A ja wyjeżdżam z moim nudziastwem:
Bebe Twins odc. 25
- Brandon miał wypadek samochodowy.
- Żyje? - wykrztusiłam
- Żyje, owszem żyje ale...
- Będzie chodził?
-Będzie. Będzie wykonywał wszystkie funkcje życiowe ale...
- Powiedz mi mamo, powiedz o co chodzi.
- Ty, ty powiedziałaś do mnie mamo...- wyszlochała matka Brandona.
- Tak, planujemy się pobrać...w końcu dzidziuś w drodze.
- Brandon ma tylko złamaną rękę. Ale z przemieszczeniem i ma śruby.
- Biedaczek. Gdzie leży? - zapytałam treściwie.
- W szpitalu na Kolejowej.
- Ok, zaraz u niego będę. - krzyknęłam i porwałam moją nike'owską torbę do ręki.
- Jadę do Brandonka - wyszeptałam na ślepo, szukając kluczyków.
- Kiedy będziesz to zrobię kolację? - zapytał ojciec ale ja go nie słyszałam. Szukałam po całej kuchni jabłek, bananów, pomarańczy, mandarynek. Wzięłam też dla mamy kilka rzeczy z łazienki i nie tylko po czym wybiegłam z domu. Otworzyłam ostro moją nieuzywaną do tej pory Toyotę Land Cruiser. Wypadiona wersja jak nic, ale tym, razem nie przeszkadzało mki to że ktopś może ją buchnąć spod szpitala. Odpaliłam ją i pojechałam na Kolejową.
- Dzień dobry. - krzyknęłam w progu i pobiegłam na górę na chirurgię.
- Branodn Brandon. - jęczałam zaglądając do każdej sali. Dopiero kiedy go znalazłam odetchnęłam z ulgą. Mój mały leżał na sali z opatrzoną głową i złamaną ręka.
- Cześć słoneczko. - powiedziałam do niego i postawiłam owoce w misie na stoliku.
- Cześć malutka. Jak tam dzidziuś? - zapytał przymilnie.
- Bardzo dobrze. Czuję się coraz lepiej i nawet jeżdżę samochodem/ - powiedziałam z dumą.
- Moja mała dzielna dziewczynka!! - odparł on i pogładził mnie po brzuszku.
- Jesteś słodki....- powiedziałam szczerze i pogłaskałam go po głowie.
- Au, boli...- powiedział. Poszłam do mamy. Ale zamiast mojej dzielnej matki ujrzałam szlochającą kobiete.
- mamo, coś nie tak z małą? - zapytałam szybko
- Tak. Tak ona jest w stanie krytycznym / - zaraz zaczęłam pocieszać mamę. Dopóki nie powiedziała mi:
|