Szansa

I na mnie pora.

Napisał Liv

I tak kołyszą się w rytmie muzyki wtuleni w siebie.

Może raczej "w rytm muzyki"?

Napisał Liv

Poza tym[1], już wtedy doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że na co dzień nie będzie miała go przy sobie, dlatego skoro jeszcze jest,[2] trzeba z nim spędzać jak najwięcej czasu.

Przecinek nr 1 chyba zbędny, zaś nr 2 dodany przeze mnie.

Napisał Liv

Dowody, jak to miłość potrafi zmieniać człowieka, pomyślała kiedyś Lily.

Nie wiem, czy nie lepiej brzmiałoby "Dowody na to, jak miłość..."

Napisał Liv

To, co ma przed oczami, jest jak scena z jakiegoś horroru.

Ten pogrubiony przecinek to chyba tam właśnie powinien się znajdować.

Napisał Liv

Nagle usłyszała strzał, a następnie dźwięk człowieka upadającego na deski.

Pogrubiony przecinek to ode mnie.

Poza tym chwilami się gubiłem w tym dialogu sennym. Konkretniej niebardzo wiedziałem, które kwestie należą do Bartka, a które do Dustina. Ale większość mimo wszystko zrozumiałem.
Reszta OK.
A co do zdjęć - świetnie wygląda to pomieszczenie z koszmaru. Takie trumienno-pogrzebowe klimaty - choć te kwiaty bardzo ładne, nawet przyjemne. :-)

Tak sobie przeczytałem mój poprzedni komentarz i pomyślałem, że dużą część tego, co wówczas napisałem, mógłbym teraz zmiętosić i wyrzucić do kosza niczym kartkę zabazgraną bzdurami. W proch się obróciło porównanie do Penelopy, na nic zdała się ta historia o żonie radzieckiego żołnierza. W przypadku L. bowiem nie chodzi ani o jedno, ani o drugie. Z jednej strony bowiem zdradziła męża, z drugiej zaś wcale nie jest jej z tym przyjemnie.
Co ma począć L.? Jak pisałaś: i tak źle, i tak niedobrze. Wydaje mi się, że jednak mimo wszystko powiedzieć prawdę. Ona z niejednej opresji cało wyszła, więc nawet jak mąż zdzieli jej po twarzy, to nie będzie dla niej koniec świata.
Pozwolę sobie przypomnieć jakiś mój post z 1 października:

1. L. i Dustin biorą rozwód - ona zabiera dzieciaki i wiąże się z Bartkiem albo innym fagasem.
2. L. zostaje porwana i zamordowana przez Bartka, Dustin siedzi w mamrze, dzieci trafiają pod opiekę Wiktora M. lub do rodziny zastępczej.
3. Dustin dostaje zdjęcia obciążające żonę i:
a) sfrustrowany wiesza się w celi;
b) ucieka z więzienia i dokonuje zemsty.
4. L. dowiaduje się o kompromitujących fotografiach i ulega szantażowi; Dustin wówczas realizuje jedną z opcji w punkcie 3, choć z innych powodów.

Takie wówczas rysowałem wizje zakończenia "Szansy". Teraz dochodzę do wniosku, że prawdopodobne są opcje:
- 1, ponieważ Dustin to typ bardzo zawzięty, o trudnej przeszłości, a śmiem wątpić, żeby przez te x lat małżeństwa on się aż tak bardzo nie zmienił, żeby wybaczać złamanie przysięgi małżeńskiej - nawet gdy chodzi o dobro dzieci. Sądzę zresztą, że taka niespodzianka odnowi u niego dawny uraz do blondynek, a kto wie, czy nie wybije mu z głowy idei jakiegokolwiek poważniejszego związku.
- 3b, choć z pewnymi zmianami (inne powody, zamiast ucieczki może zawiasy). Ciekawe tylko, czy dostanie się L. i Bartkowi, czy też tylko jednemu z tych dwojga. Może w grę wejdzie opcja dresiarska - bohaterce włos z głowy nie spadnie, za to ryj Bartka będzie wyglądał tak, jakby po nim walec przejechał.

