Zwariowana szkoła

[Caesum]

Trzeci odcinek już jest! Wybaczcie że tak długo

Odcinek 3 "Pierwsze Wrażenia"

- Przemek obudź się! – Wrzeszczała mi nad uchem Patrycja.
- Co! Gdzie! – Obudziłem się nagle wystraszony i wybałuszyłem na Patrycję oczy gotowy do ataku.
- Szybko! Zaraz lekcje! – Podniecona Patrycja biegała dookoła mnie podniecona całym wydarzeniem – Jeju! Pierwszy dzień! Ciekawe jak będzie! Ojej! Nie mogę się doczekać!
- Doczekasz się… Może się nawet spóźnisz… - Powiedziałem i zacząłem naśladować jej głos - Pomyśl, „jakie to piękne! Spóźniłam się na lekcje pierwszego dnia! To mi wyrobi dobrą ocenę od innych!”
- Ja wcale tak nie mówię! – Oburzyła się Patrycja, ale po chwili dodała – Szybko!
- Już się ubrałem, możemy iść – Lekko sennym tonem oznajmiłem jej to i zataczając się doszedłem do klamki, nacisnąłem ją i otworzyłem drzwi.
- Ojej! – Wykrzyknęła Patrycja.
- Cooo? – Lekko nieprzytomnie spytałem się.
- Patrz! – Wrzasnęła i wyciągnęła palec wskazujący.
- Hmm? - Poszedłem do miejsca wskazanego przez Patrycję i ujrzałem…
- TRUP! – Wrzasnąłem przerażony – Co on tu robi?!
- O Boże! I co my zrobimy?!
- Może go gdzieś zaciągniemy i schowamy?
- Tak! Tak! Z pewnością! Tylko gdzie?
- Może do sali, która jest nie używana?
- Genialny pomysł!

Wzięliśmy trupa i zaczęliśmy go ciągnąć do zamkniętych drzwi na piętrze.
- A może jednak poszlibyśmy z tym do dyrektorki? – Spytałem.
- Hmm… No… Może to jednak byłoby lepsze wyjście. – Powiedziała i zbiegła do gabinetu dyrektorki, a ja wraz z nią. Zapukaliśmy do drzwi wieży i czekaliśmy…
- Taak? Czemu nie jesteście na lekcjach? – Drzwi się otworzyły i ukazała się w nich twarz dyrektorki.
- Widzieliśmy trupa! – Wykrzyknęliśmy jednocześnie
- Trupa? A cóż to za niedorzeczność? – Spytała dyrektorka mocno oburzona.
- To prawda! Jest na schodach! Niech Pani idzie z nami! – Wykrzyknęła Patrycja i pociągnęła dyrektorkę w stronę trupa.
- No i gdzie jest ten trup? – Spytała
- Był tu… Z pewnością tu był… Wiem to… To nie mogło mi się przywidzieć! – Odpowiedziałem zdziwiony.
- Dobry żart… Świetny… Oby mi to było ostatni raz! – Krzyknęła ostro i zawróciła się do swojej wieży.
- Był tu… Prawda?
- Tak… Był…
Poszliśmy do naszej klasy, na szczęście okazało się że nauczycielka się spóźniła i wróciła dopiero na 15 minut przed przerwą.

- No dobrze bachory! – Zawołała – Nie będzie tutaj machania bezmyślnie długopisami! Jak chcecie się bić to zróbcie to teraz!
- Proszę pani! – Zawołał jeden z uczniów podnosząc rękę.
- CZEGO?! – Wrzasnęła na całe gardło wściekła – JAK ŚMIESZ PODNOSIĆ NA MNIE RĘKĘ!?
- Erm… Przepraszam…
- Oby mi to było pierwszy i ostatni raz! Bo inaczej popamiętasz mnie!
- Przepraszam…
- CICHO!
Reszta lekcji minęła dokładnie tak jak jej początek, potem poszliśmy na stołówkę.

- Bleee… Co to jest? – Spytałem Patrycji.
- Hmm… Galaretka z zębem, makaron… Czy makaron bywa zielony? Lepiej tego nie jeść… No i oczywiście udka kurczaka, jest też bonus… Włos kucharki…
- Mniam… Szczególnie podoba mi się bonus…
- Włos najsmaczniejszy, cała reszta smakuje jak podeszwa
- Bo to jest zrobione z podeszwy! – Ryknęła do nich uśmiechnięta kucharka przechodząc obok.
- Omg… To ja się wstrzymam chyba z jedzeniem TEGO – powiedziałem zniesmaczony.
- Yhy… Radzę galaretkę z zębem, ale lepiej nie jedz tego w środku…
- Nie mam zamiaru…
- To bardzo dobrze…
Zbliżyliśmy się do stołu i usiedliśmy, zacząłem skubać galaretkę… Była nawet niezła…
Później poszliśmy na zajęcia Matematyki, mam nadzieję, że nauczyciel, lub nauczycielka, będzie milszy niż poprzednia… Myliłem się…

- No! To znowu wy bachory! Wy kluski nadziane pokrzywami! Lekcja jak lekcja! Ile to 2 + 2 matoły?!
- Cztery! – Powiedział jeden z uczniów
- ŹLE! Po pierwsze: Czekaj oliwko z tą jadaczką dopóki cię nie wybiorę! Po drugie: Dzisiaj spodobała mi się liczba trzysta sześćdziesiąt więc wynik jest jasny! Dla ułomnych, a tu same ułomy są, wynik to TRZYSTA SZEŚĆDZIESIĄT! Każdy kto się sprzeciwi dostanie pałę! I to nie byle jaką!
- Omg… Wolę nie wiedzieć… - Szepnąłem do ucha Patrycji
- Yhy… Lepiej nie… - Odparła.
Lekcja mijała powoli i nudno, czasami ktoś na kogoś się nadarł, i tym kimś była oczywiście nauczycielka.
Po lekcji udało nam się wyjść bez szwanku, widać nauczycielka nie znalazła na nas haka…
- Omg… To było straszniejsze niż poprzednia lekcja…- Powiedziała Patrycja i odetchnęła z ulgą.
- Hmmm… Dyrektorka mi kogoś przypomina – Powiedziałem zamyślony patrząc na przechodzącą dyrektorkę.
- Tak? Mi też… Kogoś, kogo bardzo dobrze znam, a jednocześnie nie wiem sama kogo…
- Tak… Kogo mi ona przypomina…
- Gdybym wiedziała tylko kogo…
- Ej zaraz! – Zmieniłem temat nagle ożywiony – Czy to nie jest tamten nie żywy facet?!
- Gdzie?! Tak! To on! Jezu! – Krzyknęła przerażona
- Gdzie on poszedł?!
- Schodami w górę!
- Szybko za nim!
Pobiegliśmy ile sił w nogach, trafiliśmy do znanego korytarza z zamkniętymi drzwiami…
- Wszedł tam?
- Chyba…
- Wchodzimy?
- Nie… Chociaż…
Dotknąłem klamki, pociągnąłem i…
- Otwarte!