"Urzekła mnie Twoja historia" – historie konkursowe.

[Björk]

Zapraszam do zamieszczania swoich prac

Przed wysłaniem posta, miłoby było, gdybyście jeszcze raz przejrzeli REGULAMIN KONKURSU

Jeżeli masz jakieś pytanie dotyczące konkursu - możesz zadać je w tym temacie

Powodzenia

"HISTORIA RODZINY KOT"

Część I. Paweł Kot ma 39 lat PrAcuje W Policji Jest Wrażliwy Jego Pasją Jest Malowanie I Czytanie Książek Lubi Spędzać Czas Z Rodziną I Opowiadać różne Zmyślone Historie Jest Inteligentym Mądrym Mężczyzną
Część II Karolina Kot Małżonka Pawła Ma 35 lat Nie Pracuje Uwielbia Poezje Jest Troche Naiwna I łatwoWierna Kocha Zwierzęta Chce Mieć Psa I Kota lubi Spędzać Czas Z Mężem A Nie lubi Jak Jej Córka Dostaje 1
Część III Kasia Kot Córka Karoliny I Pawła Ma 16 lat Lubi Imprezki I Randki Oraz Kipicować Kłótnią Mamy I Taty Ma styl Emo Jest Mimo Wszystko Wrażliwa i W Miare Mądra
Część IV.Ta Rodzina Jest Wielką Miłością Otoczona Jednak Czasem są Kłótnie między Pawłem I Karoliną Kasia Troche sie wtedy Boi że rodzice sie rozwiądą Paweł Przed Pracą Je TYlko Na Biegu Kanapke Bo wstaje około 10:01 A Idzie do pracy Na 11:00 A Jeszcze Musi Dojechać!!Gdy Wyjedzie Karolina Gada Przez Telefon A Kasia Zamyka sie W Pokoju I Czyta Książke Pt"Jak Poderwac Chłopaka"

[Pani_Snejp]

EDIT: za pozwoleniem Bjork!

No to będę pierwsza, jak widać : ) Mam nadzieję, że może być taka historia i w dobry sposób ją daję... No, i że spodoba Wam się, oczywiście ; ) Ach, no i te 1000 znaków w historii potwornie utrudnia życie.

***

BOHATEROWIE

[img]http://i41.************/2hf86rd.jpg[/img]
Morfeusz Greenleaf

Lat 48, bogaty biznesmen, podstarzały playboy. Pragnie, by wszystko szło po jego myśli i aby dostać się na sam szczyt rekinów biznesowych. Potrafi umiejętnie manipulować ludźmi, ale jest zarówno damskim bokserem.

[img]http://i43.************/2jev81l.jpg[/img]
Eleonor Notries

Lat 44, kura domowa, kochająca matka i żona, pragnie jedynie szczęścia i spokojnej starości. Wyśmienita kucharka, która swoimi potrawami zawojowała niejeden stół. Wspiera swoją córkę całym sercem. Często szybciej powie niż pomyśli. Jest czasami zbyt dumna i pewna siebie, jednakże potrafi kochać.

[img]http://i39.************/k0izyw.jpg[/img]
Ana Notries

Lat 19, właśnie zdała maturę i idzie na studia. Outsiderka. Bardzo chce zostać malarką. Kocha swoją matkę, nienawidzi Morfeusza. Inteligentna, lubi się uczyć ale jest także dosyć nierozsądną i naiwną dziewczyną. Nie obchodzi ją, co pomyślą o niej inni. Ma ogromny talent plastyczny.

***

HISTORIA

Morfeusz. To imię napawa mnie wstrętem. Nowy mąż mojej matki. Ona nie wie, jaki jest naprawdę. Nie była ze mną, gdy mnie bił. Nie widziała ran na moim ciele. Nie wiedziała, że boli, że ukrywam to, by i ona nie cierpiała.
Tylko ja mogę to skończyć. Matka mnie nie posłucha, na pewno. Muszę wziąć sprawy w swoje ręce.

[img]http://i41.************/ivjrk7.jpg[/img]

Dzisiaj Eleonor pokłóciła się z Morfeuszem. Poszło o moje studia. Marzę o tym, by zostać malarką. Według Morfeusza to beznadziejny pomysł. Mama mnie broniła. Sprzeczali się obok mnie, gdy oglądałam telewizję. Nagle uderzył ją. Nawet nie przeprosił. To przesądziło sprawę.

