"Wybacz mi mamo"

Napisał Other Girl

Wszystko pieknie, ładnie, ciekawie.
Ale, jeśli starsza pani Anna siedzi w roku 2006 w domu starców, to czemu 3 lata temu(2003 r) była pełną życia dorosłą kobietą ... ??

To się okarze . Ale juz zdradzę, że Anna dużo przeszła. Aha odcinek czwartek albo piatek (tak na oko ) czyli 23, 24.03.06

okaże
A co, jak w simach się wiek zmienia skokowo? Jest dzieckiem i po chwili nastolatkiem? Poradzisz coś na to? - nie. I dlatego tak wyszło.

"- Myślisz, że tym wyjazdem im pomożesz.
- Wiem, raczej utrudnię im rozwód – posmutniała.
- Ale, zrozum ja chce wiedzieć tylko jedno-czemu?
- Nie prościej było się zapytać?
- Mama jest za skryta, boi się nam opowiadać gdy coś było nie tak w pracy.
- A tata?
- Jeśli to z jego winy to się nie przyzna, a jeśli nie to na pewno powie, że „nie chce obarczać mnie problemami dorosłych”, a ja już mam siedemnaście lat do cholery! – krzyknęła." - kto tu co mówi? Bo dziewczyna chyba ma dwie wypowiedzi pod rząd, przynajmniej tak to wygląda.
"- Formularz? Jaki formularz? Wy macie znaleźć moje dziecko, a nie srać się z jakimś formularzem!" - looool! I nie uznali jej za chorą psychicznie? Aż powinni. xD

No i znowu jest parę błędów. Na przykład to:
"po sprzeczałyśmy" - razem! Więcej mi się nie chce wypisywać, przeczytaj to jeszcze dokładnie, może sama zauważysz, a może ktoś inny.


Isi - myślę i mam nadzieję, że to literówka i miało być "smętnie".

Musiałam usunąć grę i na nowo zainstalować (nie chciała mi ruszyć). Nie mam żadnej rodziny, żadnych zdjęć- NIC! Ja już nie wiem co mam robić, chciałam dokończyć to fs, ale mam strasznie dużo do nadgonienia. Pomóżcie mi: mam konynuować to fs czy nie. Ja już się gubię :1smutny:

Dobra, SPRÓBUJĘ dokończyć to fs, choć nie wiem czy mi się uda. Odcinek jest napisany, tylko zdjęcia, które pochłaniają mi dużo czasu. Zobaczymy, jak mi się nie uda to spróbuję coś wykombinować bez dodatków .

Ej, głowa do góry
Przecież bez dodatków się gra nie zawali, hm?
A co do FS... moim zdaniem świetne
Zaciekawiło mnie, co nie jest częstym przypadkiem
Tylko te błędy Popraw, a będziesz mistrzowska
Masz talent


(a tak wogóle, dawno mnie tu nie było, ale chyba na każdym forum obowiązuje zasada "nie pisać dwóch postów pod rząd", hmm? )

Widzę że rodzi nam się kolejne Fajne FS
Bardzo ładne zdięcia...
Spoko się czyta...
Tekst ciekawy i wciągający :*
Bardzo mi się podoba, mam nadzieję że będziesz kontynuować...

Temat fotostory jest całkowicie oklepany (bardziej chodzi mi o przypadkowe zauroczenia
buntowniczych nastolatek, niż ucieczki z domu). Tekst składa się z samych dialogów,
brak opisów wydarzeń. Myślę, że w te odlotowe odpowiedzi w sondzie zawdzięczasz
dużej ilości ładnych dodatków. No mnie się ogólnie to niezbyt podoba, chociaż wszystko
przekonuje do dobrej opinii. Stawiam Ci trzy gwiazdki - przeciętne. Pozdrawiam, życzę dalszej weny.

Napisał efciaq

Temat fotostory jest całkowicie oklepany (bardziej chodzi mi o przypadkowe zauroczenia
buntowniczych nastolatek, niż ucieczki z domu). Tekst składa się z samych dialogów,
brak opisów wydarzeń. Myślę, że w te odlotowe odpowiedzi w sondzie zawdzięczasz
dużej ilości ładnych dodatków. No mnie się ogólnie to niezbyt podoba, chociaż wszystko
przekonuje do dobrej opinii. Stawiam Ci trzy gwiazdki - przeciętne. Pozdrawiam, życzę dalszej weny.

Ja się nie wypowiem dlaczego jest 5 osób głosujących na "odlotowe", ale nie wydaje mi się, aby to było tylko przez obrazki, bo jednak komentującym się raczej podoba i z tego się bardzo cieszę.

