Historie Lady Sims (OD 18 LAT!)

[Lady_Sims]

Wróciłam. Może niektórzy z Was są ciekawi co działo się przez ten czas u Amy? Jeżeli tak to zapraszam. W telegraficznym skrócie, o tym jak pozmieniało się jej życie. A kontynuacja opowieści jej losów już niebawem.

Zapraszam o lektury i dawajcie znać, jakie macie komentarze





Koniec semestru. Zdane egzaminy. Szczęśliwy związek. Przeprowadzka – tak wiele się zmieniło….Brad kilka dni po zdanych egzaminach zaproponował mi, abyśmy zamieszkali razem. W jego domku. Wcześniej mieszkał tam jego brat, który wyjechał. Teraz to On miał się zajmować małym mieszkankiem. Nie mówił o nim wcześniej. Pytałam, oczywiście, że pytałam: dlaczego. Ale Brad zawsze odpowiadał to samo - "Amy, sprawy rodzinne, nie zaprzątajmy sobie teraz tym głowy." ... Tak tak, dalej był trochę tajemniczy, ale szybko się do tego przyzwyczaiłam.
Może czasami lepiej pewnych rzeczy nie wiedzieć? ...

Straciliśmy kontakt z Lisą. I tak naprawdę nie było to dla Nas wielką stratą...










Układało Nam się bardzo bardzo dobrze.

Mogłam każdemu powiedzieć z czystym sumieniem – Tak, jestem szczęśliwa.






Nasze pierwsze dni wspólnego mieszkania zaczęłam od listy rzeczy do kupienia. Któż nie lubi zakupów. Małe drobiazgi, ozdoby.



…no i nie zapominajmy o art. spożywczych.


Byliśmy zakochani, nie mieliśmy siebie dość. Wieczory były dla Nas chwilą tylko dla Nas. Zmęczeni obowiązkami życia codziennego, odpoczywaliśmy i relaksowaliśmy się często w swoich ramionach.





http://

Gotowałam obiady - Pewnego dnia np. mieliśmy ochotę na coś z grilla. Zaangażowana nowymi obowiązkami, nie zważając na deszcz – poszłam grillować ;-)


Następnie chciałam zawołać na posiłek Brada. Który właśnie wrócił z uczelni i poszedł do łazienki.



…. No tak … Nasze flirty i zaloty, nie odbywały się tylko wieczorem. Często również w innych, zupełnie, wydawałoby się prozaicznych czynnościach ;-) np. takich jak wołanie swojego ukochanego na obiad ;-)





Pojawiały się też i małe uciążliwe sprawy, do których ciężko było mi się przyzwyczaić pomimo upływających dni.
Chociażby to, ze nie mogłam już godzinami otwarcie rozmawiać z Melisą przez telefon.

Opowiadanie o kolejnej cudownie spędzonej nocy z mężczyzną, w towarzystwie tego właśnie mężczyzny…. ? Wychodziłam wiec na dwór.

A biorąc pod uwagę fakt, że zbliżała się zima…nie było to komfortowe. Brada tez zaczynało to niepokoić…

Pewnego dnia, gdy opowiadałam Melisie o tym, jak bardzo jestem szczęśliwa i jednocześnie przerażona moim szczęściem, albo bardziej tym, że to stracę, wyszedł z domu Brad. Zobaczył przez okno, jak stoję i marznę z parasolem w dłoni.


Podszedł. Uśmiechnął się do mnie kiwając głową. Lekko speszona, ale z zachowaniem kamiennej twarzy, pożegnałam się z przyjaciółką z uczelni i schowałam telefon.

Musiałam jakoś załagodzić sytuację. Posłałam mu buziaka, chwyciłam za rękę i w milczeniu, ale z uśmiechem na twarzy wróciliśmy do domu.



Tak mijały Nam dni. Wspólne zamieszkanie, nie było pasmem uniesień i radości, pojawiały się też sprzeczki, małe niezręczności. Choć w ostatecznym podsumowaniu – …. „Mogłam każdemu powiedzieć z czystym sumieniem – Tak, jestem szczęśliwa.”