[img]http://s5.************/2niv7mo.jpg[/img]

Teraz słyszę, jak mama kręci się w kuchni. Przygotowuje mu kanapki. Jego ulubione i zarazem ostatnie danie. Mam ochotę zejść na dół i przyglądać się temu. Ale nie mogę, domyśli się, ze coś knuję.

[img]http://i44.************/2hnt9ib.jpg[/img]

Nie! Nie! Nie! Jak to możliwe?! Wszystko poszło nie tak! Dlaczego musiała wypić moją otrutą herbatę?! Dlaczego musiała umrzeć? Dlaczego?
Nie pozwolę, by on tam na górze zrobił jej krzywdę. Idę do nich. Żegnajcie.
A.

[Charionette]

[IMG]http://i44.************/312a5qv.jpg[/IMG]

Bohaterowie

[IMG]http://i43.************/ri9mb6.jpg[/IMG]
ROBERT HARRISON- CYNICZNY, PATETYCZNY, MYŚLĄCY TYLKO O SOBIE I O TYM JAK POWIĘKSZYĆ SWÓJ KAPITAŁ. UWIELBIA SPĘDZAĆ WIECZORY W KASYNACH, PUBACH I BARDZO DROGICH RESTAURACJACH.

[IMG]http://i40.************/16kwcbp.jpg[/IMG]
MIRANDA HARRISON- ŻONA ROBERTA. JEST MIŁĄ, CZUŁĄ I OPIEKUŃCZĄ ŻONĄ ORAZ MATKĄ. SWÓJ WOLNY CZAS SPĘDZA PRZY CZYTANIU KSIĄŻEK, GOTOWANIU ORAZ SPRZĄTANIU. NIE JEST KONFLIKTOWA. LUBI SPOKÓJ I CENI SOBIE WYROZUMIAŁOŚĆ.

[IMG]http://i43.************/27zzxv8.jpg[/IMG]
MONIKA HARRISON- CÓRKA ROBERTA I MIRANDY. JEST KONFLIKTOWĄ DZIEWCZYNĄ. NIENAWIDZI SWOJEGO OJCA. W PEWNYM STOPNIU JEST PODOBNA DO NIEGO. RÓWNIE JAK ON NIE PRZEJMUJE SIĘ NICZYM I NIKIM. MYŚLI TYLKO O SOBIE. UWIELBIA STYL EMO.

Historia

[IMG]http://i39.************/2hz1kx3.jpg[/IMG]
-CO TY SOBIE WYOBRAŻASZ? – KRZYCZAŁA MIRANDA.
- KOCHANIE USPOKÓJ SIĘ. – PRÓBOWAŁ JĄ USPOKOIĆ ROBERT.
-JAK JA MAM SIĘ USPOKOIĆ? ZNÓW NIE MAMY PIENIĘDZY, A TY ŚWIETNIE BAWIŁEŚ SIĘ W KASYNIE Z KOLEGAMI. TY PODŁA SZUMOWINO. – PODNOSIŁA GŁOS.
- JAK TO NIE MAMY? COŚ JESZCZE ZOSTAŁO NA KONCIE.
- COŚ? 120 ZŁ Z 15 TYS. I TO TWOIM ZDANIEM JEST DUŻO?
- OJ JUŻ NIE PRZESADZAJ. ZNAJDĘ JAKĄŚ PRACĘ. – POWIEDZIAŁ ROBERT.
- MOŻECIE PRZESTAĆ SIĘ KŁÓCIĆ? PRZENIEŚCIE SWOJĄ ROZMOWĘ GDZIE INDZIEJ, BO TELEWIZORA NIE WIDZĘ. – WTRĄCIŁA SIĘ MONIKA.
-JA STĄD WYCHODZĘ. TO JAKIŚ DOM WARIATÓW. JAKA MATKA TAKA CÓRKA… - POWIEDZIAŁ ROBERT, WYCHODZĄC.

