Z pamiętnika Nieszczęśliwej Panny

cudne to opowiadanie 10[...]0/10 !!!!!!!!!!

śliczne są drobne usterki wyrazowe ale naprwade mi sie podoba :-)

@Rocket: ogarnijcie sie z tymi zerami.

[Lorette]

No macie i wypchajcie się x)
Odcinek 13 - My happy ending

Długo męczyłam się z sypialnią, żeby ją jakoś urządzić. Razem z Michaelem zdecydowaliśmy się, że dzisiejszą noc przenocujemy u niego, a jutro już wprowadzimy się do naszego nowego domu zupełnie. Byłam tak zmęczona, że prawie odrazu położyłam się do łóżka. Leżałam w nim, ale nie mogłam zasnąć. Przytulałam się do mojego chłopaka, rozmawialiśmy trochę, ale on zaraz zasnął i zostałam sama. Zasnęłam dopiero nad ranem. Gdy się obudziłam w domu unosiła się woń naleśników. Odrazu wstałam i poszłam powoli do kuchni.
- Mmm... Cóż za zapachy z samego rana! - powiedziałam lekko jeszcze zaspana.
- Rekompensata za wczorajsze śniadanko - uśmiechnął się Michael.
Zjedliśmy, dyskutując co trzeba jeszcze zrobić.
- Muszę jeszcze pojechać do Carmit i wyjaśnić wszystko...
- Okej... Ale może najpierw pojedziemy wybrać kafle do łazienki i kuchni?
- Myślę, że do kuchni lepsza będzie boazeria...
- Ja się na tym nie znam - uśmiechnął się - to ja zwijam dzisiaj naczynia, a Ty idź się szykuj...
Poszłam do łazienki. Stwierdziłam, że pójdę chyba dzisiaj do fryzjera, bo patrzeć na siebie nie mogę, te włosy już mnie dobijają. Upiełam delikatnie włosy, lekko się umalowałam i poszłam się ubrać. Włożyłam żakiet i dżinsy. Jak wyszłam z pokoju Michael też był już gotowy. Wyszliśmy z mieszkania. Pojechaliśmy do LeroyMerlin. W godzinę znaleźliśmy wszystko co było nam potrzebne, tzn. kafle do łazienki i kuchni, boazerie i meble do kuchni i urządzenia sanitarne do łazienki. Byłam zadowolona z zakupu, później wzięłam w końcu swój samochód (Michael podwiózł mnie na parking do mojego starego mieszkania) i pojechałam do fryzjera. Ściął mi trochę włosy, ufarbował i było super! Później pojechałam do Carmit. Stanęłam przed jej domem. Chwilę się zawachałam, ale zapukałam do drzwi. Po chwili pojawiła się w nich Carmit. Nie poznałam jej, miała krótko ścięte włosy, zupełnie inny makijaż, w którym jej sobie nawet nie wyobrażałam.
- Cześć - powiedziałam niepewnie.
- Ah... Witaj, Ashley! - powitała mnie jak gdyby nigdy-nic.
Weszłam do środka. Zaparzyła mi kawy, podała ciastka.

- Carmit... Ja nie wiem jak zacząć...
- Najlepiej od początku - zażartowała.
Opowiedziałam jej historię z tym wyjazdem do Anglii i w ogóle, a ona powiedziała tylko:
- Tak na prawdę to ty mi nic nie zrobiłaś. Ja tylko udawałam, wiedziałam że uciekniesz i chciałam, żeby to otworzyło ci oczy, ale cieszę się że jesteś z powrotem i że wszystko już jest dobrze.
Chwilę jeszcze rozmawiawiałyśmy, później powiedziałam że muszę jechać jeszcze do sklepu, bo kupiliśmy dom i trzeba go jakoś urządzić.
- To ja się zabiorę z Tobą, jeżeli oczywiście mogę... Pomogę ci i w ogóle, tylko się przebiorę...
Niedługo później byłyśmy w drodze do sklepu. Kupiłyśmy trochę bzdetów i innych pierdółek. Wróciłyśmy do domu. Było już ciemno. Zdziwiłam się, że światła w domu nie są zapalone. Pomyślałam, że Michael pojechał jeszcze po coś, weszłyśmy do domu. Położyłyśmy zakupy w korytarzu. Zaprosiłam ją do salonu. W jednej chwili zapaliło się światło, wyskoczył Michael i paru innch naszych przyjaciół.
- Sto lat! Sto lat, niech żyje, żyje nam... - zaczęli śpiewać. Carmit w ogóle nie była zdzwiona, wiedziała o wszystkim!
- Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin! - krzyknął Michael i mocno mnie przytulił. Przecież dzisiaj kończyłam 24 lata! Zupełnie mi to z głowy wyleciało.