Wyrobiłam się z 3 odcinkiem i niespodzianka, jest z dodatkami! Działają mi na szczęście. Niestety po reinstalce nie zmieniłam detali simów i zdjęcia marne. A w dodatku zapomniałam zrobić zdjęcia z rodziny Anny, więc jutro to naprawię, bo teraz to już usypiam na biurku. Dobra nie przynudzam oto odcinek.

~3 odcinek~

Piotr siedział w domu pijąc lampkę wina. Uwielbiał wino tak jak Iza. Kochał ją. Dlaczego musiała odejść, zostawiając go na świecie samego jak palec. Widocznie Bóg tak chciał, ale dlaczego tydzień przed ślubem i 7 miesięcy przed narodzeniem ich dziecka...

Puk, puk- ktoś zapukał do drzwi. Oderwał się od wspomnień i ruszył w stronę drzwi.
- Ja cię przepraszam, że tak po nocach, ale ja naprawdę nie mogłam nic znaleźć, jak ci przeszkadzam to chociaż podaj mi adres najbliższego...- Monika nie dokończyła.
- Wchodź szybko, bo zimno się robi!- powiedział z troską Piotr.
- Ale ja ci nie...
- Nie, na pewno nie przeszkadzasz, wchodź.
- Słuchaj, nie mogłam znaleźć hotelu i dlatego przyszłam tutaj.

- Cieszę się, że jesteś- przytulił ją do siebie.
W domu Anny
- I co?- zapytał Roman.
- Rozpoczną poszukiwania.
- Kiedy?- zapytał zmartwiony.
- Skąd mam wiedzieć!
- Byłaś tam w końcu!- wrzasnął rozzłoszczony.
- Daj mi spokój!
Anna wyszła z domu. Roman uderzył ręką w stół, po czym wstał, wziął kluczyki od samochodu i wyszedł.
W apartamencie

- To będzie twój pokój- wszedł do pokoju, prowadząc tam Monikę.
- A ty? Gdzie będziesz spał?- zapytała z troską.
- Nie martw się, tu jest jeszcze kilka innych pokoi.
- To dziękuję ci. Mogę się przebrać?
- Aaa, tak jasne. Już wychodzę- wyszedł zamykając cichutko drzwi.
Po chwili w salonie

- Ładna piżamka- powiedział na widok jej króciutkiej koszulki nocnej.
- Przepraszam, że tak paraduję, ale chciałam się tylko spytać, gdzie tu jest łazienka?
- Nie ma sprawy zaprowadzę cię- uśmiechnął się pomocnie, nadal patrząc na krótką piżamkę.
- Tutaj jest łazienka- mężczyzna wskazał na białe drzwi.
- Aha, to już będę wiedzieć. Dzięki.
- Monika...?
- Tak? Już rozumiem, jutro się wyprowadzę nie martw się.
- Nie o to chodzi.
- A o co?- zapytała z zaskoczeniem.
- Zostałem zaproszony na bal dla młodych biznesmenów, iiii... nie mam z kim iść. Poszłabyś ze mną?

- No nie wiem, jeszcze nigdy nie byłam na takim balu. Nie wiem jak to jest.
- To się przekonasz- uśmiechnął się zrozumiale.
- Zobaczysz, to nie wyjdzie na dobre- odwzajemniła się słodkim uśmiechem.
Następnego dnia
- Jak się spało?- zapytał Piotr, widząc budzącą się dziewczynę.
- A dobrze. O co to? Dla mnie?- zapytała widząc tacę ze śniadaniem, stojącą na stoliku obok.
- Dla ciebie. Myślę, że lubisz zapiekanki?
- Uwielbiam- wącha zapiekanki zachwycając się ich zapachem.
- Ja muszę iść do pracy, ale będę o 15.00.
- Dobrze, ale ja mam tu zostać?- zapytała lekko oszołomiona.
- Jak chcesz, nie wiem czy jesteś umówiona z ojcem?
- Umówiona nie, ale dziś powinien być.
- Aha, mam jeszcze jedno pytanie.
- Jakie?- zapytała.
- Masz jakąś suknie na bal?
- Jednak chcesz ze mną iść?
- Oczywiście! Z tobą zawsze i wszędzie- uśmiechnął się zawadiacko.
- No... tak właściwie to nie mam- posmutniała.
- Dobrze, to tu masz pieniądze i idź kup sobie cos ładnego.
- Chyba żartujesz?
- Z ciebie, nigdy.
- Ja mam wziąć te pieniądze i iść na zakupy?!
- Dokładnie tak, a teraz lecę. Papa- cmoknął ją w policzek.
- Ale..., poczekaj, ja tak nie mogę- powiedziała, ale Piotr już był za drzwiami.
W domu Anny

- Co ty tutaj robisz?- zapytała Anna widząc swojego męża.
- Dzień dobry przede wszystkim się mówi.
- Nie denerwuj mnie.