[IMG]http://i44.************/15hflk.jpg[/IMG]
NA DRUGI DZIEŃ, GDY MIRANDA SPRZĄTAŁA PO ŚNIADANIU, ŁASKAWIE RACZYŁ ZJAWIĆ SIĘ JEJ MĄŻ. WZIĄŁ KANAPKĘ I USIADŁ DO STOŁU. Z NIE PEWNOŚCIĄ RZEKŁ:
- NIE WIEM CZY CIĘ TO ZAINTERESUJE, ALE DZIŚ ZACZYNAM NOWĄ PRACĘ.
GOSPODYNI NIC NIE ODPOWIEDZIAŁA. WYSZŁA Z KUCHNI. CHCIAŁA IŚĆ DO POKOJU CÓRKI, ALE USŁYSZAŁA GŁOŚNA MUZYKĘ I POSTANOWIŁA, ŻE NIE BĘDZIE JEJ PRZESZKADZAĆ. POŁOŻYŁA SIĘ NA SOFIE, BY ODPOCZĄĆ I WSZYSTKO PRZEMYŚLEĆ.

[IMG]http://i42.************/10zpzcy.jpg[/IMG]
MONIKA CZYTAŁA KSIĄŻKĘ. BARDZO JĄ WCIĄGNĘŁA. UWIELBIAŁA TAKĄ TEMATYKĘ. PRZEPADŁA ZA WSZYSTKIM CO ZWIĄZANE JEST Z WAMPIRAMI, ZŁEM I KOLOREM CZARNYM ORAZ Z KRWIĄ.

[Gio]

A teraz ja Nie spodziewałem sie, że aż tak będzie trudno zmieścić się w tych 1000 znakach , ale jakoś dałem rady . Nie wszystko może będziecie rozumieć, historia ma lekko wymiar filozoficzny

"Wyznanie"






Postać I

[IMG]http://i44.************/2akcva9.jpg[/IMG]

Tata, mój ukochany tata, na zawsze. Leon Lewandowski- 52-letni człowiek, zamknięty w sobie, egoistyczny, jednak emanujący ciepłem, spokojem, opanowaniem i miłością. Jego pasją było zbieranie starych monet, ułożonych równiutko w grubym albumie, do którego często zaglądał. Jednak od czasu, gdy stracił pracę, a nasza rodzina zaczęła borykać się z problemami finansowymi, gdy sprzedał swe bezcenne monety, by starczyło nam na chleb, sam zapadł się w sobie, stał się drażliwy, na wszystkich wybuchał niekontrolowanym gniewem. Już wtedy czułam, że dzieje się z nim coś dziwnego, jednak cały czas miałam cichą nadzieję, że kiedy nasze problemy się skończą, to i on sam wróci do swojej wcześniejszej, dobrej, spokojnej, postaci. Do tego prawdziwego taty, jakiego znałam od najwcześniejszych lat mojego życia. Tak się jednak nie stało. Tak samo jak i mama, Leon oddalał się od rodziny coraz to dalej, by w końcu wytworzyć przepaść nie do pokonania.

Postać II

[IMG]http://i42.************/2pzfevp.jpg[/IMG]

Mamę pamiętam głównie z jej czułych i pocieszających słów, po szorstkich, spracowanych dłoniach i po zapachu wykrochmalonej koszuli, którą nosiła codziennie. Judyta Lewandowska – najdroższa mi osoba na świecie. Miła, opiekuńcza, zaradna. Nie sposób opisać ją w jednym zdaniu, bowiem chyba nikt nie potrafił odgadnąć zakamarków jej kobiecej duszy, jakże skomplikowanej, wyniosłej i dumnej. Pamiętam jak siadała zimą przy piecu, do ręki brała album ze zdjęciami i od nowa układała sobie rodzinne szczęście, jakie panowało za jej młodości. Jednak w późnym okresie życia los nie oszczędzał jej bólu, zawodów i nieszczęść. Cierpiała, a ja spoglądałam na to z ukrycia, okłamując się przed sobą, że mnie to nie dotyczy. Czułam jak mama oddala się ode mnie, a ja nic nie mogę zrobić. Powoli dojrzewałam, zadawałam mamie kolejne ciosy w serce swoim buntem, jedynie dobijając 47-letnią kobietę, zatraconą w życiu. Teraz tak bardzo żałuję, tak bardzo mi jej brakuje.