A tak w ogóle Bartek to cham. Niby Werter - ponoć archetyp romantyka - też się rzucił na Lottę, pomimo że ta była już zamężna, ale mimo wszystko tego typu zachowanie uważam za podłość i bezczelność. Przecież taki sposób wyrażania uczuć tylko rani ukochaną osobę. Już chyba lepiej się rozpić albo popełnić samobójstwo.

Pozdrawiam, życząc weny i opanowania.

[Pepsiik]

ejj!
Hnat!
nie krytykuj ;D
Liv piszesz świetnie
Lily ma dylemat...

[Volturia]

cholera, a myślałam, że już coś nowego :< Liv wiem, że brak czasu przeszkadza, ale kurcze - napisz coś wreszcie!

Żebym nie było - ja też pisze! ;D < właściwie to mam już gotowe, ale zgubiłam... tzn. nie zgubiłam - po prostu nie wiem gdzie jest xp >

[Liv]

Krytyka w jego wykonaniu otwiera mi oczy, a często wylewa mi na głowę kubeł zimnej wody.
Jednak mimo to na takich komentarzach najbardziej mi zależy, a zarazem najbardziej się ich boję.
Za to Wasze podnoszą mnie na duchu

Nie powiem, mało, ale dzięki za to co jest...

Wkrótce wolne! Livka "zaprzęgnie się do pługa" (jak to zwykła mawiać moja polonistka) i wyczaruje dla Was cudnej urody odcinek! (o ile nie braknie mi czasu )

[Liv]

XXVI
Co począć?

18 II


- Mamusiu, a psyjedzie dzisiaj dziadek?- ciche buczenie laptopa zostało przerwane przez dziewczęcy głosik.
- Tak, wpadnie na podwieczorek- odparła mama dziewczynki.
Dziecko, zrozumiawszy wypowiedź i nie mając więcej pytań, powróciło do przeglądania książeczki. Lily natomiast skierowała się w stronę kuchni, nagle przypomniawszy sobie o czymś.
Wbrew swoim obawom, miała jeszcze całą paczuszkę pierników. Cieszyło ją to bardzo, gdyż wyjątkowo w tym dniu nie chciało jej się wychodzić z domu.
Prawdę mówiąc, nie miała ochoty na nic. Wydarzenia zeszłej nocy wciąż oddziaływały na nią w dość silnym stopniu, przez co od samego rana była „nie do życia”. Nie uśmiechnęła się ani razu (dlaczego miałaby to zrobić?), jej gesty nie były ani trochę energiczne, wydawała się być wyjątkowo „przymulona”. Udało jej się jakoś zbyć córeczkę, mówiąc po prostu, że „mamusia się źle czuje”. Wszak mała Tania Teresa i tak nie zrozumiałby o co tutaj chodzi.
I jeszcze ta wizyta taty… Może powinna ją odwołać? Spodziewała się, że nie pochwali jej za to. Tylko nie wiedziała, czy zostanie skarcona czy raczej otrzyma dobrą radę. W końcu Wiktor Muchomorek też nie był wzorowym mężem dla jej mamy…
A ona dalej nie wiedziała, co począć w tej sytuacji.
Dzwonek do drzwi.
Zamarła.

***


- Przepraszam, że tak wcześnie się zjawiam, ale przejeżdżałem i do głowy wpadła mi myśl, żeby już teraz do ciebie wstąpić- tłumaczył się chwilę po tym, jak przywitał się z córką- Mam nadzieję, że nie przeszkadzam?
- Nie, skądże. Wejdź, proszę.
Ledwo co mężczyzna przekroczył próg dzielący werandę i korytarz, dopadła go (czujna, jak zawsze) wnuczka, nie dając mu nawet się rozebrać.
Mając tą króciutką chwilkę czasu i dziękując Bogu za córeczkę tak przywiązaną do swojego dziadka (który, niestety, po części zastępował jej ojca…), zaczęła gorączkowo myśleć nad tym czy w ogóle, a jeśli już, to jak mu to powiedzieć.

Oczywiste jest, że nie bała się tak jak w przypadku, gdyby miała stanąć oko w oko ze zdradzonym mężem, ale niemniej jednak obawiała się zdania swojego najbardziej zaufanego przyjaciela.
Nagle przez głowę przeleciała jej myśl, która okazała się ratunkiem. Skoro straciła już (prawie) wszystko, czego niby miałaby się bać?
Wiedziała, że to nie będzie proste, być może nawet pozwoli jej przygotować się na tą najważniejszą rozmowę z Dustinem (bo taka opcja na razie w większym stopniu wchodziła w grę), ale postanowiła spróbować.

