Odcinek IX
Chłodny, wrześniowy poranek przyprawiał o dreszcze. Na dworze ogromnymi strugami lał się z nieba deszcz. Cały świat stał się nagle smutny. Aż ciężko w to uwierzyć, ale to właśnie dziś Paula po raz pierwszy pójdzie do nowej szkoły. Spotka nowych ludzi, a co najważniejsze chce zerwać ze swoją przeszłością. Chce być dobrą uczennicą. Nie ma zamiaru co rusz lądować na „dywaniku” u dyrektora, jak to często bywało w Milano City. Rozmyślając jeszcze przez chwilę, podniosła się niechętnie i poszła do łazienki. Ubrała się galowo, umalowała, uczesała i zeszła na dół. Mama czekała już ze śniadaniem. Bardziej przejęta niż córka, zaczęła rozmowę:
-Córciu, jak ty sobie tam poradzisz? Mam nadzieję, że będzie wszystko dobrze. Pamiętaj, nie stresuj się, poznawaj ludzi, a co najważniejsze zrób dobre pierwsze wrażenie.
-Mamo! Ja o tym wszystkim wiem. Nie musisz mnie pouczać. – odpowiedziała Paula kończąc śniadanie.
-Oj, no już dobrze. Powodzenia. – Dodała mama żegnając się z córką.
[IMG]http://i39.************/15fg8lw.jpg[/IMG]
-Paula no chodź już. Nie wypada się spóźnić. – krzyczał gdzieś z dworu tata.
-Już idę. – odpowiedziała, sprawdzając czy wszystko zabrała.
Wsiadła do samochodu i pojechała… Zastanawiała się jak to będzie… Czy będzie potrafiła porozumieć się z ludźmi, czy starczy jej odwagi by podołać wszystkim problemom, które zapewne będą na nią czyhać na każdym kroku.
„Tak! Dam radę” – powiedziała sama do siebie, ale tata jakby uśmiechnął się do niej.
-To tutaj. Wysiadaj. Do zobaczenia o trzynastej. – powiedział tata.
Paula nic nie odpowiedziała. Zobaczywszy szkołę zapomniała o całym świecie. Nie sądziła, że ten budynek można tak polubić. Weszła do środka i podeszła do grupki stojących chłopaków.
-Przepraszam. Nie wiecie może gdzie odbędzie się apel?
- Tutaj za rogiem. Chcesz, zaprowadzę cię tam. – zaproponował jeden ze stojących tam chłopaków.
-Dziękuję za pomoc, ale poradzę sobie sama. – odpowiedziała, uśmiechając się.
„Ale z niej laska”- szemrali między sobą chłopacy.
Uśmiechnęła i udała się na wskazane miejsce. Usiadła i cierpliwie czekała… Nagle rozległ się głos:
-Witam wszystkich zgromadzonych. Nazywam się Amanda Madley .Jestem nową panią dyrektor. No cóż tu więcej mówić: zapraszam do klas.
[IMG]http://i42.************/2usa9fa.jpg[/IMG]
Paula zaskoczona była taką mową pani dyrektor. Przywykła już do długiego, ciągnącego się monologu. A tu niespodzianka. Teraz pozostaje pytanie, do której klasy należy. Nie wiedziała co zrobić. Na szczęście pewna pani zaczęła czytać listę uczniów przynależnych do klasy IIa.
-Paulina Kwiatek. – wyczytała pani, a Pauli kamień spadł z serca.- Proszę, udacie się do sali nr 30.
Paula, nie mając pojęcia gdzie to jest, szła za swoją klasą. Po drodze zobaczyła Michaela.
-„On też tu chodzi? Myślałam, że jest starszy”. – pomyślała, machając mu.
Doszła do wyznaczonej sali, zajęła miejsce. Potem pani podała plan lekcji i był to koniec. Wszyscy opuścili szkołę, czekając na rodziców. Paula myślała, że już nikt się nią nie zainteresuje. Wtem podeszły do niej cztery dziewczyny. Przyjrzały jej się dobrze i jedna z nich powiedziała:
-Cześć. Jestem Michalina. A to Sabina, Monika i Sasha. – powiedziała, pokazując na dziewczyny.
-Miło mi. Jestem Paulina.
-Jesteś tu nowa? – zapytała Sabina.
-Tak… - w tej chwili pod szkołę podjechał tata.- Przepraszam, ale muszę już lecieć. To do zobaczenia jutro.
- No to na razie. – powiedziała, trochę ironicznie Michalina.
[IMG]http://i40.************/30tmgci.jpg[/IMG]
Paula myśląc o tym wszystkim, zapomniała powiedzieć tacie jak było w szkole. Ten wnioskując po jej zadowolonej minie nie pytał o nic…
----------
Przyczepicie się pewnie do zdjęcia II, dlatego już wszystko wyjaśniam. Uczniowie siedzą tam, tylko, że dalej i kamera ich nie uchwyciła. Zrobiłam to specjalnie by pokazać, że nikt nie chciał usiąść w pierwszym rzędzie, przy pani dyrektor. Czyli można po tym sądzić, że nie jest to ulubiona pani dyrektor
Komentujcie
EDIT: Proszę o komentarze od tych co czytają 'pod przykryciem'... Rozmowa z Liv troszkę mnie uświadomiła... Więc... Wiem,że są takie osoby