Postać III

[IMG]http://i40.************/13zzeog.jpg[/IMG]

A na samym końcu ja- Cecylia Lewandowska. Można by rzec najsłabsze ogniwo całej rodziny. Gdy miała miejsce historia, którą opiszę za chwilę miałam 17 lat. Buntownicza nastolatka, sprzeciwiająca się wszystkim normom moralnym wystawionym mi przez rodziców. Zapisałam się do sekty, zaczęłam ćpać, jednak mama cały czas powtarzała mi, że nie taka jest moja natura że jestem całkiem kimś innym. Teraz wiem, że miała racje. Na tym też tle wybuchały awantury domowe i to tak naprawdę od tego zaczął się cały rozpad rodziny. A ja nikogo nie słuchałam. Szłam przez życie pewnym krokiem, widziałam tylko siebie i swoje potrzeby, chciałam się wyrwać z małej mieściny. Nie szanowałam tego co dostawałam od moich rodziców- ich miłości. Teraz wyrzuty sumienia nękają mnie po nocach, a serce ściska żal, że tak wszystkich potraktowałam. A przecież tak kochałam mamę i tatę… Do teraz nie mogę pojąć, jak mogłam im to zrobić, tak zlekceważyć ich opiekę nade mną…

HISTORIA

Wszystko pamiętam ja przez mgłę. Mamę stojącą przy kuchence, oraz tatę, jedzącego kolację. Zdarzenia z ’89 chyba nigdy nie znikną z mojej pamięci, silnie wyryte na moim sercu. Wciąż pamiętam tatę, który z niezadowoleniem odrzuca kanapkę. Podchodzi do mamy i chwyta ją silnie za rękę.

[IMG]http://i43.************/fuq7au.jpg[/IMG]

Powstrzymała krzyk- nie chciała, by ktokolwiek po za nami o tym wiedział. Do mych uszu dotarł silny głos taty. Krzyczał na mamę, która wbiegła do salonu. Spojrzałam na nią- na moją ukochaną mamę. Miała łzy w oczach. „Pomóż”- usłyszałam, jednak nic nie zrobiłam. Ja też bałam się taty, który wbiegł chwilę później.

[IMG]http://i41.************/2nhzupj.jpg[/IMG]

A przecież nie musiało się to tak skończyć. Me sumienie wciąż stawia mi przed oczyma obrazy sprzed dwudziestu lat. Tata gdzieś poszedł… zabrał mamę. Na ekranie telewizora były krople krwi. Nie zdawałam sobie sprawy z tego co się stało. To wszystko przeze mnie! Gdyby nie mój bunt… Poszłam do swojego pokoju, zamknęłam się na klucz i zaczęłam pisać wszystko, by odkupić swe grzechy.

[IMG]http://i42.************/2qjdjrs.jpg[/IMG]

"Nowe Życie"

Bohaterowie


Mariusz Cynamon- lat 48, głowa rodziny. Zarabia na życie swoje, żony i córki. Ma skłonności do kłótni, co jest głównym przyczynkiem do powstawania domowych awantur. Umie okazać jednak miłość i czułość. Jest cenionym człowiekiem za odwagę, ale nie tak postrzeganym przez rodzinę. W wolnym czasie lubi łowić ryby lub chodzić na leśne wycieczki.


Magdalena Cynamon- lat 45, kura domowa. Spędza całe dnie w kuchni wymyślając coraz to nowe przepisy. Z pozoru sympatyczna, jednak wybuchowa. Niechętnie jest nastawiona na świat, tym bardziej na swojego męża. Z córką ma słaby kontakt, była to nieplanowana ciąża.


Olga Cynamon- lat 16, cicha nastolatka. Jej wygląd nie odzwierciedla charakteru, ubiera się tak ze względu na swoje "koleżanki". Każdy dzień jest dla niej ciężki, zwłaszcza po "tym" wydarzeniu. Lubi czytać książki i grać na komputerze.

HISTORIA


"Drogi pamiętniku! Od tego zdarzenia minęło trochę czasu. Byłam załamana, ale.. ulżyło mi. Nareszcie. Teraz muszę Ci o wszystkim opowiedzieć. Jestem gotowa.
Tego dnia siedziałam w salonie i oglądałam telewizję. Obok stali rodzice i jak zwykle się kłócili. Nic nowego. Tak już jest. Udają, że mnie nie ma. Toczą wojny o niewadomo co, a później się godzą. Ja się nie liczę. Już wtedy myślałam, że tak nie dotrwamy.