***

- Pomysł Ani, by kupić Małej książeczkę o modzie, okazał się świetny!- powiedział z uśmiechem na ustach czterdziestolatek, wchodząc do żółtej kuchni- Twoja córeczka zapragnęła zostać modelką!
Nie mogła powstrzymać uśmiechu słysząc to. Wizja jej Maleństwa kroczącego w dziwacznych strojach po wybiegu wywoływała u niej wewnętrzny śmiech. Znacznie bardziej wolała, by poszła w ślady matki i babki, robiąc na przykład karierę piosenkarki. Ale nie modelki!
Szkoda tylko, że jej uśmiech szybko się ulotnił. Podała na stół talerzyk z łakociami, już ze swoją starą, zobojętniałą miną. Chwilę później doniosła jeszcze dwie filiżanki kawy. W tym krótkim czasie jej gość zdążył dokonać rozeznania. Widział, że coś ją martwi, ale pozwolił, by sama mu o tym powiedziała. Jak nie będzie miała na to ochoty- trudno. Ale znając jej możliwości wyśpiewa mu wszystko.
Bacznie ją obserwował. Była strasznie spięta, unikała jego wzroku. Jakby bała się mu o czymś powiedzieć...
- Tato- odezwała się w końcu- Gdyby mama oznajmiła ci któregoś dnia, że cię zdradziła- wybaczyłbyś jej od razu?
- Wiesz, że bardzo kochałem twoją mamę, chociaż nie okazywałem tego, ale…- zastanowił się przez chwilę- Wiesz, jaki jestem. Dlatego też od razu bym nie wybaczył. Dopiero po jakimś czasie.
- Czyli to jest możliwe?
- Oczywiście, o ile dwoje ludzi na tyle mocno się kocha… Zresztą, nie jesteś małą dziewczynką, żeby ci to tłumaczyć.
- Ale w pewnym momencie i dorosły staje się bezradny jak dziecko- powiedziała smutno, po czym się rozpłakała.
- Ja zrobiłam coś bardzo złego…
Nie musiała mówić nic więcej. Nie miała głupiego ojca, a przynajmniej nie takiego, który nie posiada krzty logiki w głowie. A że on miał jej niemało, zaraz zrozumiał, co chciała osiągnąć zadając mu te pytania.
Ale nie od razu do niego doszło, co jego córka tak naprawdę zrobiła- jak bardzo rozwaliła sobie życie…
Gdy jednak to sobie uświadomił…
Nie, nie był na nią zły. Po prostu było mu żal swojej jedynaczki. Nie chciał jej robić wykładów, jaka to jest zła i w ogóle, bo wiedział doskonale, że ktoś inny ją prześwięci.
Bo niby czegóż innego miał się spodziewać po swoim zięciu?
- Nawet nie wiesz, jak podle się teraz czuję- mówiła przez zaciśnięte gardło- Pomyśl tylko- twoja córka, z pozoru kochająca żona, okazała się większą zdzirą, niż można było sobie to wyobrazić. Ale wiesz, co jest najgorsze?
- Wiem. Straciłaś ukochanego, chociaż on jeszcze o tym nie wie.
- I w dodatku nie wiem, czy ma się dowiedzieć… Przecież on mi nie wybaczy! Ale z drugiej strony…
- Dlatego też powinnaś mu powiedzieć- odparł stanowczo- Najgorsza prawda jest zawsze lepsza niż kłamstwo.
- Ale ja nie chcę go stracić! Zostanę sama z dwójką dzieci…
- Jeżeli wasza miłość jest prawdziwa, to wybaczy. Na pewno nie od razu, ale myślę, że po jakimś czasie mu przejdzie. I jeszcze jedno- rozprawa jest czwartego o 15. Nie odwlekaj tego, bo będzie jeszcze gorzej.
- Mam nadzieję, że się zdobędę…
- Będę trzymał za was kciuki- zapewnił, po czym wstał i zasunął za sobą krzesło
- Dzięki, tato- ona zrobiła to samo, po czym mocno uściskała swojego ojca