Poleciałam szybko się przebrać w jakąś kieckę. Później pokroiliśmy tort. Zabawa była cudowna. W końcu Evelina powiedziała:
- No spytaj się jej wreszcie, Michael!
Michael wstał. Uklęknął przede mną.
- Ashley, nie umiem słowami wyrazić tego, czego czuję do ciebie. Skłamałbym mówiąc, że kocham cię ponad życie, bo kocham cię jeszcze bardziej... Jezu, słowa mi się już plączą, nie każ mi mówić długiej formułki... Ashley, kochanie... Wyjdziesz za mnie? - wyciągnął piękny, błyszczący pierścionek.
Byłam zaskoczona. Nie spodziewałam się, że to wszystko tak szybko się potoczy. Wiedziałam tylko jedno: chcę, być z Michaelem do końca życia. Kochałam go całym sercem.
- Chcę spędzić z tobą reszte życia - powiedziałam krótko i zaraz rzuciłam mu się na szyję. Pocałował mnie. Czułam, że to co wycierpiałam z wszystkimi innymi facetami zrekompenuje mi ten oto jeden, jedyny Michael.

KONIEC

Aha, powiem jeszcze tyle... Dziewięć miesięcy później urodziła się śliczna Karolinka. Była razem ze mną na ślubie, który odbył się miesiąc po zaręczynach.

Proszę o nie zamykanie tematu, przynajmniej jak na razie. A jeżeli już chcecie zamknąć, to chociaż nie kasujcie tych wszystkich komentarzy...

OMG... Boskie. 10/10 Nawet dobrze że już koniec. Za dłuugie by to było. I czekam na następne fotostory Twojego autorstwa.

A jednak się pomyliłam
Fajnie się zakończyło ^_^
I w końcu rozumiem o co chodziło z tą Carmit czy jak jej tam.
I zrozumiałam dlaczego policja nie szuka tej Aschley
I nie musze czytać od początku jednak

Będziesz pisać nowe FS czy kontunuacje tego? ;p

[kotek23]

Podsumowanie
Fotostory mnie zachwyciło! Czytałam dokładnie każdy odcinek.
Czekałam na następny.
Na początku, gdy zobaczyłam nazwę, pomyślałam: "Ludzie! Znowu, jakieś nudne FS, które będzie się ciągnąć 100 lat." Ale przeczytałam pierwszy odcinek. Zobaczyłam, że myliłam się, co do tego, że będzie długie i nudne. Nie opowiadało o bogatej, szczęśliwej kobiecie, której nagle życie się posypało i koniec. Twoja bohaterka była sławna, miała wzloty i upadki, tak jak to w życiu bywa.
Bardzo ładnie piszesz
Bez błędów ortograficznych, interpunkcyjnych i stylistycznych.
Czasami jakiś się zdarzył, ale kto nie robi błędów
Wiedziałaś, kiedy skończyć odcinek, żeby nie był za długi, ani za krótki
Zdjęcia robiłaś bardzo starannie i dokładnie.
FS skończyłaś w odpowiednim momencie. Nie było, ani za długie, ani za krótke.
Ale mam nadzieję, że będzie druga seria

Twoje plusy:
*Piszesz bez błędów.
*Starannie i dokładnie robisz zdjęcia.
*FS nie było nudne.
*To twoje drugie, superowe Fotostory.
*Jest ich dużo, ale nie będe wszystkich wypisywać.

Twoje minusy.
*Nie ma.

Ocena końcowa.
Mojej oceny nie da się wyrazić słowami!

To jest fantastyczne!
Ocena to milion!

Pozdrawiam!

Fanka.


-------------------
Ps. Super by było gdybyś zrobiła drugą serię, ale to zależy od Ciebie.
Ps.2. Jeżeli nie, to jakieś następne FS

Do niczego Cię nie zmuszam Tylko proponuję

[Lorette]

Kotek23, bardzo dziękuje Ci za taki dobry i pozytywny komentarz ;] Z resztą, wszystkim wam (bardzoo licznym) dziękuję za komentarze!
Co do drugiej serii, to owszem, będzie. Już mam nawet napisany pierwszy odcinek, ale nie wiem kiedy dodam. Mogłabym dodać nawet dzisiaj, ale przez wakacje nie będe za dużo pisała, bo poprostu nie będe miała czasu... Ale postaram się. Nie powiem, wam nic więcej na temat kolejnej serii, bo to TAJEMNICA, którą odkryjecie byćmoże dzisiaj, ale nic jeszcze nie obiecuję :>

Pe. es.: Dajcie więcej komentarzy! ;]

[Fiorella]

Piękne, szczęśliwe zakończenie. Fajne to fotostory było, szkoda, że to był ostatni odcinek. Może zrobisz drugą serię?
Ocena ( za całość ): 10/10

[Lorette]

Fiorella, napisałam już, że zrobię i byćmoże jeszcze dzisiaj pojawi się pierwszy odcinek...

Super! FS nie miało żadnego nieoczekiwanego, emocjonującego zakończenia, ale cieszę się, że Ash i Michael się pobrali. No i masz zawrotne tempo pracy! Te kilka ostatnich odcinków dodałaś w megaszybkim tempie. A jeśli będzie II seria i pojawi się dzisiaj to już wogóle będzie szczyt szybkości tworzenia FS
A co do tej II serii - ja chyba wolałabym inne FS. Bo może zdarzyć się tak, że po kilku odcinkach II serii zacznie być nudne, albo ty stracisz wenę. No, ale nie wiem. Jak chcesz ;]

Podsumowując: masz wielki talent do pisania! I umiesz go dobrze wykorzystać :]

[Fiorella]

Vanilla - przepraszam, nie zauważyłam, już się nie moge doczekać