Czerwonousta

[naughty_girl]

TREŚCI TYLKO DLA OSÓB OD 18 LAT - WCHODZISZ NA WŁASNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ. JEŚLI NIE MASZ 18 LAT BĄDŹ NIE CHCESZ ICH OGLĄDAĆ, WYJDŹ Z TEMATU!

Witajcie C: Jestem Kaśka,na forum obecna od dnia dzisiejszego,a to jest moje pierwsze FS!W realu mówią mi,że mam talent pisarski,więc jestem ciekawa,co wy powiecie! Opowiadanie będzie zawierać treści od lat 18 oraz takie o charakterze kazirodczym. Także więc osobom poniżej lat 18 nie jest zalecany pobyt tutaj. Moje FS nosi tytuł ,Czerwonousta". Poniższy tekst nie jest prologiem, gdyż ja sama nie mam w zwyczaju poprzedzania swoich prac własnie prologami,jedynie epilogi,ale na niego jeszcze nie nadszedł czas. Jestem artystą wyzwolonym,że tak powiem xD Za poniższe błędy i wszelkie niedopatrzenia z góry przepraszam,ale wiecie,te ,,nerwy" xD

-------------------------------

- Jak myślisz? To dobry pomysł? - głos Dana wyrwał mnie z zamyśleń.
- Hmm? Przepraszam, mówiłeś coś? - zapytałam nieprzytomnie, nie wiedząc za bardzo, co się dzieje. Dan potarł brodę z wyrazem rozdrażnienia na twarzy wyraźnie niezadowolony, że go nie słucham.
- Achun... - westchnął chłopak i rzucił mi zmęczone spojrzenie - Pytałem się, czy nie kupić nowego samochodu. A ty jak zwykle mnie nie słuchałaś! - stwierdził.
- Uh, przepraszam Dan, ale rozmowa o autach zwyczajnie mnie nudzi - powiedziałam i posłałam mu niezadowolone spojrzenie.



- Achun, ja wiem. Ale skoro to ma być nasz wspólny samochód, więc pomyślałem...
- Nie obchodzi mnie to, jaki będziemy mieć samochód. - wpadłam mu w słowo - byleby działał przez następne piętnaście lat.
- Eh...Z tobą o niczym nie można porozmawiać...Wiecznie jesteś taka zamyślona. Ile można rozpamiętywać przeszłość moja soeur *
Na dźwięk jego słów drgnęłam i wstałam z kanapy. Czułam jak wzrok mojego brata błądzi po mojej twarzy. Stanęłam przy oknie, a po chwili poczułam ciepły oddech Dana na karku.




- Wiesz, że nie mogę zapomnieć... - szepnęłam
- Ja wiem, że to jest ciężko zapomnieć, ale... - odpowiedział zrezygnowany
- Nie ma żadnego ale! - przerwałam mu gwałtownie - przeszłość jest częścią mojego życia i nie dam rady jej zapomnieć...
- Achun, zrozum mnie, proszę... - mój brat był wobec mnie bezsilny
- Nigdy nie dam rady zapomnieć tamtych chwil, kiedy ty i ja... - zaczęłam spokojnym głosem
- Dość już tego dobrego. - chłopak warknął ostro - Nigdy nie mów w mojej obecności o tamtych... chwilach - dokończył, już nieco łagodniej, po czym chwycił moją dłoń.
- Świadomość, że my...już nigdy... - mówił urywanym głosem, jakby mówienie sprawiało mu ból
- Dan, nie musisz... - urwałam, gdy poczułam jego ciepłe wargi na swoim czole. Brat zatopił dłoń w moich włosach.




Czułam bicie jego serca przez materiał koszulki. Przymknęłam oczy i pozwoliłam, by czas stanął w miejscu. Liczyliśmy się tylko my - ja i Dan, mój brat. Jedyna rodzina jaką mam.

------------------
*(z fr.) siostro


@ Libby: Za duże zdjęcie!