.