Helena Wiktoria

widziałam to opowiadanko na web ale go nie krytykowałam, tam
- zajęta czym innym

teraz to zrobię:

- bardzo ale to bardzo ładne i dobre zdjęcia, zwiększają atrakcyjność opowiadania
- dobrze się czyta

moje odczucia, taka mini recenzja -- oczywiście po tym co dałaś

historia mężczyzny opisywana od jego dzieciństwa,
doskonały przykład dziennika spisywanego po czasie, z lukami w życiorysie,
wyzuty z emocji, jednostajny i nie ewolucyjny sposób opisywania i prezentacji bohatera

tak jakby stary dziadek siedział na fotelu i z żalem do świata i pisał to co pamięta

dlaczego tak uważam:
bo bohater jako sześciolatek i jako piętnastolatek jest taki sam, ten sam sposób myślenia i odczuwania,
a ten kto to opisuje sprawia wraże, jakby patrzył na swoją przeszłość przez kilka razy złożony tiul,

to co widzi jest, zamazane i jednakowe
i nawet takie wydarzenia jak, pierwszy raz ze starszą od siebie kobietą
mają tą samą ciepłotę co opisywanie jak się robi przetwory z porzeczek

na przykładzie „David Copperfielda” – koleś pisze o swoim życiu od dzieciństwa
- czytasz i czujesz różnice, pomiędzy dzieciakiem, nastolatkiem
i w końcu młodym mężczyzną gotowym aby uporać się z upiorem z przeszłości

ładne to co napisałaś ale takie........

jesteś dorosła i sama napisałaś, że gotowa na krytykę
dlatego Ci ją dałam

pozdrawiam

edit: zapomniałam ocenić 10/10
--- bo w obliczu innych fotostory ma nominację na jedne z lepszych, według norm tego forum

sama zaczęłam interesować się pisaniem i wiem, że nie jest łatwo