Marzenie jutra

Napisał Candle

Lily - bezbronna mała kruszynka, która potrzebuje miłości

have mercy

Doczytałam dwa ostatnie odcinki co do VIII części to z tego co mi wiadomo w ''second-hand'ach'' pracuje się za darmo na rzecz wolontariatów ale nie ważne ;p
IX część nie bardzo mną poruszyła, właściwie nie dziwię się mu bo większość tak ma co go oczywiście nie usprawiedliwia, a Tanii mi żal, tyle przecierpiała na próżno..
10/10

[Liv]

Napisał Candle

Wychowywać się w domu dziecka - nie wyobrażam tego sobie. W tym samym dniu straciła matkę, ale również ojca

A co najśmieszniejsze, Lily urodziła się 23.06
Oj, Chryz! :c
Aczkolwiek pośmiałam się, szczególnie jak przeczytałam określenie "tęczowe rzygi" (pozdrawiam chrupcia!) xD

Napisał Narcyz

z tego co mi wiadomo w ''second-hand'ach'' pracuje się za darmo na rzecz wolontariatów ale nie ważne ;p

Pewnie źle się wyraziłam, bo chodziło mi o taki biedny sklepik, gdzie pracownicy niewiele zarabiają.
Szczerze się dziwię, skąd przy takim komentarzu 10/10

Dziękuję za komentarze, za które nie podziękowałam Strasznie ich dużo jak na jeden dzień i w ramach wdzięczności postaram się dzisiaj wieczorem albo jutro rano wstawić kolejny odcinek

[Mroczny Pan Skromności]

Tak mnie ładnie prosiłaś, że aż napiszę
Krótko, ale do tego już chyba wszyscy przywykli.
Strasznie szybko się wszystko dzieje. Nie chodzi mi tu o ten jeden odcinek, tylko o całość, czytając, mam wrażenie, że cała akcja rozegrała się na przestrzeni najwyżej kilkunastu tygodni.
Oprócz tego, wszystko jest bardzo ładnie. Nie ma błędów w pisowni, zresztą, nie dziwię się
A tęczowe rzygi są bardzo fajne

Moja ocena: 9,5/10

[Candle]

Liv, a jeszcze śmieszniejsze jest to, że Lily urodziła się w tym samym roku co ja 1998r.
(chyba, że coś przeoczyłam?)

[Gio]

Oj, smutny ten odcinek. Szkoda mi Tanii, ale nie rozumiem zachowania Wiktora. Dlaczego zostawił małą Lily? To była taka spontaniczna decyzja, tak? Z drugiej strony postąpił właściwie wiedząc, że zostanie pewnie wkrotce zatrzymany... Ciekawe

pozdrawiam

[Liv]

Nie, Lily jest z 1998 ;]
Dziękuję za resztę komentarzy i zgodnie z zapowiedziami:


X


Drogi św. Mikołaju!
Przykro pisać ale znów muszę Cię poprosić o to samo co w tamtym roku bo chyba nie doszedł do Ciebie mój list. A może to moje życzenie było nie do spełnienia? Ja wiem że dzieci proszą o wiele drogich rzeczy i dostają je. Ja też bym bardzo, bardzo tego chciała.
Proszę o mamusię i tatusia którzy będą mnie kochać całym sercem. Ja za to będę dobrą i grzeczną córeczką. Bardziej grzeczną niż teraz! Tylko proszę, daj mi rodziców. Będę na pewno szczęśliwa i wdzięczna Tobie.
Wyobrażam sobie, że gdzieś na świecie są moi mama i tata. Mamusia jest śliczna i tak ładnie się śmieje, a tatuś jest wysoki i przystojny i codziennie kupuje mamusi kwiatki. Jestem pewna, że byłoby im dużo weselej gdybym była z nimi. Mamusia kupowałaby mi ładne ubranka i robiła mi dobre śniadanka do szkoły a tatuś odprowadzałby mnie do szkoły i czytał bajki na dobranoc.
Kochany Mikołaju, spełnij moje życzenie! Wiem, że to nie będzie łatwe ale ja wierzę, że w tym roku zrobisz to dla mnie!

Lily Williams

- Lily – zdziwiła się młoda kobieta, gdy jedna z dziewczynek podeszła do niej z kopertą. – Już skończyłaś?
- Tak – odparła blondynka, patrząc smutnymi, niebieskimi oczami. – Ja miałam tylko jedno życzenie.
Chwilę później zabrzmiał dzwonek na przerwę. Autorka krótkiego listu wyszła z klasy i usiadła na ławce, gdzie chwilkę później zjawiła się reszta dziewcząt, które zaczęły wymieniać, o co prosiły.