- Dobrze, chyba nie gniewasz się, że zostałem tu na noc?
- Co? Przecież ty już tu nie mieszkasz, a przynajmniej nie powinieneś.
- Przepraszam, już wychodzę. Chciałem porozmawiać o nas, ale widzę, że z tobą się nie da.
- O nas? Nas już dawno nie ma.
- Zerwałem z Iwonką.
- I co mnie to obchodzi, zdrady nie wybaczam. A teraz żegnam.
- Do widzenia i proszę, odezwij się jak Monika się znajdzie.
W domu Piotra
- Muszę już iść, tata powinien już być w pracy- powiedziała do siebie Monika.
Dziewczyna wyszła z domu i udała się do firmy.

- Kurde, zamknięte. Jak to? Takie moje szczęście- tupnęła nogą ze złości.

- To pójdę poszukać jakiejś sukni i biżuterii. Muszę w końcu jakoś wyglądać.
Monika wchodziła do każdego sklepu z pięknymi sukniami. Oglądała i przymierzała wiele strojów. Nareszcie po długich poszukiwaniach znalazła wymarzoną sukienkę, dobrała do niej idealnie pasującą biżuterię. Wyglądała czarująco!
O 15.00 Piotr wrócił z pracy
- Ooo co to za zapachy?
- Nie wiem czy dobrze zrobiłam, ale ugotowałam obiad.
- To wspaniale, a kupiłaś sobie cos ładnego?

- Tak, ale zobaczysz dopiero jak będziemy wyjeżdżać na bal.
- Dobrze, dobrze z wielką ciekawością zgadzam się.
- A o której jedziemy na bal?
- O 19.00 się zaczyna, więc niedługo będziemy musieli się przebrać.
- Tak jest, generale- Monika zaśmiała się wesoło.
O 18.00 w apartamencie
- Gotowa?- zawołał Piotr Monikę.
- Już chwileczkę!- odezwał się głos z góry.
- Mamy tylko godzinę! Pospiesz się!
- Już idę!

- Wyglądasz... yyy... czarująco- Piotr był pod ogromnym wrażeniem.
- Dziękuję, ale musimy już iść.
- Tak, tak pospieszmy się.
Para pojechała na bal. On nie mógł oderwać od niej wzroku. Wyglądała olśniewająco.
- No, dojechaliśmy- powiedział Piotr pomagając wysiąść z samochodu Monice.
- Dziękuję bardzo- uśmiechnęła się, gdy mężczyzna pomagał jej wysiąść z samochodu.
Na sali balowej
- O tam jest dyrektor jednej z przyjaznych mi firm, tu jest organizator balu, a tu jego żona- Piotr przedstawiał Monice znane „osobistości”.

- O Piotrze, jesteś?- do pary podszedł organizator balu.
- Dobry wieczór, to jest Monika- przedstawił ją.
- Miło mi.
- Mnie również- powiedziała miło dziewczyna.
- Państwo jesteście razem?

- My?- zapytała kobieta.
W tej chwili pomyślała kim tak naprawdę jest dla Piotra. Czy tylko przyjaciółką, czy kimś więcej? A kim on jest dla niej?

CDN

P.S. jeśli dotrwałeś/aś to skomentuj

[Isi]

Fajnie, że udało Ci się kontynuować to fs, i to z dodatkami.
Ze zdjęciami reczywiście cieniutko... Mam nadzieję, że następnym razem będzie lepiej. Ustaw sobie większy rozmiar i jakość zdjęcia, bo z detalami postaci chyba wszystko w porządku.
Tekst jest poprawny, ale ta ilość dialogów, którą dałaś, jest wręcz męcząca. I nie są to jakieś długie, poważne rozmowy, tylko jedna osoba mówi jedno zdanie, druga kolejne i tak w kółko. Nie ma żadnych uczuć, opisów (przydałoby się choćby trochę). Dopiero na samym końcu odcinka Monika zaczyna rozmyślać, czy coś czuje do Piotra. A wcześniej nic nie myślała?

Napisał ~Asiulek94~

- To się przekonasz- uśmiechnął się zrozumiale.

Chyba "zarozumiale"? Bo zrozumiale chyba się nie da. Albo najwyżej "wyrozumiale".
I te przerywniki między dialogami trochę mi przeszkadzają. Tzn. jest np. "W apartamencie", następnie kilka kwestii i "Po chwili w salonie" itd. Czuję się, jakbym czytała jakąś sztukę. Ale taki masz styl, OK. Tylko w tym odcinku trochę "przedobrzyłaś" z dialogami moim zdaniem.
Fs jest niezłe, stawiam 4 gwiazdki- mam nadzieję, że będziesz usatysfakcjonowana.

Pozdrawiam