- Nawet nie wiesz, jak bardzo mi tym pomogłeś.
- Wiesz, Lily, gdy miałem okazję po raz pierwszy z nim pomówić byłem przekonany, że to jest idealny mąż dla mojej córeczki.
- Dlatego gdy poprosił cię o moją rękę od razu się zgodziłeś.
Zaśmiał się.
- Widzę, że wiesz trochę więcej aniżeli bym cię o to posądzał… Ale masz rację- tak było. Obiecał mi wtedy, że się tobą zaopiekuje i myślę, że dotrzyma słowa.
Chwilę później Wiktor udał się do piwnicy (Lily raczej nie należała do kobiet, które same potrafiłyby zatroszczyć się o ciepło w domu- do tego potrzeba było fachowej, męskiej ręki), potem pomówili jeszcze parę minut za całkiem odmienne tematy, i w końcu rodzic tej ślicznej blondynki pojechał w swoje strony.
A ona zrobiła sobie mocno postanowienie- dzielnie wszystko zniesie, zerwie kontakt z Bartkiem i za wszelką cenę będzie próbowała ratować swoje małżeństwo.
Nawet do głowy wpadł jej pomysł jak wykręcić się z projektu. „Mam tylko nadzieję, że Rudek nie narzeka na nadmiar pracy”- pomyślała, po czym umówiła się z nim na spotkanie następnego dnia.

***

19 II

- Potrzebuję pomocy z tym- tu wskazała na zawartość teczki, na którą składało się kilkanaście drukowanych kartek*
Siedzieli właśnie w przytulnej kawiarence w miarę cichej, jak na Warszawę, okolicy, i przy herbacie omawiali poszczególne aspekty projektu.
Mężczyzna przeglądając zawartość stronic lekko się uśmiechnął. Uśmiech ten wróżył „pozytywne rozpatrzenie jej prośby”, i jak się później okazało, nie pomyliła się w jego interpretacji.
- Myślę, że w tydzień się z tym uwinę- odparł, cały czas się uśmiechając
- Ile byś za to chciał?
- Daj spokój z pieniędzmi- odparł- Po znajomości zrobię to za friko.
- Dzięki, Rudek. Ratujesz mi życie…
- Och, Lilka- czego się nie robi dla przyjaciół?
„No tak- zawsze nim byłeś. I tu nic się nie zmieniło…”, po czym zaśmiała się szczerze.

Chociaż Bóg zabrał jej matkę, postawił przy niej wspaniałych mężczyzn, na których zawsze mogła liczyć.
Chciała jeszcze tylko, żeby jednym z nich okazał się także Dustin.
A moment, w którym wszystko miało się rozstrzygnąć, zbliżał się nieubłaganie…

________________
*Nie, Rudek nie miał odwalić za nią całej roboty. To byłoby zbyt piękne ;]



Wszystkim czytelnikom życzę zdrowych, radosnych, pogodnych, spędzonych wśród najbliższych świąt Bożego Narodzenia a także wiele pomyślności w Nowym Roku
Mało oryginalne, ale szczere. Zresztą, 30 minut po północy to nie najlepsza pora na układanie zmyślnych wierszyków.
Prawdopodobnie ostatni odcinek w tym roku. Do 1 stycznia 2010 FS miało być skończone, a tu nici.
Zatem tak szybko nie skończy się Wasze utrapienie ze mną ;]

[Libby]

W końcu odcinek! Doczekałam się...
Ładnie Ci wyszedł, taki nastrojowy .
Było parę literówek np zobojętniają miną zamiast zobojętniałą miną, ale nie chce mi się wyliczać. Poza tym bylo ich kilka a ja się nie czepiam takich rzeczy .
Było też zdanie Gdyby mama cię zdradziłaby? Powinno być gdyby mama cię zdradziła. Bez tego "by" przy zdradziła .
Odcinek bardzo mi się podobał i tradycyjnie już piękne zdjęcia .
Napisz coś jeszcze przed końcem roku .
O tak, Dustin ją prześwięci. Podejrzewam jednak, że w końcu jej wybaczy, bo naprawdę ją kocha, ale najpierw rozsmaruje Bartka na ścianie . Fajnie mieć takiego szefa jak Rudek- odwali za Ciebie robotę i nie chce kasy.
Również życzę Ci Wesołych, Zdrowych a przede wszystkim Magicznych Świąt !