Następnie nastały ciche godziny. Normalne po kłótni. Tata siedział w kuchni jedząc obiad, a mama znowu coś gotowała. Często zastanawiałam się, czemu tak uwielbia gotowanie. No właśnie- to moja matka,a jestem, znaczy...byłam z nią tak daleko. Jednak to wydarzenie nas przybliżyło duchowo. Duchowo, bo jeszcze tego samego dnia znalazłam rodziców w sypialni leżących sobie w ramionach. Oboje przebici nożem. Nie wiem czemu tak się stało. Chcę rozwikłać tę zagadkę, ale myślę, że poprostu padli ofiarą miłości. Nieszczęśliwej, ale miłości.


W pierwszej chwili ugięły się pode mną nogi. Pomyślałam, że to moja wina. Przez kilka dni byłam zrozpaczona, poczułam między nimi wyjątkową więź. Lecz teraz, po 7 miesiącach mogę powiedzieć, że mi ulżyło! Jestem wolna! Pomimo, że leżę tutaj, w Domu Dziecka jestem szczęśliwa i poczekam dwa lata na nowe życie. Moje Życie! Bez kłótni i awantur."

Zmieszczenie się w jedynie 1000 znakach było dosyć trudne. Większość musiałam i tak pominąć przez to ograniczenie. Mimo to mam nadzieję że się spodoba ^.

Postaci

[img]http://i40.************/juxsbb.png[/img]

Osoba którą chciałam nazywać moją własną perłą. Ktoś kto jako jedyny dawał mi wsparcie. Jeszcze przed paroma dniami witający dzień z uśmiechem na twarzy. Do niedawna prezes swej firmy, staruszek z sąsiedztwa, a dla mnie po prostu on – Kajetan Cochowski.
Człowiek mający plany na przyszłość, cele, wyznaczoną drogę do szczęścia. Cieszący się z błahostek które dla mnie nie miały nawet najmniejszego znaczenia. Tak doskonale tuszujący się człowiek, będący całkowicie zamknięty w sobie. Nie znam osoby bardziej cierpiącej, pragnę zobaczyć człowieka mającego tak samo puste wspomnienia, chcę poczuć jak to jest trzymać wszystkich z dala od siebie – mimo wszystko może właśnie to do Niego przyciągało? Charakterystyczny zapach perfum zawsze mogłam poczuć gdy otulał mnie rękoma. Dla mnie wyjątkowy mąż z którym prawdziwe szczęście nie było nikomu pisane. Księga tłumacząca nam co to szczęście, w połowie dwie zakładki wystarczająco duże by stać się przeszkodą, prawdą jest że większości jedynie zawadzam.

[img]http://i40.************/2yv89bb.png[/img]

Chodź chciałabym opisać samą siebie z jak najlepszej strony, nie potrafię. Kilka złych cech zadomowiło się we mnie na zawsze. Nosząca śnieżnobiały fartuch - Irena Cochowska, kobieta na zdjęciach będąca przykładem dobrej matki. Interpretując tak mój sztuczny uśmiech nie jesteś w wielkim błędzie.
Nie wiem co sądzić o odstających kosmykach włosów, zadrapaniach „zdobytych” podczas prac domowych jak i małych uszczerbkach prezentujących się całkiem inaczej. To coś co zniknie razem z moim wkładem już niedługo. Często czuję się niepotrzebna. Każdy potrafi to co ja, nazwanie piekarnika swym przyjacielem nie jest trudne gdy większość czasu przebywa się w jego pobliżu. Mimo iż chcę to bliskości innych osób nie mogę poczuć. Uczucia skierowane ku mnie zawsze były cienką nitką. Wystarczy niepotrzebny komentarz, źle dobrane słowa czy nawet mały wypadek, a niewidzialna nić przerwie się w połowie. Czterdzieści pięć lat dążenia do czegoś co nie istnieje, aż tyle do czasu gdy w końcu to zrozumiałam.