- A ty, Lil? – zapytała jedna z nich.
- O rodziców – odpowiedziała ośmiolatka.
- Co roku o to prosisz! – zawołała inna dziewczynka.
- Mikołaj chyba cię nie lubi – zakpiła jeszcze inna. – My zawsze dostajemy to, co sobie zażyczymy!
- Bo wy macie mamę i tatę, którzy wam kupią prezenty! – załkała Lily.
- A ty nie masz, bo nie zasłużyłaś! – wyśmiewały się.
Bezbronna, zapłakana dziewczynka szybko pobiegła w stronę ubikacji i zamknęła się w jednej z kabin.



Czym ona zawiniła, że nie miała rodziców? Tyle jej koleżanek z sierocińca znalazło dom, tylko ona ciągle nie. Tamte dzieci wcale nie były lepsze od niej. Dlaczego więc jej się nie udało? Czemu nikt nawet nie zapytał o nią?
Często zadawała sobie pytanie, co się stało z jej prawdziwymi mamą i tatą. Dlaczego ich nie ma? A może zginęli w wypadku albo w wyniku jakiejś choroby?
Chociaż te dwie przyczyny wydawało się najbardziej prawdopodobne, ona nie mogła w to uwierzyć. W głębi swojego dobrego, spragnionego miłości serduszka czuła, że oni są gdzieś na świecie. Może jej szukają po wszystkich kontynentach, a może po prostu kochają ją, tylko nie mogą się jeszcze nią zaopiekować. I tęskną, tak samo jak ona.
Dlaczego nigdy nie spytała pani, co się z nimi stało? I dlaczego przez całe życie uczyła się języka polskiego? Może tam, w Europie, oni są? A może ma jakąś dalszą rodzinę w tej Polsce? Może nie wiedzą o jej istnieniu…?
Znowu zadzwonił dzwonek, a ona, porzucając swoje nadzieje i myśli, poszła w stronę klasy.

***

Któregoś wieczoru, podczas odrabiania swoich lekcji, do pokoju panny Williams niemal z hukiem wpadła jej współlokatorka i równocześnie najlepsza przyjaciółka od zawsze, Sara. Wyglądała na bardzo podekscytowaną.
- Lily! – zawołała radośnie. – Pamiętasz panią Elizabeth i pana Petera?
- Pamiętam, a co? – odparła blondynka.
- Zaadoptowali mnie! – krzyknęła, po czym zaczęła skakać z radości.



- Ojej! Gratuluję! – jej nastrój udzielił się przyjaciółce, która zaraz poczęła ściskać szczęściarę.
Smutek pojawił się chwilę później.
- Ciebie też kiedyś zabiorą stąd twoi rodzice! – pocieszała ją Sara.
- Obawiam się, że nie – odparła smutno, zwieszając głowę. – Nikt mnie nigdy nie pokocha!
- Nie mów tak! Na pewno ktoś cię stąd zabierze!
- Osiem lat na to czekam. Za kolejne osiem już nikt mnie nie będzie chciał, bo będę za stara!
- Za osiem lat będziesz świętować sweet sixteen w towarzystwie rodziny, zobaczysz!
- Obyś miała rację – zaczęła się uspokajać. – Tylko jak ja wytrzymam bez ciebie?
- Będziemy do siebie pisać, może nawet kiedyś przylecisz do Polski!
- Tak, pisać na pewno! Ale odwiedzenie cię jest niemal niemożliwe! A tak bardzo chciałabym… Bo jeśli w Polsce mam rodzinę…
- Uda ci się, zobaczysz – przekonywała. – Jeszcze będziesz mnie poduczać polskiego!
- Na pewno! – zaśmiała się.

Jakiś tydzień później dziewczyny ostatecznie się ze sobą pożegnały. A Lily zaczęła marzyć o podróży do Polski…

Wiem, że wyjątkowo krótko...
I na kolejny odcinek trzeba będzie trochę poczekać.

skomentowałabym ale wiesz że nie lubię dzieci
no,cóż,nie czytałam AND więc nie wiem czy odnajdzie Wiktora (znaczy wiem że odnajdzie ale nie wiem jak).pozostaje mi tylko czekać na następny odcinek

[Libby]

Fajnie, że szybko dodałaś odcinek . Tylko co ja mam Ci napisać? Wychłostałabym Wiktora . Odcinek mial chwytać za serce i spełnia swoją rolę .
Sara wyjeżdża do Polski? Napisałaś: "może przylecisz do Polski" a to brzmi jakby miała polecieć w odwiedziny do Sary .
Zastanawia mnie, czy Lily to jest odmłodzona Lily, czy nowa dziewczynka stworzona z połączenia Wiktora i Tanii .

[Master of Disaster]

@up - też mnie to trochę zastanawia.
Hm...Tym razem miałabym życzenie, żeby jakiś rozwydrzony bachor, dokuczający innym, dostał porządne lanie - czasem tylko to skutkuje Oj, oj, jestem taka nienowoczesna... OK, wracając do tematu, odcinek mi się podobał. Czekam na dalsze odcinki, choć już wiem, co będzie dalej - ale tylko mniej więcej.