[Volturia]

No cóż, cholernie krótkie, za krótkie Mogłabyś po takim czasie jeszcze coś dodać.
Nie no zerwać kontakt z Bartkiem, moim Bartkiem? ty chyba żartujesz
Ciekawi mnie, czy Dustin jej wybaczy i będzie dla niej tym kochającym mężem. I wiem jak nie miałaś ochoty opisywać w ost. odcinku pocałunku Lily z Bartkiem, jednak mam nadzieję, że to nastąpi. (może wredną mam naturę, ale jestem całkowicie po str. Bartka)

Pozdrawiam no i kurczę blade - czekam na nast. część - niech wyjdzie jeszcze w tym rok Jak dodasz szybko coś nowego, nikt nawet się nie skapnie, że niedługo nowy rok ;p

Mam kilka złych wieści. Po pierwsze, znów się spóźniam z komentarzem. Po drugie, nie chce mi się wytykać błędów natury formalnej. Po trzecie, jestem trochę senny i oczy mnie bolą, więc będzie raczej krótko.

Swego czasu Leszek Miller (żaden tam mój idol) powiedział kiedyś, że "sztuką nie jest wybierać między dobrem a złem; sztuką jest wybrać mniejsze zło" (wybacz, jeśli się powtarzam). I właśnie wydaje mi się, że opcja proponowana przez ojca L. jest w tej chwili najmądrzejszym z rozwiązań. To coś mniej więcej w stylu zakładu Pascala:
1. L. powie mężowi o zdradzie:
a) on jej wybaczy (szczerość jako okoliczność łagodząca) - aczkolwiek znając Dustina, nie przyjdzie to łatwo (chyba że on ma podobny grzech na sumieniu - tylko dobrze zagrzebany :->) = L. wychodzi na na plus;
b) on zerwie z nią i wyjdzie z tego depresja u niej i frustracja u niego (a u dzieci to rysa w psychice głęboka jak Rów Mariański) = L. wychodzi na minus, i to poważny.
2. L. nie powie mężowi o tym wszystkim:
a) będzie udawać, że wszystko w porządku, co jest niemożliwe, bo takiej gratki to Szymon zapewne nie przepuści - a więc skończy się dramatem;
b) ucieknie przed mężem i też będzie trząść portkami - znowu minus;
c) zabije męża - i nastąpi ostateczna zagłada rodziny Wingów. :->
Wnioski są chyba proste.
Powyższe moje wywody mogą stać w pewnej sprzeczności z tym, co napisałem 23 października:

Poznanie smutnej prawdy boli dużo bardziej niż życie w pewnej nieświadomości - przede wszystkim dlatego, że z prawdą trudno polemizować.

Spieszę tedy z wyjaśnieniami. Postawmy się w sytuacji osoby, która ma tę trudną prawdę przedstawić. W tym przypadku (L.) będzie to dla niej najlepsze wyjście. Lepiej od razu wylać ten kwas niż pozwolić mu poprzez niedomówienia zżerać związek przez całe życie.

Podziwiam wyrozumiałość Wiktora Muchomorka, choć jednocześnie nie jest ona dla mnie jakaś nadzwyczajna. Moim zdaniem on się zachowuje tak jak powinien. Staje po stronie córki nawet w tak krytycznej sytuacji.
I ten Rudek... Czy to FS kryje w sobie jakąś tezę?

Naprawdę, przepraszam Cię za taki mizerny komentarz, ale no niestety nic lepszego z siebie wykrzesać w tej chwili nie mogę.
Pozdrawiam, życząc weny. Szczęśliwego Nowego Roku.

[Charionette]

No i jak zwykle genialny odcinek
Ciekawe jak potoczą się dalsze losy Lily i Dustina. Na mój gust ten Bartek może jeszcze sporo namieszać

Pozdrawiam

Bardzo spodobało mi się drugie zdjęcie.
Mam nadzieję, że wszystko się ułoży, bo kibicuję związkowi Lily z Dustinem.
Świetny odcinek.