[img]http://i41.************/2n8v2vb.png[/img]

Moja córka – pierwsza i na me nieszczęście chyba ostatnia. Te wszystkie kłótnie, zgody, a na końcu wspólne zabawy kolorowały moje życie na coraz to weselsze barwy. Jej charakter nie odziedziczony po żadnym z rodziców jest jak dla mnie wzorem. Potrafi pomóc, wybaczyć, podnieść na duchu czy rozbawić chodź może tego nie widać. Niektórzy ludzie mają trudne życie z wielu powodów, cieszę się że ona potrafi przez te trudności przejść z podniesioną głową. Iga Cochowska, osoba będąca mym oczkiem w głowie. Tłumaczę sobie do dziś że jest idealna, że jest kimś kim ja nie mogłam zostać. To kolejne kłamstwa. Narkotyki, alkohol, źle dobrani znajomi i inne czynniki niszczą ją na moich oczach. Tak trudno jest to jej już wytłumaczyć, po pewnym czasie nawet zaprzestałam. Wątpię by zrozumiała swe błędy, me zdziwienie pojawi się jedynie gdy z codziennej szarości zostaną zapiski w pamiętniku – zeszycie przetrzymującym najskrytsze myśli. Mogąc do niego zajrzeć byłabym w stanie coś zmienić [lecz się boję].

Historia

[img]http://i41.************/2yoya81.png[/img]

Czuję się dziwnie, moje życie jest zbyt monotonne i nie mogę tego zmienić. Wystarczyła chwila nieuwagi by ono legło w gruzach. Propozycja inna niż zwykle wywołała kłótnię. Ja tylko chciałam opuścić to miejsce. Czy to wiele? Czy jest to powodem do kłótni? Jego słowa podcinały mi skrzydła. Czułam się naprawdę źle.

[img]http://i39.************/2ij2hl0.png[/img]

Dni mijały jak zawsze. Nie udało mi się nic zmienić. Tym razem zostałam sama, oby nie na zawsze. Odwrócona twarz córki, gniewny wzrok męża, ludzie plotkujący na mój temat. Dzięki zwykłym marzeniom o tym by wszystko zmienić stałam się wrogiem otaczających mnie osób. Wszystkim było tak dobrze…

[img]http://i44.************/ap8jm1.png[/img]

Mężczyzna mego życia cieszący się na nowo każdym dniem, zamykając przy tym dostęp do swego serca coraz bardziej. Dziewczyna zawsze szczęśliwa zapisująca przebieg wszystkich przeżytych dni na papierze. Zniknę wraz z jego uczuciami, zniknę gdy ona zapomni o pamiętniku. Wcześniej jednak stanę się mniej egoistyczna i stworzę opowieść w której wszyscy będziemy szczęśliwi [lub chociaż ja…?].

[Avonlea]

To jest moje pierwsze opowiadanie ogólnie na forum. Mam nadzieję, że wam się spodoba


Postać I

[IMG]http://i39.************/f354io.jpg[/IMG]


Jest to Zygmunt Stepford. Ma 55 lat i wiele przeżyć za sobą. Jest wydawcą małej lokalnej gazetki, a poza tym miłym i szanowanym obywatelem. Ma wielu przyjaciół, którzy wstawiliby się za nim w każdej sytuacji. Jednak nie wszyscy są tak mile nastawieni, między innymi zazdrosna konkurencja, która jest w stanie przeszkodzić w jakikolwiek sposób. W życiu prywatnym to ciepły, radosny i opiekuńczy mąż oraz ojciec, zamartwia się problemami innych członków rodziny, a nigdy nie myśli o sobie. Jest wielkim fanem sportu, a dokładnie piłki nożnej. Za młodych czasów san grywał i wyjeżdżał na turnieje.


Postać II

[IMG]http://i39.************/ir0par.jpg[/IMG]

Edyta Stepford. Jest pewną siebie i niezłomną egoistką, zawsze dążącą do swego celu. Bardzo kocha swoich bliskich, lecz nie zawsze potrafi ich uszanować i zrozumieć, ponieważ ma już taki charakter. Z wykształcenia jest nauczycielką języka polskiego, lecz minęła się z powołaniem ponieważ nie ma podejścia do dzieci. Więc każdy dzień spędza w domu. Od czasu kiedy przeszła już kryzys wieku średniego niema dnia by niemiała o coś pretensji. Jej dobrą stroną jest gotowanie, codziennie przyrządza inne, zawsze wyjątkowe potrawy, którymi zachwyca wszystkich obecnych. W końcu każdy ma swoje dobre i złe strony.

Postać III

[IMG]http://i42.************/52fd5y.jpg[/IMG]

Łucja Stepford. To młoda i zbuntowana nastolatka, która żyje własnymi prawami i niema zamiaru podporządkowywać się innym. Zawsze ma dużo spraw na głowie więc rzadko przebywa w domu. Często się buntuje i jest przyczyną kłótni rodzinnych, ponieważ wyrozumiały ojciec próbuje ją zrozumieć, a nieugięta matka stawia na swoim. W jej pełnym przygód życiu niema czasu na naukę, więc zrujnowała plany rodziców.


"ROZSTANIE"


[IMG]http://i44.************/2nqs2sk.jpg[/IMG]

Wieczór tego dnia był wyjątkowo piękny, zdaje się że rodzina Stepford nigdy go nie zapomni. Starania Edyty o przyrządzenie jak najlepszej kolacji poszły na marne po zobaczeniu niezadowolonej miny Zygmunta, który od rana miał zły nastrój. Łucja gdy tylko zeszła do salonu, by obejrzeć telewizje zobaczyła kłócących się rodziców.

[IMG]http://i39.************/14ig680.jpg[/IMG]

Nie wiedziała co było przyczyną tej sprzeczki. Nagle matka zaniemówiła, chwyciła się za serce i przewróciła. Ojciec stał nieruchomo, patrzył tylko jak z nosa matki leje się krew i słuchał matczynych próśb o pomoc. Tak naprawdę chciał pomóc, ale nie wiedział co ma zrobić, przed oczami stanęły mu obrazy z całego ich wspólnego życia. Od poznania się do dzisiejszego wieczoru. Łucja natomiast podbiegła do matki. Płakała i błagała ją by ich nie zostawiała. Niestety Edyta nie zdążył już tego usłyszeć.

[IMG]http://i42.************/11ub5et.jpg[/IMG]

Dziewczynka pobiegła do swojego pokoju i przelała ostatnie chwile życia matki na kartki papieru w pamiętniku.

"Życie"

[IMG]http://i43.************/104goef.jpg[/IMG]
Jerzy Kwiatek- niby zwykły, prosty mężczyzna, ale jest w nim coś innego. Jako niezbyt zamożny właściciel sklepu powinien żyć skromnie. Ten jednak rozrzucał pieniądze na lewo i prawo. Zupełnie nie zwracał uwagi na resztę rodziny.
[IMG]http://i42.************/2dvj1as.jpg[/IMG]
Agnieszka Kwiatek- dość młoda „kura domowa”. Nigdzie nie pracuje. Jej zajęciem jest pranie, gotowanie, sprzątanie. Bardzo lubi swój czas spędzać na dworze. Pielęgnując kwiaty, a zimą zajmuje się roślinami w szklarni.
[IMG]http://i42.************/k1yj45.jpg[/IMG]
Sara Kwiatek – skończyła szkołę średnią. Planuje iść na studia. Jej ulubionym zajęciem jest czytanie książek. Nie ma przyjaciół. Jest cichą, zamkniętą w sobie dziewczyną. Kocha swoich rodziców, choć nigdy im tego nie okazuje.

Historia

[IMG]http://i41.************/xf67t1.jpg[/IMG]
I znów to samo. Dlaczego oni się tak kłócą? Już nie mogę tego wytrzymać. Najchętniej bym wyszła, ale bardzo fajny film leci w telewizji. Choć jakby się zastanowić ich dzikie krzyki nie pozwalają mi oglądać. Chwilami mam ich dość.
[IMG]http://i44.************/10x7dzl.jpg[/IMG]
Mama jak zwykle krzątała się po kuchni. Tata, „wielki” biznesmen, je szybko śniadanie. Twierdzi, że śpieszy się do pracy. Wcale nie rozmawia z mamą. Taki widok jest przytłaczający. Nie wiem jak ja to wytrzymam. Przecież tak nie da się żyć. Było by ciekawie, jakby moi rodzice postanowili się rozwieść.
[IMG]http://i43.************/2ag2ru9.jpg[/IMG]
Poszłam do swojego pokoju. Właśnie zaczęłam czytać „Nocne ballady”. Muszę przyznać, że to ciekawa książka. Wciągnęła mnie tak bardzo, że nawet nie zauważyłam upływających godzin…

WYSTĘPUJĄ

Mark Hardwicke (lat 51)
[IMG]http://i39.************/2ni0504.jpg[/IMG]
Człowiek stabilny umysłowo, nie zdolny do dziwnych wyskoków typu napady na bank, czy skoki na bungee. Łysiejący 51-latek próbujący odizolować się od żony i przybranej córki. Szef wielkiej korporacji produkującej pastę do zębów „Colgate”, mimo to nie zamożny. Od dziecka rozpieszczany, pławił się w luksach, ale od zawsze znał wartość pieniądza. Niestety po upadku firmy ojca, dochody spadły, a on musiał przenieść się na niższy szczebel drabiny społecznej. Żonę traktuje jak pomoc domową, o córce od czasu do czasu zdarza mu się zapomnieć. Jego ulubionym zajęciem jest przyglądanie gazet o treści politycznej, bądź ekonomicznej.


Lauren Hardwicke (lat 36)
[IMG]http://i40.************/ifx2lc.jpg[/IMG]
36-letnia kura domowa. Nie pracuje zawodowo, ponieważ na utrzymanie zarabia mąż. Zajmuje się domem, przybraną córką i dwoma kotami: Fifi i Fafi. Zakochana szaleńczo w swoim oschłym mężu i córce. Większość czasu spędza jednak na pracach typowo domowych, czyli sprzątaniu, prasowaniu, praniu, zmywaniu i wielu innych. No i oczywiście bieganiu wokół Marka. Więc czasu dla siebie i córki zostaje jej zdecydowanie za mało.

Isabella Hardwicke (lat 16)
[IMG]http://i40.************/a3kryh.jpg[/IMG]
Jako czteroletnie dziecko porzucona przed drzwiami sierocińca, jako piętnastolatka przygarnięta przez rodzinę zastępczą. Dziewczyna ogólnie rzecz biorąc miła, aczkolwiek zamknięta w sobie. Wszyscy wyśmiewają się z niej w szkole wytykając ją palcami i krzycząc przy tym „Emo!”. Ona nawet nie stara się tłumaczyć, że na czarno ubiera się z powodu kilkunastoletniej żałoby po młodszym braciszku. Pracowita, nie zawsze uprzejma. Przybranym rodzicom zawdzięcza tylko dach nad głową, nie czuje z nimi żadnej więzi, ale w jakiś skomplikowany sposób jest im wdzięczna za to, że nie musi mieszkać w sierocińcu razem z hordą bachorów przypominających jej brata. Jej pasją jest czytanie książek z rodzaju fantasy i pisanie wierszy.

HISTORIA

Siedzę tu, szare kraty zasłaniają mi życie, które porzuciłam na własną prośbę. Ale nie czuję się winna.
Boję się tylko, że Bella zmarnuje sobie życie.
Zamiast się nad sobą użalać, opowiem Wam jak to było.

[IMG]http://i41.************/156tzr4.jpg[/IMG]
-Znowu zrobiłaś nie z tą szynką, z którą chciałem!-Mark wstał i rzucił kanapkę na blat.
-Przepraszam, zaraz zrobię ci drugą.-Naprawdę miałam już tego dość.
Scena sprzed paru dni utrwaliła się w mojej pamięci:

[IMG]http://i39.************/2lw7yxc.jpg[/IMG]
-Mark, ja tak nie mogę.
-To ja zarabiam, więc siedź cicho.-Przerwał mi i wyszedł.

*

Za chwilę w kuchni pojawiła się Bella.
-Hej Lauren.-Rzuciła i zabrała się za kanapkę Marka. Kiedy zobaczyła, że płakałam podeszła i spytała czy znów się kłóciliśmy.
Opowiedziałam jej wszystko, a ona rzekła, że będzie okej. Nie uwierzyłam.

[IMG]http://i41.************/5vy61u.jpg[/IMG]
Plan miałam ułożony w głowie, zaprowadziłam Bellę na górę. Odczekałam chwilę, aż zacznie czytać.
Wtedy zeszłam na dół i zaczęłam na niego krzyczeć. Porwałam nóż do chleba z blatu kuchennego, zamachnęłam się i było po wszystkim.
Byłam wolna.